CZERWONY PARAPET
Rozgrzewka siedziby Klubu Krytyki Politycznej
w Trójmieście
Klub Krytyki Politycznej w Trójmieście zaprasza serdecznie w weekend 14 i 15 listopada na pierwsze wydarzenia, które "ochrzczą" intelektualnie i artystycznie otwierany właśnie lokal.
W programie:
14 listopad, sobota
godz. 18.00
"Podziemne państwo kobiet"
Projekcja filmu i dyskusja, w której udział wezmą:
Kinga Dunin (Krytyka Polityczna)
Ewa Graczyk (Uniwersytet Gdański)
Natasza Szutta (Uniwersytet Gdański)
Małgorzata Tarasiewicz (NEWW Polska)
Prowadzenie:
Katarzyna Fidos i
Marcin Chałupka (Krytyka Polityczna)
15 listopad, niedziela
Sztuka: (nie)czynna
godz. 16.00
wernisaż wystawy grafik Wilhelma Sasnala oraz projekcje jego filmów
godz. 18.00
dyskusja o możliwościach sztuki do zmiany rzeczywistości, w której udział wezmą:
Anda Rottenberg
Grzegorz Klaman
Adam Witkowski
Prowadzenie:
Katarzyna Czarnecka (Krytyka Polityczna)
14 listopada
PODZIEMNE PAŃSTWO KOBIET
Film Anny Zdrojewskiej i Claudii Snochowskiej-González Podziemne państwo kobiet to obraz polskiej rzeczywistości, w której ustawa antyaborcyjna funkcjonuje tylko na papierze. Po raz pierwszy w Polsce na publiczną opowieść o osobistym doświadczeniu zdecydowały się kobiety, które dokonały nielegalnej aborcji. W filmie wypowiadają się także czołowe działaczki ruchu pro-choice: Wanda Nowicka, Kazimiera Szczuka, Maria Jaszczuk, Ewa Dąbrowska-Szulc, Małgorzata Tarasiewicz, Katarzyna Bratkowska, Rebecca Gomperts i Kinga Jelińska.
Jeżeli kobieta chce przerwać ciążę, zrobi to. Nie przeszkodzi jej w tym nawet najbardziej restrykcyjne prawo. Głos kobiet, które zdecydowały się na opowieść o swych osobistych doświadczeniach, sprowadza się do jednego: do oskarżenia społeczeństwa o hipokryzję, wyrażającą się akceptowaniem ustawy, która nie działa.
Wyrzucenie z gabinetu na wpół przytomnej pacjentki, rozmowy telefoniczne, w których zamiast o "aborcję" pyta się o "wywoływanie miesiączki", lęk i duże pieniądze. Autorki filmu nie tylko rekonstruują fakty dotyczące mechanizmu działania podziemia aborcyjnego, lecz przede wszystkim oddają głos ośmiu kobietom, które odpowiedziały na ich apel. Kobiety te - w różnym wieku, o różnym statusie społecznym i sytuacji życiowej - przerywają tym samym milczenie.
Mimo tego, że liczbę nielegalnych zabiegów przerywania ciąży szacuje się na 200 tysięcy rocznie, to nie rodzi się w Polsce ruch dążący do zmiany prawa. Autorki filmu próbują zastanowić się nad tym problemem, cofając się do rzeczywistości z początków lat 90. i odsłaniając bezsilność ruchu obywatelskiego wobec politycznych targów.
Zajęłyśmy się problemem odmawiania kobietom prawa do decyzji, ponieważ chcemy, by żyły jako wolne, pełnoprawne obywatelki w społeczeństwie, w którym mają możliwość podejmowania autonomicznych decyzji dotyczących kształtu swojego życia. Tylko ta droga doprowadzi do sytuacji, w której na świat będą przychodziły chciane, kochane, a tym samym szczęśliwe dzieci - mówią autorki filmu - Wierzymy, że ludzie o różnych światopoglądach mogą być zgodni w tej jednej kwestii - obecne prawo nie rozwiązuje żadnego problemu.
Anna Zdrojewska - absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim i podyplomowych gender studies. Przebywała na stypendium w Amsterdamie. Obecnie pracuje nad doktoratem poświęconym macierzyństwu. Redagowała portale internetowe dla organizacji pozarządowych, pracowała w kulturalnej telewizji i publikowała artykuły w prasie. Członkini Porozumienia Kobiet, wcześniej Radykalna Czirliderka. Córka Anity, siostra Jagody, mama Bronki. Ma męża muzyka i cztery koty. Podziemne państwo kobiet jest jej debiutem filmowym.
Klaudia Snochowska-Gonzalez - kulturoznawczymi, w Instytucie Nauk Społecznych UW przygotowuje doktorat o przedstawieniach płci i narodu we współczesnej literaturze polskiej. Członkini Archiwum Etnograficznego. Współpracowała z organizacjami feministycznymi w Warszawie i Poznaniu. 1/3 zespołu hip-hopowego Duldung na urlopie. Pracowała w TVP i TVP Kultura, odbyła staż w niemieckiej telewizji ZDF i prowadziła feministyczną wideo-kronikę.
Kinga Dunin - socjolożka, publicystka, pisarka, krytyczka literacka. Jedna z głównych postaci środowiska Krytyki Politycznej. Od 1977 roku współpracowniczka KOR oraz Niezależnej Oficyny Wydawniczej. Zajmowała się organizacją dystrybucji i sprzedażą niezależnej prasy i książek. Brała także udział w organizacji i spotkaniach Uniwersytetu Latającego oraz SKS. Nie zapisała się do Solidarności z powodu niechęci do Lecha Wałęsy, Kościoła Katolickiego oraz narodu polskiego. Po roku 1989 współpracowała z ruchem feministycznym. Współzałożycielka partii Zielonych. Felietonistka "Wysokich Obcasów" (dodatku "Gazety Wyborczej"). Autorka licznych publikacji (m.in. Tao gospodyni domowej, Karoca z dyni - finalistka Nagrody Literackiej Nike w 2001) i opracowań naukowych.
Ewa Graczyk - studia ukończyła w 1977 roku. Uczestniczyła w seminariach prof. Marii Janion na UG, rozpoczynając tam pisanie doktoratu o życiu i twórczości Stanisławy Przybyszewskiej. W 1979 roku została przyjęta na studium doktoranckie IBL PAN w Warszawie. Potem podjęła pracę na UG. Od 1994 do 1998 roku pracowała jako lektorka i wykładowczyni literatury polskiej na Uniwersytecie Le Mireil w Tuluzie. Po powrocie kontynuowała pisanie rozpoczętej już wcześniej rozprawy o przedwojennej twórczości Witolda Gombrowicza. W listopadzie 2000 roku w Gdańsku zorganizowała wraz z dr Moniką Pomirską konferencję poświęconą motywowi Kopciuszka w literaturze i kulturze masowej. Rok później opublikowały tom pokonferencyjny Siostry i ich Kopciuszek. Na Uniwersytecie Gdańskim, m.in. razem z Moniką Pomirską i Lucyną Kopciewicz prowadzą koło naukowe "Gender Studies" działające już od 3 lat. Również od 3 lat organizują w Gdańsku manify z okazji 8 marca.
Natasza Szutta - filozofka i etyczka, w 2003 roku w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego obroniła doktorat Główne koncepcje współczesnej etyki cnót. Obecnie pracuje w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego. Żywo interesuje się bioetyką.
Małgorzata Tarasiewicz - dyrektorka Stowarzyszenia Współpracy Kobiet NEWW-Polska od stycznia 2000 roku. W latach 80-tych działaczka Ruchu "Wolność i Pokój". W latach 1989 - 1991 koordynatorka Sekcji Krajowej Kobiet NSZZ Solidarność, następnie od 1991 do 1995 prezeska Stowarzyszenia Amnesty International w Polsce. Od 1996 do 1997 koordynatorka biura nowojorskiego oddziału organizacji Network of East-West Women. Po powrocie do Polski od 1997 do 1999 koordynatorka projektu Amnesty International w Polsce dotyczącego powołania do życia Międzynarodowego Trybunału Karnego. Od września 2003 do marca 2005 roku członkini Rady Krajowej partii Zieloni 2004.
Strona internetowa filmu: www.podziemnepanstwokobiet.pl
Zwiastun filmu "Podziemne miasto kobiet"
SZTUKA: (NIE)CZYNNA
Pytaniem przewodnim wydarzeń przygotowanych na 15 listopada będzie:
czy sztuka wizualna może być zaangażowana? Czy oprócz funkcji estetycznych może oddziaływać w inny sposób, powodując realne, konkretne zmiany?
Okazją do zastanowienia się nad tymi problemami będzie wystawa grafik Wilhelma Sasnala do powieści Stanisława Brzozowskiego Płomienie, która została wydana przez Wydawnictwo Krytyki Politycznej. Pokazane będą również filmy artysty:
- Mojave,
- Wiosna,
- Nowa Huta,
- Kodachrome,
- Centrum (Kopalnia),
- Brazylia.
W wieczornej dyskusji jej uczestnicy: Anda Rottenberg, Grzegorz Klaman i Adam Witkowski postarają się rozstrzygnąć, czy artysta jest zaangażowany, a jeśli tak, to w jaki sposób to zaangażowanie ma się wyrażać. A może zaangażowanie pojawia się na innej płaszczyźnie, kiedy samo dzieło lub jego temat okazuje się być trafnym komentarzem, krytyką jakiegoś problemu.
Ja jestem zaangażowany jako obywatel - mówi Sasnal w jednym z wywiadów - i stąd też się bierze takie coś, że ja osobiście nie wierzę w to, że moja sztuka może zmieniać świat, że może cokolwiek wywoływać. Nie, OK, może wywoływać dyskusje, ale w dużej mierze są to dyskusje odnoszące się do kultury, do historii sztuki albo do historii jako takiej czasem też. Ale na pewno nie wierzę w taką ideę, że sztuka może zmienić świat, a zwłaszcza plastyka. Sztuki wizualne, które jednak nie są kinem, czy potrafią aż tak oddziaływać na ludzi? Raczej nie. Wyobrażam sobie, że tu chodzi też o to, jakie emocje w tobie wzbudzają media i wydaje mi się, że sztuka prawie nigdy nie wzbudza tak mocnych, nie jest dla mnie powodem takich natychmiastowych wzruszeń.
Ale czy Sasnal ma w tym wypadku rację? Może to Artur Żmijewski i Maurycy Gomulicki, którzy przygotowali specjalny, osiemnasty numer pisma "Krytyka Polityczna", mają rację? Myślimy okiem, spekulujemy spojrzeniem. Wiem, że mówiąc o zniesieniu na chwilę hegemonii tekstu, mylę się - tekst już dawno utracił hegemonię i nawet on zamienił się w obraz płynący po ekranach naszych komputerów. Stajemy wobec rozmaitych obrazów i często jesteśmy wobec nich bezradni, nie umiemy się bronić przed ich perswazyjną siłą - napisał Żmijewski w opisie numeru - Dzisiaj, w sytuacji demokratycznych wolności, to obrazy najczęściej padają ofiarą cenzury. Nie aresztuje się już tekstów, aresztuje się i oskarża obrazy. Często dlatego, że bywają "za mocne", szokujące, bluźniercze. Z tego powodu oskarżono Dorotę Nieznalską, występuje się przeciw projektowi Joanny Rajkowskiej budowy minaretu w Poznaniu.
Wilhelm Sasnal - urodzony w 1972 roku w Tarnowie. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, przeniósł się jednak na Wydział Malarstwa krakowskiej ASP. W 1999 uzyskał dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka. W latach 1996-2001 był członkiem grupy Ładnie. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Saatchi, Tate Modern w Londynie, Centrum Pompidou w Paryżu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku oraz Guggenheim Museum. Od lat związany z Fundacją Galerii Foksal. W 2006 roku na łamach "Flash Art" krytycy i marszandzi umieścili Sasnala na pierwszym miejscu najważniejszych młodych artystów świata. 16 listopada 2006 otrzymał najważniejszą europejską nagrodę artystyczną - imienia Vincenta van Gogha. Sasnal jest jednym z artystów blisko współpracujących z Krytyką Polityczną.
