Olimpia z Gdańska
Zygmunt Krauze
libretto: Krystyna i Blaise de Obaldia
Główną bohaterką opery jest Stanisława Przybyszewska. Nieślubna córka Stanisława Przybyszewskiego, znanego literata okresu Młodej Polski, przeszła do potomności jako autorka słynnej sztuki teatralnej Sprawa Dantona. Zmarła w zapomnieniu w Gdańsku w wieku 33 lat, wycieńczona chorobą oraz morfiną, w skrajnej nędzy.
Kolejne sceny opery odbywają się w nędznym pokoiku Stanisławy w Gdańsku, na początku lat 30. XX wieku. Stanisława, zafascynowana Maksymilianem de Robespierre, wodzem rewolucji i jego ideałami, odbywa oniryczno-inicjacyjną podróż do Paryża końca XVIII wieku. Przybyszewska pochłonięta jest całkowicie pisaniem powieści o Olimpii de Gouges.
Olimpia de Gouges, nieślubna córka arystokraty, znanego dramaturga i członka Akademii francuskiej, Markiza de Pompignan, marzy o odwecie za nieszczęśliwe dzieciństwo: chce przewyższyć ojca sławą. Staje się jedną z najsłynniejszych bywalczyń Salonów paryskich drugiej połowy XVIII wieku, prowadząc swobodne i dostatnie życie dzięki znanym kochankom. Jest wziętą autorką popularnych sztuk teatralnych i ostrych pamfletów politycznych. Przeszła do historii jako autorka pierwszej Powszechnej Deklaracji Praw Kobiet. Jej nienawiść do Robespierra i przelewu krwi spowoduje że zginie na szafocie.
Stanisława odbywa podróż w czasie, uczestniczy w wydarzeniach Rewolucji Francuskiej, przechodzi metamorfozę w miarę postępowania akcji. Staje po stronie bohaterki swojej powieści, Olimpii i odrzuca ideologię Robespierra.
Jerzy Lach o spektaklu: "Olimpia z Gdańska" to opera, która wymyka się tradycyjnej narracji teatralnej. Świat rzeczywisty, w którym żyje i tworzy Stanisława, miesza się ze światem literackim wywiedzionym z powieści, którą pisze główna bohaterka. Akcja powieści rozgrywa się podczas Rewolucji Francuskiej, a właściwie już w jej patologicznej fazie schyłkowej. Te dwa światy mieszają się, tworząc nowy świat, świat teatralnej magii. W pokoju Stanisławy pojawiają się zarówno postaci rzeczywiste, np. jej Ojciec wraz z artystyczną bohemą lat dwudziestych, jak i postaci z czasów Rewolucji Francuskiej z M. Robespierrem na czele. Chwilami pojawia się trzeci świat, wywołany przez narkotyki, który jest implikacją świata realnego i literackiego, stwarzając wizję czegoś nadrealnego, wręcz kosmicznego. W tych światach żyją ludzie, którzy bez względu na czas /teraźniejszy czy przeszły/ mają takie same relacje z innymi ludźmi. Można by powiedzieć, że wraz z upływającym czasem ciągle powtarzamy te same historie i sytuacje. Jakbyśmy zatrzymali się w zaklętym kręgu powtórzeń. Stanisława, tak samo jak Olimpia, ciągle nie może znaleźć porozumienia ze swoim Ojcem i Robespierrem. To ciągle te same emocje: miłość, nienawiść, gniew, zemsta. Jednak nad wszystkim unosi się duch wolności. Wszyscy marzą o wolności, czy to w wymiarze społecznym, czy też osobistym. Stanisława chce się uwolnić od Ojca, później od ślepej miłości do Robespierra. Olimpia walczy o prawa i wolność kobiet. Idea rewolucji daje siłę i pewność, że wszystko można zmienić, wychodząc na ulicę, by zamanifestować swoja wolność i niezależność. Czy w istocie rewolucja przynosi wolność? A może śmierć jest wolnością? A może życie ze swoją absurdalnością paradoksalnie daje nam szansę na wolność. I tylko od nas zależy czy tak się stanie?! To pytania, które w finale opery zadają autorzy libretta. Myślę, że dobrze, że nikt nie próbuje na nie odpowiedzieć, bo przecież "wszystko jest złudzeniem".
Kierownictwo muzyczne: Maja Metelska
Reżyseria: Jerzy Lach
Scenografia: Hanna Szymczak,
Kostiumy: Marlena Skoneczko
Choreografia: Elżbieta Czajkowska-Kłos
Światła: Piotr Miszkiewicz
Przygotowanie Chóru: Anna Michalak
Współpraca muzyczna: Jakub Kontz
Asystent reżysera: Magdalena Szlawska
Asystent scenografa: Monika Ostrowska
Przygotowanie solistów-pianista korepetytor: Liana Krasyun-Korunna
Konsultacje językowe: Alina Żołnierkiewicz
Obsada:
Robespierre: Jan Monowid
Stanisława: Anna Mikołajczyk
Olimpia: Monika Ledzion
Stanisław: Stanisław Kierner
Saint Just: Przemysław Baiński
Książę Filip: Mateusz Teliński
Markiz: Dariusz Górski
Simone: Marzena Ostryńska
Abel: Marcin Miloch
Oficer: Witalij Wydra
Amedine: Joanna Wesołowska
Zelina: Magdalena Nanowska
oraz Chór i Orkiestra Opery Bałtyckiej
dyrygent: Maja Metelska
Premiera w ramach cyklu Opera Gedanensis.
