Wszystko o wolności

PRZEGLĄD EUROPEJSKIEGO CENTRUM SOLIDARNOŚCI:
ALL ABOUT FREEDOM
„WSZYSTKO O WOLNOŚCI”

19-25 listopada 2007
Gdańsk

Kino Kameralne
CSW Łaźnia
Uniwersytet Gdański

All About Freedom - Wszystko o Wolności jest wydarzeniem kulturalnym zainicjowanym przez Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku. Jego celem jest prezentacja różnorodnych form artystycznych, których tematem jest problematyka wolności we współczesnym świecie. All About Freedom ma z założenia charakter interdyscyplinarny, łącząc dystynktywny wybór form filmowych z moderowanymi debatami, prelekcjami, koncertami muzyki alternatywnej. Hybrydyczna struktura wydarzenia odzwierciedla mnogość perspektyw i kontekstów, w jakich lokuje się temat wolności.

W podzielonych na bloki tematyczne prezentacjach będzie okazja do skonfrontowania pojęć wolności twórczej, narodowościowej, przekonań i poglądów we współczesności, ale i wolności, która oznacza równość społeczną. Ten ostatni temat szczególnie aktualny w kontekście 60. rocznicy uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka podkreślą debata i prezentacja krótkometrażowych filmów z 2. Międzynarodowego Konkursu Filmów Krótkometrażowych pod hasłem "Wszyscy ludzie są wolni i równi..." organizowanego przez Goethe Instytut ( 24 listopada).

W programie All About Freedom // Wszystko o Wolności znajdą się między innymi filmy Matthew Barney’a, Aleksandra Sokurowa, Petera Greenaway’a, Lynn Hershmann oraz wyselekcjonowane obrazy dokumentalne z najważniejszych światowych festiwali wolnościowych.


Organizator: Europejskie Centrum Solidarności (ECS) w Gdańsku.

Koordynacja:
Lena Dula [A KuKu Sztuka], len@akukusztuka.eu
Małgorzata Zwolicka [CSW Łaźnia], m.zwolicka@laznia.pl
Monika Bogdanowicz [ECS], m.bogdanowicz@gdansk.gda.pl
Marta Szadowiak [ACK UG], martaszadowiak@ug.gda.pl

Patronat honorowy:
Prezydent Miasta Gdańska – Paweł Adamowicz
Marszałek Województwa Pomorskiego – Jan Kozłowski
Rektor Uniwersytetu Gdańskiego – Andrzej Ceynowa

Mecenat Miasta Gdańska

PONIEDZIAŁEK
19 listopada 2007

Kino Kameralne, ul. Długa 57, Gdańsk, godz. 18.00
Otwarcie przeglądu

Blok: UWIKŁANIE W RZECZYWISTOŚĆ – GRANICE WOLNOŚCI

Persepolis [Persepolis] 2007, 95 min, animacja
Reż. Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud

scenariusz: Marjane Satrapi, Vincent Paronnaud muzyka: Oliver Bernet obsada (głos): Catherine Deneuve (Matka), Daniele Darrieux (Babcia), Simon Abkarian (Ojciec), Chiara Mastroianni (Mariane), Gena Rowlands, Lilly Mandellbrot produkcja: Xavier Rigault, Marc-Antoine Robert

Persepolis to animowana adaptacja słynnego, obsypanego międzynarodowymi nagrodami, autobiograficznego komiksu, autorstwa Iranki - Marianne Satrapi. To opowieść o dorastaniu w Teheranie podczas Islamskiej rewolucji czasów Chomeiniego, zrealizowana w unikatowy i niebanalny sposób. Marjane Satrapi, występując w roli niejako ambasadora swojej kultury, z wyczuciem i zaangażowaniem przetwarza autobiograficzne doświadczenia, używając przy tym animacji jako środka filmowego wyrazu. Szeroka skala emocji zostaje oddana przy pomocy oszczędnych środków – czarno-białych ruchomych obrazków. Film znalazł się w konkursie głównym w Cannes w 2007 roku.

Marjane Satrapi
Jedna z najbardziej znanych i cenionych autorek współczesnego komiksu. Twórczyni słynnego Persepolis, Kurczaka ze śliwkami. Urodziła się w 1969 roku w Iranie, gdzie uczęszczała do francuskiej szkoły. W roku 1983 rodzice wysłali ją do Austrii, skąd przeprowadziła się do Francji, gdzie obecnie mieszka. Spotkanie z Davidem B. odmieniło jej życie i zrodziło zainteresowanie komiksem. Zadebiutowała w 2000 roku pierwszym tomem serii Persepolis, który został ciepło przyjęty zarówno przez krytykę, jak i czytelników. W 2005 roku jury Festiwalu w Angouleme przyznało jej nagrodę dla najlepszego albumu za Poulet aux prunes. Wybór polskiego jury okazał się identyczny.