Anda Rottenberg - (ur. 1944) historyczka sztuki, krytyczka oraz kuratorka licznych wystaw. W latach 1993-2000 dyrektor Galerii Sztuki "Zachęta" w Warszawie, od 1998 roku przewodnicząca Fundacji Instytutu Promocji Sztuki. W 1971 roku ukończyła Wydział Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1973-1986 związana była z Polską Akademią Nauk. Do 2007 roku była przewodniczącą Rady Programowej Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jest ona autorką popularnych serii, artykułów naukowych, esejów zamieszczanych w wydawnictwach poświęconych sztuce na całym świecie.
Grzegorz Klaman - (ur. 1959) polski artysta współczesny. Tworzy instalacje, zajmuje się działaniami w przestrzeni publicznej. Profesor ASP w Gdańsku. W 1980 roku ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W latach 1980-1985 studiował na Wydziale Rzeźby gdańskiej PWSSP (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku). Od 1984 r. prowadził Galerię Rotacyjną w różnych miejscach Gdańska (Baraki, cypel Wyspy Spichrzów). Założyciel i lider Galerii Wyspa (od 1985), Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia" (1998) oraz prezes Fundacji Wyspa Progress (od 1994). Obecnie założył i prowadzi Modelarnie (od 2002) i Instytut Sztuki Wyspa razem z Anetą Szyłak (od 2004) na terenie dawnej Stoczni Gdańskiej.
Adam Witkowski - (ur. 1978) artysta, muzyk, kurator. Zajmuje się malarstwem, instalacją, wideo, dźwiękiem. W roku 2005 był producentem Radio Copernicus, a od roku 2006 współtwórcą Radio Simulator. Współorganizował pierwszą edycję festiwalu Theoneminutes. Wykłada na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
--------------------
Klub Krytyki Politycznej w Trójmieście zainaugurował swoją działalność w lutym 2008 roku. Od początku staramy się realizować ideał inteligencji zaangażowanej poprzez animowanie życia kulturalnego i intelektualnego w metropolii, która właśnie w tej sferze była przez dziesięciolecia jednym z najjaśniejszych punktów na mapie Polski. Działamy w przestrzeni, która przez wiele wieków była polem ścierania się poglądów i postaw.
Klub tworzą osoby, którym bliska jest idea lewicy zaangażowanej, podejmującej wyzwanie walki o ideały, takie jak sprawiedliwość, solidarność czy równość. Aktywność naszych członków koncentruje się na trzech polach: kultury, edukacji i dyskusji nad problematyką społeczną. Działacze klubu i współpracujący z nami to ludzie nauki, sztuki, aktywiści społeczni, kulturalni, ekologiczni.
Do tej pory organizowaliśmy i współorganizowaliśmy między innymi: przegląd filmowy Żuławski-Fest, mini festiwal Teatralny Ruch Oporu, panele dyskusyjne poświęcone literaturze i współczesnej humanistyce, akcje uliczne podejmujące tematykę potrzeby zmiany polskiej polityki narkotykowej oraz debaty na tematy społeczne. Nasze spotkania cieszyły się przy tym zawsze bardzo wysoką frekwencją, co wskazuje na potrzebę organizacji podobnych wydarzeń w Gdańsku, Sopocie i Gdyni.
Obok działalności organizacyjnej dążeniem Klubu jest jednocześnie integracja środowisk intelektualnych i zaangażowanych społecznie. W tym celu podjęliśmy współpracę między innymi z Nadbałtyckim Centrum Kultury, Sopocką Sceną Off de BICZ, Uniwersytetem Gdańskim, Akademią Sztuk Pięknych, Europejską Stolicą Kultury Gdańsk 2016, Kampanią Przeciw Homofobii Trójmiasto, Instytutem Sztuki Współczesnej Wyspa.
Naszą ambicją jest również edukowanie, szczególnie młodych ludzi, poprzez rozbudzanie w nich krytycznego myślenia i przejmowanie aktywnej postawy. W tym celu zamierzamy organizować warsztaty i wykłady skierowane specjalnie do młodzieży.
Pragniemy zatem nie tylko aktywizować, ale i angażować.
