Jak pisze Dionizy Piątkowski: Blanchard jest błyskotliwym technicznie muzykiem naznaczonym piętnem liryzmu charakterystycznego dla niektórych trębaczy wczesnego bopu, jak Clifford Brown. Ustępuje nieco popularnością swojemu ziomkowi, Wyntonowi Marsalisowi, choć łączy ich podobna, wyważona emocjonalnie stylistyka, przy czym Blanchard wykazuje więcej spontanicznego feelingu jazzowego.
Terence Blanchard wystąpił już na Festiwalu Jazz Jantar, w 2010 roku. Po jego koncercie Przemysław Rydzewski z Trojmiasto.pl pisał o dwugodzinnym spotkaniu z geniuszem i że Terence Blanchard kontynuuje na scenie swoją muzyczną krucjatę na rzecz Nowego Orleanu, parę lat temu dosłownie zmiecionego z powierzchni ziemi przez huragan Katarina. Promowana przez trębacza płyta "Choices" to jego wielki hołd dla tej zapomnianej przez świat kolebki jazzu. Jednocześnie to świetna definicja twórczości Blancharda, tak bardzo różnorodnej, zacierającej granice pomiędzy tradycją i nowoczesnością. Poniedziałkowy (8 listopada 2010) koncert w Gdańsku był doskonałym widowiskiem siebie i całkowicie spełnionego artysty.
jazz - koncerty w Trójmieście
Tym razem Blanchard wspiera młodego, bardzo utalentowanego polskiego pianistę Michała Wróblewskiego. Maciej Nowotny z Radio Jazz tak ocenia młodego pianistę: Wróblewski w zaskakujący sposób łączy ze sobą dokonania współczesnej pianistyki jazzowej (Hancock, Jarrett czy Mehldau). Tym, co wyróżnia go spośród wielu polskich pianistów, opuszczających Akademię Muzyczną w Katowicach, jest na pewno jego talent kompozytorski. Utwory są różnorodne, pokazują szeroki wachlarz muzycznych inspiracji - od tradycyjnego stride piano, poprzez bop, cool, polski folk, po free jazz. Każdy musi być pod wrażeniem łatwości, z jaką łączy te wpływy, śpiewając jednocześnie swoją własną, oryginalną pieśń.
Terence Blanchard - jest słusznie uznawany za jednego z najbardziej wpływowych muzyków jazzowych i kompozytorów filmowych swojego pokolenia. Jest on przedstawicielem stylu, który ukształtował całą współczesną muzykę jazzową. Blanchard nagrał ponad 29 płyt, za które był wielokrotnie nominowany do nagrody Grammy, zdobywając ją trzykrotnie; między innymi za instrumentalny utwór solowy Be-Bop, który znalazł się na płycie Live At The 2007 Monterey Jazz Festival. W roku 2008, Blanchard został ponownie nagrodzony za album A Tale of God's Will (A Requiem for Katrina), porywający cykl utworów dedykowany ukochanemu miastu, zniszczonemu przez huragan oraz jego mieszkańcom.
W roku 2000 wybrany został przez czytelników "Down Beatu" najlepszym artystą i trębaczem roku. Trąbką zainteresował się w wieku ośmiu lat i zaczął uczęszczać do nowoorleańskiego Center For Creative Arts prowadzonego przez Ellisa Marsalisa, ojca Branforda i Wyntona. W latach 80. trafił do zespołu Lionela Hamptona i zajął miejsce Wyntona Marsalisa w Jazz Messengers Arta Blakeya. W tym samym czasie jego kolega z Nowego Orleanu, saksofonista Donald Harrison, zastąpił w Messengersach drugiego z braci Marsalisów, Branforda. Blanchard pozostał w Messengersach do 1986, potem wraz z Harrisonem utworzył własny zespół. W latach 90. zajął się też tworzeniem muzyki filmowej i telewizyjnej, między innymi do filmów Spike'a Lee Jungle Forever i Malcolm X oraz do filmu dokumentalnego telewizji BBC o ruchach migracyjnych Murzynów, pod tytułem The Promised Land.
