Wystawa Ewy Kuryluk | Sto razy ja

Pokazem zatytułowanym "Sto razy ja" zapraszam do uważnego przyjrzenia się twórczości artystki, która od początku przekraczała granice - geograficzne, artystyczne, intelektualne. Ewa Kuryluk, ikona polskiej sztuki, nieprzerwanie wytycza szlaki w niewygodnych, często pomijanych miejscach. Fotorealizm, instalacja tekstylna, autofotagrafia - to przykłady, w których artystka wielokrotnie przełamywała istniejące bariery, udowadniając, że jej twórczość, podobnie jak ona sama, jest odważna, niepokorna i bezkompromisowa. Jej działania z lat 70. i 80. wciąż rezonują, jako istotne przekroczenia, redefiniujące język sztuki tamtych czasów. Wychowana w domu otwartym na świat, wolna od kompleksów, Ewa Kuryluk od samego początku była artystką kosmopolityczną - na bieżąco z najnowszymi nurtami, jednocześnie głęboko zanurzoną w refleksji nad nieprzemijalnymi i uniwersalnymi doświadczeniami. W końcu lat 70. na wzbierającej fali sukcesu hiperrealizmu, w odważnym geście bezpowrotnie porzuciła malarstwo, oddając się instalacji tekstylnej. Dedykowała ją intymnym tematom ciała, erotyki, bliskości i pamięci, która wciąż mówi zaskakująco i otwarcie o feminizmie i relacjach między ludźmi.

Szczególną uwagę chciałabym zwrócić na autobiograficzny charakter twórczości artystki. Wciąga nas Jej życiorys, ukazując obraz osoby o wyostrzonych zmysłach, wnikliwym intelekcie i nieokiełznanej ciekawości świata, w ciągłej gotowości do mierzenia się z rzeczywistością. W epoce, w której dominował określony wzorzec kulturowy, artystka wyraźnie kreśliła kształt indywidualnego doświadczenia, idącego często wbrew schematom.


Prezentacja "Sto razy ja" towarzyszy uroczystości nadania Ewie Kuryluk tytułu Doctory Honoris Causa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku i składają się na nią dzieła artystki pochodzące z Starak Collection.



Ania Muszyńska
kuratorka Starak Collection
prezeska Fundacji PSW Promocji Sztuki Współczesnej

Ewa Kuryluk
Artystka awangardowej instalacji tekstylnej i sztuki powietrza, malarka i fotografka, pisarka, eseistka, poetka, historyczka sztuki. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiowała na Wydziale Malarstwa u prof. Tadeusza Dominika oraz Stefana Gierowskiego. Od 1967 - na Wydziale Grafiki, u prof. Henryka Tomaszewskiego. Dyplom obroniła w 1970 roku. We wczesnych pracach wykorzystywała tematy i rozwiązania stylistyczne charakterystyczne dla malarstwa nowej figuracji i hiperrealizmu. Od początku widoczną cechą jej twórczości był nieskrywany autobiografizm. W 1978 roku Ewa Kuryluk porzuciła tradycyjne malarstwo i zaczęła tworzyć charakterystyczne wizerunki rysowane/ malowane na bawełnie i jedwabiu, które aranżuje w formie przestrzennych instalacji, zarówno w przestrzeniach galerii, jak i w plenerze. Do najważniejszych instalacji tekstylnych artystki należą "Villa dei Misteri" z 1984 roku, cykl "Krzesła", rozpoczęty w 1980 roku, "Teatr miłości, 1986-89, "Rysopisy" 1986-1990, "Trio dla ukrytych" 1999/2000 oraz seria "Zółtych instalacji" realizowanych od 2001 roku. Ewa Kuryluk nieprzerwanie od 1959 roku do dziś uprawia autofotografię. Przez dekady setki i tysiące negatywów pozostawały jedynie intymną rejestracją realizowaną na własne potrzeby artystki. Po raz pierwszy Ewa Kuryluk zdecydowała się pokazać publicznie wybór fotografii w 2000 roku. Od tej pory stanowią przedmiot badań i zainteresowania historyków sztuki i krytyków. Od roku 1981 artystka mieszka poza Polską. Najpierw przez wiele lat przebywała w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładała na kilku uczelniach (m.in. w San Diego), zaś od roku 1995 dzieli czas między Polskę i Francję. Prezentowała prace na licznych wystawach indywidualnych, m.in. w Stanach Zjednoczonych (Helen Shlien Gallery, Boston, 1982; Princeton, 1984, 1985; Uniwersytet Kalifornijski, San Diego, 1992) oraz w Argentynie (Centro de Arte y Comunicatión, Buenos Aires, 1986); brała udział w ważnych wystawach zbiorowych (m.in. Biennale Sztuki w Medellin, Kolumbia, 1981; Art in General, Nowy Jork, 1988). Ewa Kuryluk jest autorką, uznanej przez krytykę i publiczność, literackiej trylogii, w której opisuje osobisty i intymny portret ukochanej rodziny, której historia jest fascynującym świadectwem bolesnej powojennej historii Polski. Na trylogię składają się następujące części: "Goldi. Apoteoza zwierzaczkowatości" (2004, finał Nagrody Literackiej Nike 2005), "Frascati"(2009, finał Nagrody Literackiej Nike 2010), "Feluni. Apoteoza enigmy" (2019, finał Nagrody Literackiej Nike 2020 raz nominacja do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy). Ewa Kuryluk jest absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim u prof. Mieczysława Porębskiego. Stypendystką Instytutu Humanistyki w Nowym Jorku (1982), Uniwersytetu w Princeton (1984/1985), fundacji Rockefellera w Research Triangle Park w Północnej Karolinie (1988). Do najważniejszych publikacji Ewy Kuryluk z zakresu historii sztuki należą: Wiedeńska Apokalipsa (1974); Hiperrealizm - Nowy Realizm, (1979); Podróż do granic sztuki (1982) Salome and Judas in the Cave of Sex. The Grotesque: Northwestern University Press, 1987 ; Veronica & Her Cloth: History, Symbolism and Structure of a "True" Image, Oxford: Basil Blackwell, 1991 (polskie wydanie: "Weronika i Jej chusta", Wydawnictwo Literackie, 1998). W 2012 roku Ewa Kuryluk została odznaczona Srebrnym Medalem Zasłużony dla Kultury "Gloria Artis". Prace artystki znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych i publicznych, w tym m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowego w Radomiu; Bibliotece Narodowej w Paryżu, Zbiorach Graficznych Albertina w Wiedniu, Kettle's Yard Museum w Cambridge; Bass Museum of Art w Miami Beach, Floryda, National Humanities Center w Północnej Karolinie oraz Starak Collection w Warszawie.

Współpraca:
Fundacja Rodziny Staraków
Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie