Tydzień Rumuński w Kinie Żak Opinie (2)

W ramach ostatniego przedwakacyjnego przeglądu filmowego zapraszamy Państwa na cykl towarzyszący Tygodniowi Rumuńskiemu (odbywającemu się w Teatrze Szekspirowskim), w ramach którego przypomnimy najważniejsze osiągnięcia kina wyprodukowanego w Rumunii. To dobra okazja, by zapoznać się z dziełami reprezentującymi jedną z najprężniej rozwijających się kinematografii narodowych ostatniej dekady.

Od 2007 roku, kiedy to Złotą Palmę otrzymał film "4 miesiące, 3 tygodnie, 2 dni" nieznanego wówczas nikomu Cristiana Mungiu, kino rumuńskie odnotowuje kolejne sukcesy na festiwalach, a niemal każda z pokazywanych w Polsce produkcji spotyka się z uznaniem ze strony krytyki i publiczności. Przegląd otworzy kameralny dramat "Pozycja dziecka" w reżyserii Calina Petera Netzera. Trzeci film reżysera, słusznie nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie w 2013 roku, to właściwie wyraz wszystkich najważniejszych cech charakterystycznych dla kina rumuńskiego: wiarygodnych znakomicie odegranych postaci, przekonującej pracy kamery (najczęściej: z ręki), sugestywnego paradokumentalizmu i - co najważniejsze - precyzyjnie skomponowanego scenariusza, w którym autorowi bezbłędnie udaje się oddać rys psychologiczny prezentowanych bohaterów. To ostatnie wiąże się również z "Za wzgórzami" wspomnianego już Mungiu, który za ów film otrzymał wyróżnienie w Cannes właśnie za scenariusz. Minimalistyczny dramat jednego z czołowych autorów współczesnej kinematografii przedstawia losy dwóch kobiet walczących o swoją podmiotowość z opresyjnymi reprezentantami położonego na obrzeżach miasta klasztoru. W kontrze do ciężaru tego dzieła stoi niewątpliwie kino Radu Judego - reżysera, któremu, jako jednemu z nielicznych, sukcesywnie udaje się tworzyć coraz lepsze filmy. Pokazywane u nas "Najszczęśliwsza dziewczyna na świecie" i "Wszyscy w naszej rodzinie" to, z jednej strony, przenikliwe panoramy rumuńskiego społeczeństwa, z drugiej zaś - prześmieszne satyry, w których bohaterowie stają w obliczu dość niespotykanych sytuacji. Parodystycznego sznytu pozbawione są "Dobre chęci" i "Roxanne": filmy dopracowane pod względem narracyjnym i koncepcyjnym. Pierwszy z nich to udane połączenie realizmu z surrealizmem, które stopione w całość wyrażają "ja" głównego bohatera, trzydziestoparoletniego Alexa. Drugi to z kolei rozliczenie z polityczną przeszłością kraju - komunizmem i reżimem Ceaușescu. Na tle wymienionych filmów zdecydowanie wyróżnia się jedno z największych dzieł kina rumuńskiego, czyli kameralny melodramat "Wtorek, po świętach". Film w reżyserii Radu Munteana to jeden z bardziej przejmujących zapisów wygasania małżeńskiego związku, tutaj skompromitowanego przez kłamstwa głównego bohatera, Paula. Wyciszony i niepozorny film obyczajowy za sprawą mistrzowskich dialogów z czasem zamienia się w pełen napięcia thriller, będący , summa summarum, najlepszym dowodem na uzasadniony fenomen najnowszego kina rumuńskiego.

Festiwal towarzyszy TYGODNIOWI RUMUŃSKIEMU organizowanemu przez Gdański Teatr Szekspirowski.