Jako kompozytor filmowy, Blanchard skomponował muzykę do ponad 50 filmów, a także otrzymał nagrodę Złotego Globu za muzykę do filmu Spike'a Lee 25. godzina. Jako dyrektor artystyczny Thelonious Monk Institute of Jazz, którego przeniesienia z Los Angeles do Nowego Orleanu był głównym inicjatorem, Blanchard doskonali u swoich studentów rozwój artystyczny, aranżacje, kompozycję oraz techniki koncertowe. Muzyk często daje wykłady na całym świecie, a także udziela się w projektach skierowanych do lokalnych społeczności w swoim ukochanym mieście rodzinnym - Nowym Orleanie. [opracowanie na podstawie materiałów prasowych oraz Encyklopedii Muzyki Popularnej - Jazz Dionizego Piątkowskiego]
Jako trębacz wyróżnia się pośród innych muzyków jazzowych stonowaną wyrazistością. Blanchard przeobraża gamę pomruków, świstów i ryków wydawanych przez swój instrument w zdumiewająco płynną muzyczną mowę - wysublimowaną i w pewien sposób poskromioną. ["Vanity Fair"]
Blanchard zdaje się być jazzmanem absolutnym i spełnionym. Jego grze towarzyszy wielka świadomość, pełna kontrola nad przebiegiem twórczym. Jest czas na aranżowane frazy, ale i miejsce na jazzowe szaleństwo, puszczenie wodzy fantazji. Lider w towarzyszących mu muzykach znalazł nie tyle akompaniatorów wychodzących tu czy tam na solówki, ale równoprawnych dyskutantów, współbiesiadników usadowionych przy stole szczodrze nakrytym jazzem i w atmosferze suto zakrapianej wolnością improwizacji. [Piotr Iwicki | "Jazz Forum"]
Michał Wróblewski - pianista jazzowy, kompozytor pochodzący z Gorzowa Wielkopolskiego. Absolwent wydziału jazzu AM imienia Szymanowskiego w Katowicach. W grudniu 2010 zadebiutował ze swoim własnym trio, zdobywając I nagrodę na konkursie młodych zespołów jazzowych Jazz Juniors w Krakowie i nagrywając debiutancki album zatytułowany I Remember.
W 2010 jako pianista i aranżer wziął udział w projekcie studyjnym Starsi Panowie, z udziałem gwiazd - Kayah, Maleńczuk, Kukiz. Obok nowego projektu Trio, najnowszym dziełem Michała jest Jazz i Orkiestra - około godzinna suita na kwartet jazzowy i orkiestrę symfoniczną. Stylistycznie łączący w sobie najnowsze trendy muzyki symfonicznej z tradycją europejskiego jazzu. Projekt ukazuje wybitne umiejętności kompozytorskie artysty i jego unikalny język muzyczny. Pierwsze wykonanie Jazz i Orkiestra miało miejsce w czerwcu 2011 w CEA Filharmonii Gorzowskiej, co zaowocowało cyklem koncertów, między innymi w Studiu S1 Polskiego Radia Szczecin wraz z Baltic Neopolis Orchestra, a także w Polskim Radiu Trójka wraz z Orkiestrą Filharmonii Gorzowskiej. W roku 2012 powstały nowe kompozycje, a projekt ewoluował w kierunku muzyki filmowej, stanowiąc swoisty seans muzyczny. Zaowocowało to ogromnym przedsięwzięciem przeprowadzenia nagrań Jazz i Orkiestra w styczniu 2013. W nagraniach udział wzięli: Michał Wróblewski - fortepian, Maciej Obara - saksofon, Michał Miśkiewicz - perkusja, Michał Jaros - kontrabas oraz Narodowa Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach (NOSPR).
Michał Jaros - kontrabasista, absolwent Akademii Muzycznej imienia Szymanowskiego w Katowicach, uznany za Nową Twarz Polskiego Jazzu, laureat Grand Prix (Jazz nad Odrą 1996). W 2002 roku z Pawłem Kaczmarczykiem i Pawłem Dobrowolskim otrzymał I nagrodę w konkursie Jazz Juniors w Krakowie, a w 2003 roku nagrodę Grand Prix w konkursie Hot Jazz Spring w Częstochowie. Koncertował z czołowymi muzykami polskiej i zagranicznej sceny jazzowej, takimi jak: Ishmael Wadada Leo Smith, Ronnie Cuber, Judy Bady, Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Piotr Wojtasik, Maciej Sikała, Piotr Baron, Grazyna Auguscik, Aga Zaryan, Michał Wróblewski, Grzegorz Karnas, Bernard Maseli, Michał Tokaj, David Doruzka, Jerome Sabbagh. Od 2010 tworzy Michał Wróblewski Trio. Do ostatnich nagrań płytowych należą: Radek Nowicki Quartet Live, Number One (Shockolad) oraz I Remember (Michał Wróblewski Trio) i Jazz i Orkiestra Michał Wróblewski.
Paweł Dobrowolski - koncertował, nagrywał oraz współpracuje z takimi artystami jak: Nigel Kennedy, Anna Maria Jopek, Brad Terry, Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Zbigniew Namysłowski, Michał Wróblewski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Wojciech Karolak, Zbigniew Wegehaupt, Janusz Skowron, Henryk Miśkiewicz, Krzysztof Herdzin, Robert i Wojciech Majewscy, Mieczysław Szcześniak, Anna Serafińska. Laureat: I nagrody i statuetki Aniołka Jazzowego na festiwalu Bielska Zadymka Jazzowa 2004 i 2005, I miejsca Grand Prix w kategorii zespołowej 40 Wrocławskiego Festiwalu Jazzowego Jazz Nad Odrą 2004, I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Młodych i Debiutujących Zespołów Jazzowych Jazz Juniors 2002 i 2005 i wielu innych.
