Zapraszamy na pierwsze czytanie fragmentów nieopublikowanej jeszcze książki Salci Hałas pt. "Potop". Tę babią piosenkę o końcu świata, zmianach klimatycznych i reprywatyzacji wyreżyseruje Ewa Ignaczak z pomocą aktorów TGG i mieszkańców gdyńskiego Pekinu. Zapraszamy do świata bolesnego realizmu, w niepowtarzalnym stylu laureatki Nagrody Literackiej Gdynia 2017.
Salcia Hałas
PotopCZYTANIE SCENICZNE
Reżyseria: Ewa Ignaczak
Tekst: Salcia Hałas
Obsada: Ida Bocian, Mirosława Lipert, Małgorzata Polakowska, Marek Jagła
Podnoszą się wody wzbierają fale. Pani Halina Pigułowa, Ta Która Wie przepowiada potop. Zdarzenia obudzą Bestię, która wynidzie. Zanim to się stanie. Śniący muszą wyśnić swoje sny...
Więcej o projekcie mówi Salcia Hałas:Dlaczego Pekin?
Bo jestem z Grabówka.
Bo lubiłam chodzić na spacery z psem uliczkami, przy których rosły małe domki wczepione w bok wzgórza.
Bo któregoś dnia nadszedł kataklizm i małe domki zaczęły się rozpadać znikać.
Zaczął się dziać koniec.
Przyglądałam się, próbowałam opisywać, zaczęłam pytać dlaczego.
W zeszłym roku zostałam zaproszona przez Teatr Gdynia Główna do wzięcia udziału w projekcie Gdynia ReAktywacja.
Polegał on na zbieraniu opowieści mieszkańców rewitalizowanych obszarów.
Na ich podstawie powstawały spektakle wystawiane w przestrzeniach dzielnic.
Byłam na Meksyku, w barakach na Dickmana i wreszcie na Pekinie.
Ta podróż spowodowała, że historia miasta przestała być dla mnie podręcznikową czytanką, stała się opowieścią konkretnych osób i ich rodzin.
Na Pekinie w procesie rozpadu osłaniają się początki,historia dzieje się na naszych oczach, w budowanych warstwami domach, w nadbudówkach, dobudówkach, szopkach gołębnikach.
Opowieść o Pekinie to opowieść o początku i końcu.
O końcu dzielnicy i końcu świata, który dzieje się już.
Podnosi się poziom mórz i oceanów, topnieje Arktyka, zaburzył się prąd strumieniowy.
Na Pekinie z przeciętych rur leje się woda, domy płoną, ziemia pęka.
Domy zapadają się pod ziemię.
A wszystko to przez chciwość ludzką.
W rozpadającym się świecie, przy płocie stoją trzy kobiety, Te, Które Wiedzą.
Mieszkanki Wzgórza Orlicz Dreszera zwanego Pekinem.
Są żywą pamięcią miasta.
Wymyśliłam je, ale ich postaci nie powstałyby, gdyby nie mieszkańcy, gdyby nie opowieści mieszkańców.
Napisałam tę książkę, żeby te opowieści z kataklizmu, który się dzieje, ocalić.
