Uj Szinhaz, Budapeszt, Węgry „Sen Nocy Letniej” (w koprodukcji z Gyulai Várszínház)
Reżyseria, scenografia, muzyka Sergej Masłobojszczykow
Asystenci reżysera Hajdinák Judit i Maja Ceszárszkaja
Dramaturgia Hársing Hilda i Lőkös Ildikó
Kostiumy Balla Ildikó
Tłumaczenie Ádam Nádasdy
Spektakl zrealizowany w 2004r. w budapeszteńskim teatrze Új Színház (Nowy Teatr) w koprodukcji z Teatrem na Zamku w mieście Gyula (Gyulai Várszínház) na podstawie tłumaczenia Ádama Nádasdy.
W spektaklu dekorację stanowi jedynie ruchome podium. Niewiele jest rekwizytów – kilka poduszek, dziecięcy wózek, szmaciana lalka. Nie wyróżniają się też kostiumy - pasują do poszczególnych postaci. Akcja sztuki nie rozgrywa się ani w lesie, ani w Atenach lecz na pograniczu jawy i snu, fantazji i rzeczywistości. Akcent położony jest gdzie indziej – węgierski reżyser jak mało kto potrafi kreować obrazy i atmosferę. Obcy jest mu jakikolwiek dydaktyzm, raczej robi miejsce dla wyobraźni widzów. Jeżeli pozwolimy mu się „uwieść” wówczas dostrzeżemy na scenie przeróżne dziwy: ogromną piłkę, kłęby dymu, pejzaż zaludniony widmami i cudownymi zdarzeniami. Pomaga mu w tym muzyka, która swym mocnym brzmieniem nasyca obrazy swoistym, emocjonalnym nastrojem.
Balázs Urbán „Zracjonalizowany chaos”, „Színház” XI 2004
Reżyseria, scenografia, muzyka Sergej Masłobojszczykow
Asystenci reżysera Hajdinák Judit i Maja Ceszárszkaja
Dramaturgia Hársing Hilda i Lőkös Ildikó
Kostiumy Balla Ildikó
Tłumaczenie Ádam Nádasdy
Spektakl zrealizowany w 2004r. w budapeszteńskim teatrze Új Színház (Nowy Teatr) w koprodukcji z Teatrem na Zamku w mieście Gyula (Gyulai Várszínház) na podstawie tłumaczenia Ádama Nádasdy.
W spektaklu dekorację stanowi jedynie ruchome podium. Niewiele jest rekwizytów – kilka poduszek, dziecięcy wózek, szmaciana lalka. Nie wyróżniają się też kostiumy - pasują do poszczególnych postaci. Akcja sztuki nie rozgrywa się ani w lesie, ani w Atenach lecz na pograniczu jawy i snu, fantazji i rzeczywistości. Akcent położony jest gdzie indziej – węgierski reżyser jak mało kto potrafi kreować obrazy i atmosferę. Obcy jest mu jakikolwiek dydaktyzm, raczej robi miejsce dla wyobraźni widzów. Jeżeli pozwolimy mu się „uwieść” wówczas dostrzeżemy na scenie przeróżne dziwy: ogromną piłkę, kłęby dymu, pejzaż zaludniony widmami i cudownymi zdarzeniami. Pomaga mu w tym muzyka, która swym mocnym brzmieniem nasyca obrazy swoistym, emocjonalnym nastrojem.
Balázs Urbán „Zracjonalizowany chaos”, „Színház” XI 2004