WTOREK
20 listopada 2007

Kino Kameralne, ul. Długa 57, Gdańsk, godz.18.00

Blok: WŁADZA czyli ZNIEWOLENIE
Dyptyk Sokurowa o XX-wiecznych władcach


Moloch [Moloch], 1999, 102 min, film fabularny
Reż. Aleksander Sokurow

scenariusz: Jurij Arabow, Marina Korzeniewa zdjęcia: Anatolij Rodionow, Aleksiej Fiodorow obsada: Leonid Mozgowoj, Yelena Rufanova, Leonid Sokol, Yelena Spiridonova, Vladimir Bogdanov, Anatoli Shvedersky

Historia jednego dnia z życia Hitlera i Ewy Braun spędzonego w posępnym zamku w Alpach Bawarskich z najwyżej postawionymi osobami z partyjnych, faszystowskich szczytów. W tę historię Sokurow wpisał analizę korzeni marności i tragedii władzy. Film przykuwa uwagę nie sensacyjnością tematu, lecz nieprzemijająca aktualnością. Jest w Molochu również przedziwne, surrealistyczne piękno, bohaterowie wykonują rodzaj danse macabre, przypominając odrealnione figury nieprzeniknionej gry. Obserwujemy nie-rzeczywistość, lecz misternie konstruowany spektakl dekonstruowanej władzy, która za pomocą teatralnych chwytów, celebrowania rytuałów, wsiąknięcia w mitologię próbowała budować inny, własny świat.

Słońce [Solnce//The Sun] // 2005 // 110 min // film fabularny
Reż. Aleksander Sokurow

scenariusz: Jurij Arabow; zdjęcia: Aleksander Sokurow; muzyka: Andriej Sigle; montaż: Siergiej Iwanow; dźwięk: Siergiej Moszkow; scenografia: Elena Zukowa; obsada: Issei Ogata (Cesarz), Robert Dawson (Generał Mac Arthur), Kaori Momoi (imperatorowa Kojun), Shiro Sano (szambelan), Shinmei Tsuji (stary służący), Taijiro Tamura (naukowiec)

Trzecia i ostatnia część trylogii Sokurowa, poświęconej władcom absolutnym. Reżyser w swoich filmach o XX-wiecznych satrapach pokazuje samotność, na jaką skazuje władza absolutna. O wolności nie może być mowy. Władza zniewola równie skutecznie, jak jej brak. Cesarz Hierohito – główny bohater filmu – jest zakładnikiem swojej potęgi, bezsensownej wojny, którą prowadzi, jest ofiarą absurdalnie pojmowanej tradycji i honoru. Czuje się również więźniem swojego starzejącego się ciała, które przypomina mu bezlitośnie o jego bynajmniej nie boskiej proweniencji.


Aleksander Sokurow
Jeden z najwybitniejszych współczesnych reżyserów o renomie światowej, uznawany za filmowego wizjonera. W latach 1998-99 prowadził program telewizyjny "Ostrow Sokurowa" (Wyspa Sokurowa), gdzie zajmował się problemem miejsca kinematografii we współczesnej kulturze. Decyzją Europejskiej Akademii Filmowej został zaliczony w poczet 100 najlepszych reżyserów. Do dziś mieszka i pracuje w Sankt Petersburgu. Obecnie zajmuje się organizacją studia "Berieg", którego celem ma być produkcja niekomercyjnych filmów fabularnych i dokumentalnych

Filmografia:
Aleksandra (2007) / Słońce (2006) / Ojciec i syn (2003) / Rosyjska Arka (2002) / Cielec (2001) / Elegia podróżna (2001) / Dolce (2000) / Moloch (1999) / Węzeł (1999) / Povinnost (1998) / Matka i syn (1997) / Duchowe głosy (1995) / Nieme stronice (1993) / Kamień (1992) / Leningradzka retrospektywa (1990) / Drugi krąg (1990) / Prosta elegia (1990) / Radziecka elegia (1989) / Sonata diva Gitlera (1989) / Petersburska elegia (1989) / Uratu i zachowaj (1989) / Dni zaćmienia (1988) / Maria (1988) / Samotny glos ludzki (1987) / Moskiewska elegia (1987) / Smutna obojętność (1987) / Cierpienie. Trud (1987) / Elegia (1995) / Smutny głos człowieka (1978)

