Wyspa Marivaux
na podstawie "Sporu", "Triumfu miłości" i "Wyspy niewolników" Pierre'a de Marivaux
Przekład: Ewa Bułhak
WYSPA MARIVOUX, a na niej trzy klasyczne, fascynujące, rzadko lub w ogóle u nas nie grane teksty: SPÓR, TRIUMF MIŁOŚCI i WYSPA NIEWOLNIKÓW. U Marivaux pobrzmiewają echa Shakespeare'a, Goldoniego, Moliera, ma on jednak na tyle własny charakter pisma, że tworzy dzieła oryginalne i osobne. Arlekin niby ciągle bawi, próżne Damy szukają miłości, odważni Kawalerowie wyznają im swoje uczucia, ale bal ewidentnie zmierza ku końcowi. Horyzont staje się zamazany. Zabawa ustępuje bezwzględnemu okrucieństwu i uprzedmiotowieniu. Wyspa jest w stanie wyjątkowym. Gramy w zadawanie sobie ran. Dla rozrywki?
Iwo Vedral o spektaklu: "Świat Marivaux jest pozbawiony molierowskiego dydaktyzmu, konturu społecznej krytyki. Czerpie z bogatej tradycji toposu wyspy z jej newralgiczną rozpiętością pomiędzy arkadyjskim domysłem a rozczarowaniem. Marivaux gubi swoje postaci w nadchodzącej dekadencji. Zaludnia Wyspę zaskakująco współczesnymi wyrzutkami. Nienasycenie, niewolnictwo, uzależnienie, głód - to karty w grze, w której wygraną jest wolność wyboru, a ta okazuje się największą pułapką".
Reżyseria: Iwo Vedral
Scenografia: Marcin Chlanda
Kostiumy: Konrad Parol
Inspicjent, sufler: Agnieszka Szczepaniak
Obsada:
Dorota Androsz - Karize, Focion
Agata Bykowska - Egle
Katarzyna Figura - Kleantis, Leontyna
Anna Kociarz - Frozyna, Hermidas
Krzysztof Matuszewski - Arlekin, Hermokrates
Marek Tynda - Ifikrates, Messa, Arlekin
Piotr Witkowski - Mesin, Dimas
Monika Janeczek - Adina
Jakub Mróz - Trywelin, Azor, Agis
-----
Pierre de Marivaux (ur. 1688, zm. 1763) - jeden z najwybitniejszego francuskich pisarzy i dramaturgów XVIII wieku. Pisał komedie dla Comédie-Française i Comédie-Italienne. Do jego najważniejszych dzieł należą: PUŁAPKA MIŁOŚCI oraz IGRASZKI TRAFU I MIŁOŚCI. Marivaux jest także autorem dwóch niedokończonych powieści psychologiczno-obyczajowych ŻYCIE MARIANNY i KARIERA WIEŚNIAKA. Uprawiał w swej twórczości gatunek zbliżony do madrygału i komedii salonowej. Styl, jakim się posługiwał (połączenie uczuciowości, dowcipu i ironii), został nazwany od jego nazwiska "marivaudage". Jego twórczość wywarła wielki wpływ na późniejszych pisarzy, m.in. Stendhala.
Iwo Vedral (ur. 1977) - reżyser. Studiował na Wydziale Filologii Polskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Debiutował PUZZLAMI Szymona Wróblewskiego (Stary Teatr w Krakowie, 2005). Zrealizował między innymi PODRÓŻ POŚLUBNĄ Władimira Sorokina (Teatr im. Norwida w Jeleniej Górze, 2007,) MADONNĘ Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2010) oraz ŚMIERĆ KOMIWOJAŻERA Arthura Millera (Teatr Dramatyczny im. Węgierki w Białymstoku, 2013). W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował dotychczas ŁUP Joe Ortona (2009) oraz SOLNESSA Henrika Ibsena (2011). Stypendysta Ministra Kultury.