Zygmunt Krauze
libretto: Krystyna i Blaise de Obaldia
Główną bohaterką opery jest Stanisława Przybyszewska. Nieślubna córka Stanisława Przybyszewskiego, znanego literata okresu Młodej Polski, przeszła do potomności jako autorka słynnej sztuki teatralnej Sprawa Dantona. Zmarła w zapomnieniu w Gdańsku w wieku 33 lat, wycieńczona chorobą oraz morfiną, w skrajnej nędzy.
Kolejne sceny opery odbywają się w nędznym pokoiku Stanisławy w Gdańsku, na początku lat 30. XX wieku. Stanisława, zafascynowana Maksymilianem de Robespierre, wodzem rewolucji i jego ideałami, odbywa oniryczno-inicjacyjną podróż do Paryża końca XVIII wieku. Przybyszewska pochłonięta jest całkowicie pisaniem powieści o Olimpii de Gouges.
Olimpia de Gouges, nieślubna córka arystokraty, znanego dramaturga i członka Akademii francuskiej, Markiza de Pompignan, marzy o odwecie za nieszczęśliwe dzieciństwo: chce przewyższyć ojca sławą. Staje się jedną z najsłynniejszych bywalczyń Salonów paryskich drugiej połowy XVIII wieku, prowadząc swobodne i dostatnie życie dzięki znanym kochankom. Jest wziętą autorką popularnych sztuk teatralnych i ostrych pamfletów politycznych. Przeszła do historii jako autorka pierwszej Powszechnej Deklaracji Praw Kobiet. Jej nienawiść do Robespierra i przelewu krwi spowoduje że zginie na szafocie.
Stanisława odbywa podróż w czasie, uczestniczy w wydarzeniach Rewolucji Francuskiej, przechodzi metamorfozę w miarę postępowania akcji. Staje po stronie bohaterki swojej powieści, Olimpii i odrzuca ideologię Robespierra.
Jerzy Lach o spektaklu: "Olimpia z Gdańska" to opera, która wymyka się tradycyjnej narracji teatralnej. Świat rzeczywisty, w którym żyje i tworzy Stanisława, miesza się ze światem literackim wywiedzionym z powieści, którą pisze główna bohaterka. Akcja powieści rozgrywa się podczas Rewolucji Francuskiej, a właściwie już w jej patologicznej fazie schyłkowej. Te dwa światy mieszają się, tworząc nowy świat, świat teatralnej magii. W pokoju Stanisławy pojawiają się zarówno postaci rzeczywiste, np. jej Ojciec wraz z artystyczną bohemą lat dwudziestych, jak i postaci z czasów Rewolucji Francuskiej z M. Robespierrem na czele. Chwilami pojawia się trzeci świat, wywołany przez narkotyki, który jest implikacją świata realnego i literackiego, stwarzając wizję czegoś nadrealnego, wręcz kosmicznego. W tych światach żyją ludzie, którzy bez względu na czas /teraźniejszy czy przeszły/ mają takie same relacje z innymi ludźmi. Można by powiedzieć, że wraz z upływającym czasem ciągle powtarzamy te same historie i sytuacje. Jakbyśmy zatrzymali się w zaklętym kręgu powtórzeń. Stanisława, tak samo jak Olimpia, ciągle nie może znaleźć porozumienia ze swoim Ojcem i Robespierrem. To ciągle te same emocje: miłość, nienawiść, gniew, zemsta. Jednak nad wszystkim unosi się duch wolności. Wszyscy marzą o wolności, czy to w wymiarze społecznym, czy też osobistym. Stanisława chce się uwolnić od Ojca, później od ślepej miłości do Robespierra. Olimpia walczy o prawa i wolność kobiet. Idea rewolucji daje siłę i pewność, że wszystko można zmienić, wychodząc na ulicę, by zamanifestować swoja wolność i niezależność. Czy w istocie rewolucja przynosi wolność? A może śmierć jest wolnością? A może życie ze swoją absurdalnością paradoksalnie daje nam szansę na wolność. I tylko od nas zależy czy tak się stanie?! To pytania, które w finale opery zadają autorzy libretta. Myślę, że dobrze, że nikt nie próbuje na nie odpowiedzieć, bo przecież "wszystko jest złudzeniem".
Kierownictwo muzyczne: Maja Metelska
Reżyseria: Jerzy Lach
Scenografia: Hanna Szymczak,
Kostiumy: Marlena Skoneczko
Choreografia: Elżbieta Czajkowska-Kłos
Światła: Piotr Miszkiewicz
Przygotowanie Chóru: Anna Michalak
Współpraca muzyczna: Jakub Kontz
Asystent reżysera: Magdalena Szlawska
Asystent scenografa: Monika Ostrowska
Przygotowanie solistów-pianista korepetytor: Liana Krasyun-Korunna
Konsultacje językowe: Alina Żołnierkiewicz
Obsada:
Robespierre: Jan Monowid
Stanisława: Anna Mikołajczyk
Olimpia: Monika Ledzion
Stanisław: Stanisław Kierner
Saint Just: Przemysław Baiński
Książę Filip: Mateusz Teliński
Markiz: Dariusz Górski
Simone: Marzena Ostryńska
Abel: Marcin Miloch
Oficer: Witalij Wydra
Amedine: Joanna Wesołowska
Zelina: Magdalena Nanowska
oraz Chór i Orkiestra Opery Bałtyckiej
dyrygent: Maja Metelska
Premiera w ramach cyklu Opera Gedanensis.