ŚRODA
21 LISTOPADA 2007

Kino Kameralne, ul. Długa 57, Gdańsk // godz.18.00

Blok: WOLNOŚĆ OBRAZU - WOLNOŚĆ FORMY
pokaz filmowy i debata artystyczna z udziałem gości specjalnych, historyków i krytyków sztuki, artystów – moderator: Michał Chaciński [TVP Kultura]

Daft Punk Elektroma // fabuła // 2006
reż. Guy - Manuel de Homem - Christo i Thomas Bangalter

scenariusz: Guy-Manuel de Homem – Christo, Thomas Bangalter, Paul Hahn, Cedric Hervet zdjęcia: Thomas Bangalter muzyka: Todd Rundgren, Brian Eno, Sebastien Tellier, Curtis Mayfield, Linda Perhacs, Jackson Carey Frank, Mathieu Tonetti montaż: Cedric Hervet; dźwięk: Gus Koven, D.M. Hemphi scenografia: Steven Sinclair; kostiumy: Lisa Marie Harris obsada: Peter Hurteau, Michael Reich

Filmowy esej na temat człowieka i wolności... Jak w zabawie z negatywem, grafiką i odrealnieniem – kadry w tym filmie przypominają tradycję najbardziej eksperymentatorskich filmów z lat 70. Elektroma to niezwykle wysmakowana wizualnie, pozbawiona słów, łącząca sterylną technologię z majestatem surowych, naturalnych przestrzeni, przesycona smutkiem, rozprawa z cywilizacją i społeczeństwem, która w bardzo wyrafinowany i świadomy sposób karmi się szczątkami kultury filmowej. Miasteczko gdzieś w Kalifornii wydaje się modelową osadą pełną mieszczańskich przesądów i stereotypowego postrzegania. Para bohaterów zostaje z niego wygnana gdzieś na pustynię i jest w tym geście społeczności coś z przepędzenia pierwszych rodziców z Raju. Film bez dialogów i zbędnych słów. Dzięki doskonale dobranej muzyce ogląda się go jak wielki teledysk. Reżyserzy popisują się przed widzami skojarzeniami z największych filmów wszechczasów, cytują obrazy z Felliniego i mistrzów kina katastroficznego. Nie gardzą klasyką muzyki oraz obrazami z kina niemego.
Elektroma to opowieść o dwóch robotach, których pragnieniem jest stać się ludźmi. Poszukują one
c z ł o w i e c z e ń s t w a, ale nie ludzkich zwyczajów, typowych cech czy cielesności. Owszem, próbują pozbyć się swojej mechanicznej powierzchowności i zamienić ja w ciało. Ale prawdziwym celem ich wędrówki pozostaje – istota człowieczeństwa, którą – paradoksalnie i bezwiednie – w końcu przed nami odkrywają.
Elektroma to pierwszy obraz filmowy wyreżyserowany przez duet Guya-Manuela de Homem-Christo i Thomasa Bangaltera, muzyków z zespołu Daft Punk, którzy od ponad 10 lat plasują się w czołówce najważniejszych i najbardziej popularnych twórców muzyki elektronicznej.

Guy - Manuel de Homem - Christo i Thomas Bangalter
Guy - Manuel de Homem – Christo urodził się w Paryżu w 1974 roku. W roku 1987 spotkał Thomasa Bangaltera (urodzony w 1975, również w Paryżu), z którym pięć lat później, pod silnym wpływem Beach Boys, nagrał piosenkę Darlin, którą recenzent brytyjskiego magazynu muzycznego Melody Maker określił mianem: „głupi punk” („daft punk”). Wtedy też narodził się zespół Daft Punk, który w 1997 roku zadebiutował albumem Homework.

Filmografia:
Daft Punk Elektroma (2006)
Interstella 5555L The Story of the 5secret 5tar 5ystem (2003)
D.A.F.T. – A Story About Dogs, Androids, Firemen and Tomatoes (1999)

Peter Greenaway – krótkometrażówki

Zanim Peter Greenaway stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów, nakręcił serię filmów krótkometrażowych, które odzwierciedliły jego specyficzną wrażliwość, skłonność do intelektualnych gier, innowacyjność, otwartość na różne przejawy formy filmowej. Ironiczny komentarz i manipulacje mieszają się tu z niebanalnie prowadzoną narracją. Kuriozalne, szybkie popisy Greenaway’a okazują się przede wszystkim kolejnymi fiszkami z katalogu absurdów współczesności. Wybrane przez British Film Institute filmy cechuje przede wszystkim inteligentny, przewrotny humor dla zaawansowanych. Na zestaw składają się: A Walk Through H, H is for House, Windows, Intervals, Dear Phone and Water Wrackets.

CZWARTEK
22 LISTOPADA 2007

CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1, Gdańsk // godz.17.00

Blok: IDEOLOGICZNE OPRESJE//TRANSGRESJE – W POSZUKIWANIU PRAWDY:

Strange Culture, USA, // 2007// 76m // video, dokument
Reż. Lynn Hershman Leeson

Dziwna Kultura jest znakomitą, zapierającą dech w piersiach kroniką pomyłki sądowej, która dotknęła Steva Kurtza – amerykańskiego artystę, profesora sztuki na Uniwersytecie w Buffalo, członka politycznie indeksowanej grupy teatralnej Critical Art Ensemble. W 2004 roku Kurz przygotował interaktywną instalację dla Massachusetts Museum of Contemporary Art polegająca m.in. na testowaniu przez publiczność żywności oznaczonej jako ‘organiczna’ na obecność genetycznie modyfikowanych organizmów. W tym czasie jego żona i najbliższy współpracownik Hope, zmarli nagle we śnie z powodu niewydolności serca. Wezwani sanitariusze, widząc mikroskopy, probówki i bakterie zgromadzone w związku z przygotowywaną wystawą, dzwonią na policję. Ta wzywa FBI, która działając w specjalnym trybie obowiązującym po 11 września 2001 r. wysyła na miejsce brygady specjalne. Tuziny agentów przeszukują dom artysty, rekwirując jego rzeczy osobiste, książki, kota a nawet ciało jego tragicznie zmarłej żony. Steve Kurz zostaje aresztowany i oskarżony o morderstwo. W momencie kiedy autopsja temu przeczy, rząd oskarża go o…bioterroryzm.
Określany mianem „kafkowskiego”, dokument zrealizowany przez Lynn Hershmann, pokazuje samotną walkę człowieka, oczekującego na proces, który okazuje się być bezradnym w zderzeniu z bezduszną machiną wymiaru sprawiedliwości.
Film jest ostrzeżeniem przed trwającym w USA syndromem 11 września.
Official Selection, Berlin International Film Festival 2007

Lynn Hershmann

Amerykańska artystka multimedialna, od ponad trzydziestu lat tworząca fotografie, prace video, filmy, interaktywne instalacje komputerowe oraz performance. Od początku lat 80’tych wyprodukowała, napisała, wyreżyserowała bądź zrealizowała ponad 53 projekty artystyczne, dzięki którym jest obecnie jedną z najsławniejszych i najbardziej cenionych artystek w świecie sztuki, uznawaną za „najbardziej wpływową kobietę tworzącą w nowatorskich technikach”.
W swoich pracach koncentruje się nad zagadnieniem istnienia prawdy. Stąd też jej częstym narzędziem artystycznej ekspresji okazuje się być film dokumentalny. Jej prace prezentowane były na ponad 150 wystawach, w muzeach i galeriach na całym świecie, m.in. w nowojorskim i paryskim Museum of Modern Art, The Whitney Museum of American Art.
Uważana jest za prekursora wielu nowych form artystycznych - w 1979 roku jako pierwsza wyprodukowała interaktywny dysk laserowy. Laureatka wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. Za pierwsze video narracyjne, zatytułowane Longshot, otrzymała pierwszą nagrodę na francuskim Festiwalu Montbelliard w 1990 roku oraz nagrodę Publiczności w Montrealu. Seria The Electronic Diary transmitowana przez stacje PBS, zdobyła liczne nagrody, w tym pierwszą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1994r, gdzie uhonorowaną ją również wystawą retrospektywną. W roku 1995 otrzymała – wraz z Peterem Greenawayem - nagrodę Siemens Media Arts Award.

Filmografia:

Teknolust (2002)
Conceiving Ada (1997)

Przeciwnicy Szczęścia [Enemies of Happines] // 2006 // 58 min // dokument
Reż. Eva Mulvad

zdjęcia: Zillah Bowes; muzyka: Thomas Knak, Jesper Skaning, Anders Remmer; montaż: Adam Nielsen; dźwięk: Mikkel Groos;

Film porusza tematy najczęściej marginalizowane bądź całkowicie pomijane w ogniu wojennej retoryki. W tle politycznych zmagań bowiem istnieje również prawdziwy, smutny świat, w którym żyją zwykli ludzie myślący o normalności - pokoju i przyszłości Afganistanu. Reżyserka pokazuje, że szanse na szybką zmianę sytuacji, w której dominuje bieda, korupcja, głosy przelicza się na pieniądze a kobietom na czas wyborów każe się siedzieć w domach - wydają się niewielkie. Paradoksalnie wydają się one większe od tych, które dają siły stabilizacyjne i zachodni dyplomaci.

Eva Mulvad
Urodziła się 22 marca 1972 roku, w Danii, gdzie w 2001 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Filmową. Za obraz Przeciwnicy szczęścia otrzymała nagrodę Silver Wolf na IDFA 2006, oraz World Cinema Jury Prize na Festiwalu Filmowym Sundance 2007.

Filmografia:
Kolnien (2006)
Vores lykkes fjender (2006)
Nar vi skilles (2003, TV)
Homo Sapiens (1997, TV)

Lumo // 2007 // 76 min // dokument // Demokratyczna Republika Kongo/USA
Reż. Bent-Jorgen Perlmutt, Nelson Walker III

Lumo jest pełnometrażowym dokumentem dotyczącym sytuacji młodych kobiet w Kongo. W konsekwencji brutalnego zbiorowego gwałtu ze strony żołnierzy, dwudziestoletnia Afrykanka, pobita i okaleczona, odrzucona przez narzeczonego i najbliższą rodzinę, trafia do schroniska-szpitala organizacji HEAL Africa, gdzie dzięki fachowej i troskliwej opiece, dochodzi do siebie.
Okrucieństwa wojen w Afryce mają niezwykle silny związek z kobiecym ciałem. Na obszarze Wschodniego Kongo przedstawiciele lokalnej milicji, armii i bandyci używają gwałtu jako narzędzia przemocy. Lumo to przede wszystkim dokument koncentrujący się na przybliżeniu problemu gwałtu na kobietach jako narzędzia manipulacji i terroru wojskowych rządów w Kongo. Reżyserzy Bent-Jorgen Perlmutt i Nelson Walker w bardzo delikatny i subtelny sposób sportretowali kobiety, ofiary tego procederu powracające do równowagi i zdrowia fizycznego w schronisku-szpitalu. Film jest ważnym głosem w działaniach na rzecz respektowania praw człowieka i przeciwdziałania dyskryminacji wobec kobiet w krajach Afryki.

Filmografia:
Bent-Jorgen Perlmutt
Lumo (2006)
Contol Room (Associate Producer, 2004)
Nelson Walker III
Lumo (2006)
iThemba Hope (2005)


PIĄTEK
23 LISTOPADA 2007

CSW Łaźnia, ul. Jaskółcza 1, Gdańsk // godz.17.00

Blok: JA WIĘZIEŃ – UNICESTWIENIE WOLNOŚCI:


Arcana // Chile 2006 // 80 min // dokument
Reż. Cristobal Vicente

Dokument pokazuje codzienne życie więźniów w Valparaiso w Chile, oglądane z perspektywy obcego – obserwatora/osoby z zewnątrz. Czas płynie tutaj w z góry ustalonym rytmie. Pobudka, posiłek, praca, spacer, sen. Wszystkim rządzą wyraźnie określone reguły. Film jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie, gdzie kończą się granice wyznaczone przez mury więzienia, a gdzie zaczynają te - wyznaczone przez samych więźniów. Przesłaniem filmu jest szacunek dla ich świata, hołd dla wyznawanych przez nich wartości i kultywowanych zwyczajów.


Ja więzień, albo jak planowałem zabić Tony Blaira [The Prisoner or How I Planned to Kill Tony Blair] // 2006 // 82 min // dokument
Reż. Petra Epperlein // Michael Tucker

zdjęcia: Michael Tucker montaż: Michael Tucker obsada: Yunis Khatayer Abbas

Iracki dziennikarz Yunis Khatayer Abbas i jego dwaj bracia przesiedzieli dziewięć miesięcy w Abu Ghraib, pod zarzutem planowania zamachu na premiera Wielkiej Brytanii, Tony'ego Blair'a. Niesłusznie oskarżeni i osadzeni znosili poniżenie i tortury stosowane na więźniach owianego złą sławą miejsca. Kiedy we wrześniu 2003 roku wracali do domu z wesela nie spodziewali się, że omyłkowe aresztowanie zamieni się w prawdziwy koszmar. W dniu, w którym ich wypuszczano jedyne co usłyszeli to "sorry" z ust szefa więzienia. Do 2003 roku Yunis Khatayer Abbas był dziennikarzem i kamerzystą współpracującym z zachodnimi stacjami telewizyjnymi. Wraz z twórcami tego filmu powraca do bolesnych wspomnień sprzed inwazji na Irak. Jak na ironię okazuje się, że kilka lat wcześniej trafił do więzienia Al-Radwaniya, w którym reżim Husajnów więził irackich intelektualistów. Jedyne czego wówczas pragnął to normalności po upadku reżimu…Yunis jest wyjątkowym narratorem. Powraca do wydarzeń ze spokojem i precyzją. Wobec absurdalnych oskarżeń jakie na niego spadły, wiele form narracji wydaje się na miejscu. To, czego autorzy filmu nie mogli pokazać opowiadają za pomocą plansz komiksowych narysowanych przez Petrę Epperlein. Dodaje to filmowi narracyjnej lekkości, ale i przenosi opowieść w obszar zarezerwowany dla czystej fikcji. Słuchając przerażającej opowieści ogołoconego ze złudzeń bohatera filmu, rozumiemy dlaczego on również wolałby komiksową fikcję. Poza wywiadem z Tunisem i komiksową oprawą, film zmontowano z rodzinnych materiałów wideo Yunisa oraz zdjęć Michalea Tuckera, autora dokumentu Gunner Palace. W 2004 roku Michael Tucker towarzyszył z kamerą amerykańskim żołnierzom stacjonującym w Bagdadzie. Przypadkowo to on rejestrował rajd wojskowych na dom Yunisa. W "Więźniu…" dowiadujemy się, co stało się po aresztowaniu. Film znalazł się w sekcji konkursowej tegorocznego festiwalu Warsaw Doc Review.