na podstawie "Sporu", "Triumfu miłości" i "Wyspy niewolników" Pierre'a de Marivaux
Przekład: Ewa Bułhak
WYSPA MARIVOUX, a na niej trzy klasyczne, fascynujące, rzadko lub w ogóle u nas nie grane teksty: SPÓR, TRIUMF MIŁOŚCI i WYSPA NIEWOLNIKÓW. U Marivaux pobrzmiewają echa Shakespeare'a, Goldoniego, Moliera, ma on jednak na tyle własny charakter pisma, że tworzy dzieła oryginalne i osobne. Arlekin niby ciągle bawi, próżne Damy szukają miłości, odważni Kawalerowie wyznają im swoje uczucia, ale bal ewidentnie zmierza ku końcowi. Horyzont staje się zamazany. Zabawa ustępuje bezwzględnemu okrucieństwu i uprzedmiotowieniu. Wyspa jest w stanie wyjątkowym. Gramy w zadawanie sobie ran. Dla rozrywki?
Iwo Vedral o spektaklu: "Świat Marivaux jest pozbawiony molierowskiego dydaktyzmu, konturu społecznej krytyki. Czerpie z bogatej tradycji toposu wyspy z jej newralgiczną rozpiętością pomiędzy arkadyjskim domysłem a rozczarowaniem. Marivaux gubi swoje postaci w nadchodzącej dekadencji. Zaludnia Wyspę zaskakująco współczesnymi wyrzutkami. Nienasycenie, niewolnictwo, uzależnienie, głód - to karty w grze, w której wygraną jest wolność wyboru, a ta okazuje się największą pułapką".
Reżyseria: Iwo Vedral
Scenografia: Marcin Chlanda
Kostiumy: Konrad Parol
Inspicjent, sufler: Agnieszka Szczepaniak
Obsada:
Dorota Androsz - Karize, Focion
Agata Bykowska - Egle
Katarzyna Figura - Kleantis, Leontyna
Anna Kociarz - Frozyna, Hermidas
Krzysztof Matuszewski - Arlekin, Hermokrates
Marek Tynda - Ifikrates, Messa, Arlekin
Piotr Witkowski - Mesin, Dimas
Monika Janeczek - Adina
Jakub Mróz - Trywelin, Azor, Agis
-----
Pierre de Marivaux (ur. 1688, zm. 1763) - jeden z najwybitniejszego francuskich pisarzy i dramaturgów XVIII wieku. Pisał komedie dla Comédie-Française i Comédie-Italienne. Do jego najważniejszych dzieł należą: PUŁAPKA MIŁOŚCI oraz IGRASZKI TRAFU I MIŁOŚCI. Marivaux jest także autorem dwóch niedokończonych powieści psychologiczno-obyczajowych ŻYCIE MARIANNY i KARIERA WIEŚNIAKA. Uprawiał w swej twórczości gatunek zbliżony do madrygału i komedii salonowej. Styl, jakim się posługiwał (połączenie uczuciowości, dowcipu i ironii), został nazwany od jego nazwiska "marivaudage". Jego twórczość wywarła wielki wpływ na późniejszych pisarzy, m.in. Stendhala.
Iwo Vedral (ur. 1977) - reżyser. Studiował na Wydziale Filologii Polskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Jest absolwentem Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Debiutował PUZZLAMI Szymona Wróblewskiego (Stary Teatr w Krakowie, 2005). Zrealizował między innymi PODRÓŻ POŚLUBNĄ Władimira Sorokina (Teatr im. Norwida w Jeleniej Górze, 2007,) MADONNĘ Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2010) oraz ŚMIERĆ KOMIWOJAŻERA Arthura Millera (Teatr Dramatyczny im. Węgierki w Białymstoku, 2013). W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował dotychczas ŁUP Joe Ortona (2009) oraz SOLNESSA Henrika Ibsena (2011). Stypendysta Ministra Kultury.
Zobacz nagranie próby "Wyspy Marivaux".
Treść tworzona na podstawie materiałów prasowych organizatora.