SOBOTA
24 LISTOPADA 2007, godz. 15.00

Biblioteka Główna Uniwersytetu Gdańskiego, ul. Wita Stwosza 53, 80-308 Gdańsk // godz.15.00

Blok: WOLNI = RÓWNI?

Wybrane filmy z 2. Międzynarodowego Konkursu Filmów Krótkometrażowych pod hasłem "Wszyscy ludzie są wolni i równi..." organizowanego przez Goethe Instytut oraz debata z udziałem gości specjalnych. Moderacja: Janusz Wróblewski [Polityka]
Zobaczymy m.in. :
Bez wizy, rez. Bartosz Paduch, 2007, 14 min, fab Ujmujący prostotą, alegoryczny obraz różnic dzielących ludzi, na skutek odgórnych, sztucznych podziałów i barier. Granice – zdaje się mówić autor - tkwią też w naszych głowach, a wspólne wszystkim pragnienie wolności tylko je, niestety, pogłębia. Baśniowa, oniryczna atmosfera świetnie podkreśla przesłanie filmu.

Wigilia, reż. Monika Dąbrowska, 2007, 8 min, fab., rootoscoping Interesujący przykład opisania klimatu wrogości, antysemityzmu i rozmaitych uprzedzeń w rodzinie, która nie rozumiejąc odmiennych kultur, różnych wrażliwości i mentalności posługuje się myślowymi stereotypami. Bełkotliwe i skrajnie głupie dialogi podkreślają brak tolerancji i całkowite oderwanie od rzeczywistości ludzi, którzy mechanicznie jednoczą się podczas chrześcijańskiego święta. Dystans autorki do tematu podkreśla oryginalny styl (rotoscoping)
oraz
1.You should have the body // Reż. Michael Masarof // USA// 2007 // 13min // fabuła
2. God looks like me // Reż.Osato Dixon// USA // 2007 // 11 min // fabuła
3. HUMAN REQUEST // Reż. Eugen Schlegel// Niemcy // 13min // fabuła
4. Living on the landing (Podestleben)// Reż. Sandra Budesheim, Sabine Zimmer // Niemcy// 15min // dokument
5. Stranger in Motherland // Reż. Muhammad Abu Zarka // Izrael// 2007// 15min // dokument
Kino Kameralne, ul. Długa 57, Gdańsk // godz. 18.00

Blok: ARTYSTA - ŚWIADOMOŚĆ WYZWOLONA: + prelekcja
pokazy specjalne, wstęp: 10 zł

Drawing Restraint 9 // 2005 // 145 min // film-sztuka
Reż. Matthew Barney

scenariusz: Matthew Barney zdjęcia: Peter Strietmann muzyka: Bjork, Valgeir Sigurosson montaż: Luis Alvarez y Alvarez, Matthew Barney, Christopher Segiune, Peter Strietmann dźwięk: Matthew D. Ryle scenografia: Matthew Barney; kostiumy: Matthew Barney obsada: Shigeru Akahori (golarz), Matthew Barney (gość), Bjork (gość), Koji Maki (harpunnik), Yushin Maru (rybak), Mayumi Miyata (gracz)

Matthew Barney, najsłynniejszy amerykański eksperymentator ostatniej dekady w dziedzinie sztuki wizualnej, połączył siły z Bjork, uwielbianą innowatorką świata muzyki. Drawing Restraint 9 to wspólne dzieło dwójki niezwykłych artystów, a także, na ich własny, niepowtarzalny sposób – historia miłosna. Niesamowity talent Barney’a do przedstawiania zderzenia pomiędzy mitologia a biologią osiąga tu prawdziwe wyżyny. Drawing Restraint 9 kreuje zupełnie nową ikonografię. Muzyka Bjork jest przy tym mieszanką potężnych emocji, przeplatającą motywy orkiestrowe, elektroniczne, z użyciem fletu japońskiego i niezwykłego głosu islandzkiej artystki. Dzieło Bjork stanowi idealne dopełnienie wizji Barney’a, w tym samym stopniu, w jakim jej fizyczna obecność jako kobiety nadaje jego wyrafinowanym wizualnym środkom wyrazu nową głębię i nowy rodzaj napięcia.
Do portu w japońskim Nagasaki przybywa na pokładzie wielorybniczego okrętu „Nisshin Maru” dwoje zachodnich gości (Barney, Bjork). Na statku znajduje się gigantyczna forma wypełniona gorącą wazeliną. Podczas gdy płyn zastyga, tworząc przedziwne, niepokojące rzeźby, goście odprawiają szereg mistycznych rytuałów. Zostają wykąpani, ostrzyżeni, a następnie ubrani w spektakularne kostiumy ze skóry, futra i kości inspirowane tradycyjnym sintoistycznym ubiorem ślubnym.
To niezwykłe dzieło było prezentowane podczas MFF Era Nowe Horyzonty 2006 oraz na festiwalu Doc Review w 2006 roku, wzbudzając niezwykłe emocje i przyciągając do sal kinowych setki wiernych fanów Barney’a.

Matthew Barney
Amerykański rzeźbiarz i wideo artysta urodzony w San Francisco w 1967 roku. Obecnie mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Yale. Był piłkarzem i modelem. Sztukę wizualną zajmuje się od roku 1990. Stworzył swój własny język artystycznej ekspresji, za pośrednictwem którego przedstawia surrealistyczne światy z dziedziny sportu, biologii, seksu, medycyny, historii. Jego prace zawierają struktury mistycznych opowiadań i mitologii. Nazwany artystą ciała, genitaliów oraz spektakularnym artystą autoteoretycznym, uchodzi za megagwiazdę amerykańskiej sztuki współczesnej. W roku 1992 uczestniczył w Dokumenta IX w Kassel, w roku 1993 w 43 Biennale Weneckim. Wystawiał m.in. w 1996 roku w Kunsthalle w Bernie, w 1997 roku w Kunsthalle w Wiedniu, w 1998 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Bazylei, w 1999 roku w Walker Art. Center w Minneapolis, w 2002 roku w Muzeum Ludwika w Kolonii, w Muzeum Sztuki Współczesnej XXI wieku w Kanazawie. Posiada rzeźby w kolekcjach najbardziej prestiżowych muzeów nowojorskich: MoMa, Solomon Guggenheim, Whitney Museum of America Art. Oraz Dallas Museum of Art., MCA Chicago, Walker Art. Center Minneapolis, Tate Galery London, Astrup Fearney Musset Oslo.

Filmografia:
Drawing Restraint 9 (2006)
Cremaster III (2002)
Cremaster II (1999)
Cremaster V (1997)
Cremaster I (1995)
Cremaster IV (1994)

Matthew Barney: No Restraint // 2006 // 72 min // dokument// 35mm
Reż. Alison Chernick

Scenariusz: Alisson Chernick zdjęcia: Robert Leacock, Charles Libin, Toshiaki Ozawa montaż: Aaron Lubarsky, Helen Yum dźwięk: Tom Paul obsada: Matthew Barney, Bjork

Dokument odsłania kulisy powstawania Drawing Restraint 9. Reżyserka towarzyszy Barney’owi i Bjork aby zwizualizować skalę transformacji rzeczywistości zachodzącej w umyśle artysty. Czasami sam twórca zdaje się być zaskoczony jej efektami. Reżyserka przedstawia również szereg wywiadów z kuratorami i krytykami sztuki, z Bjork, ojcem Barney’a i pomagającymi w realizowaniu projektu Japończykami. Całości dopełniają zdjęcia archiwalne i fragmenty innych projektów filmowych Barney’a, z których wyłania się obraz niezwykłego człowieka. Ważnym aspektem twórczości artysty jest przekraczenie barier określonych przez fizyczny wymiar człowieka, zagęszczanie i uwalnianie sensu. Film Chernick to nie tylko dokument zza kulis produkcji filmowej. To również - a może przede wszystkim - portret niekonwencjonalnego artysty.

Alison Charnick
Urodziła się w Nowym Jorku w 1973 roku. Karierę rozpoczęła jako w telewizji jako producentka, realizatorka programów rozrywkowych, filmów reklamowych i wideo, a później serii filmów telewizyjnych na temat sztuki współczesnej.

Filmografia:
Matthew Barney: No Restraint (2006)
The Jeff Koons Show (TV, 2004)

NIEDZIELA
25 LISTOPADA 2007

Kino Kameralne, ul. Długa 57, Gdańsk // godz. 18.00

Blok: ARTYSTA - ŚWIADOMOŚĆ WYZWOLONA: + prelekcja
pokazy specjalne, wstęp: 10 zł

Drawing Restraint 9 // 2005 // 145 min // film-sztuka
Reż. Matthew Barney

Matthew Barney, najsłynniejszy amerykański eksperymentator ostatniej dekady w dziedzinie sztuki wizualnej, połączył siły z Bjork, uwielbianą innowatorką świata muzyki. Drawing Restraint 9 to wspólne dzieło dwójki niezwykłych artystów, a także, na ich własny, niepowtarzalny sposób – historia miłosna. Niesamowity talent Barney’a do przedstawiania zderzenia pomiędzy mitologia a biologią osiąga tu prawdziwe wyżyny. Drawing Restraint 9 kreuje zupełnie nową ikonografię. Muzyka Bjork jest przy tym mieszanką potężnych emocji, przeplatającą motywy orkiestrowe, elektroniczne, z użyciem fletu japońskiego i niezwykłego głosu islandzkiej artystki. Dzieło Bjork stanowi idealne dopełnienie wizji Barney’a, w tym samym stopniu, w jakim jej fizyczna obecność jako kobiety nadaje jego wyrafinowanym wizualnym środkom wyrazu nową głębię i nowy rodzaj napięcia.
Do portu w japońskim Nagasaki przybywa na pokładzie wielorybniczego okrętu „Nisshin Maru” dwoje zachodnich gości (Barney, Bjork). Na statku znajduje się gigantyczna forma wypełniona gorącą wazeliną. Podczas gdy płyn zastyga, tworząc przedziwne, niepokojące rzeźby, goście odprawiają szereg mistycznych rytuałów. Zostają wykąpani, ostrzyżeni, a następnie ubrani w spektakularne kostiumy ze skóry, futra i kości inspirowane tradycyjnym sintoistycznym ubiorem ślubnym.
To niezwykłe dzieło było prezentowane podczas MFF Era Nowe Horyzonty 2006 oraz na festiwalu Doc Review w 2006 roku, wzbudzając niezwykłe emocje i przyciągając do sal kinowych setki wiernych fanów Barney’a.

Mondo Veneziano // 2005// // 30min/ / Film HD Video
Reż. Antoine Prum

Akcja trzydziestominutowego filmu Antoine Pruma rozgrywa się w atrapie Wenecji znajdującej się w Luksemburgu. Ta „makietowa” Wenecja jest pusta i pozbawiona słońca. Film pokazuje spotkanie grupy osób – przedstawicieli zawodów związanych ze sztuką – współczesnego artystę malarza, krytyka, teoretyka sztuki i kuratorkę, którzy w trakcie, wydawać by się mogło, całkiem „poważnej” rozmowy, wygłaszają „papierowe” przemowy na temat dzisiejszej kultury i sztuki.
Ta czwórka reprezentuje dobrze znane figury świata sztuki: wyśmienity niemiecki malarz, krytyk o tendencjach prospołecznych, teoretyk ze Wschodniej Europy i oczywiście kurator. Prowadzoną na bardzo wysokim poziomie, pełną cytatów zaczerpniętych z dzieł wpływowych autorów - teoretyków kultury, historyków sztuki i filozofów (m.in. Nicolas Bourriaud, Victor Misiano czy Philippe Sollers), dyskusję, nieoczekiwanie przełamują brutalne sceny przemocy, w których widzimy, jak bohaterowie w bestialski i krwawy sposób mordują się nawzajem.
W filmie stykają się ze sobą zatem przemoc dyskursu z przemocą fizyczną. Obie są zresztą symulowane i ta sztuczność jest widoczna. Antoine Prum powoduje, że to, co podskórne, wylewa się razem z flakami, sercem, krwią i żółcią na zewnątrz.
W tym obrazie Wenecja staje się cytatem tak samo jak cytatami są wypowiedzi bohaterów. Zestawiając teoretyczny dyskurs z brutalną akcją, Mondo Veneziano jest z jednej strony poważnym komentarzem, z drugiej — parodią świata sztuki oraz instytucji z nim związanych. Film zaprezentowany został na 51 Biennale w Wenecji w 2005 roku.

Antonie Prum
Reżyser filmowy. Urodził się w 1963 roku w Luksemburgu. Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie. Brał udział m.in. w Manifesta 2 w Luksemburgu (1998). W 2005 roku, podczas weneckiego Biennale, w Pawilonie Luksemburga pokazał swój film Mondo Veneziano.

Filmografia:
Mondo Veneziano (2005)