Wystawa rzeźby Zbigniewa Wąsiela i malarstwa Marka Szczęsnego
p.t. "Kolor i forma"
Wernisaż 8 maja (piątek) 2009 godz. 18:00
Wystawę można będzie oglądać do 15 czerwca 2009,
w poniedziałki - piątki godz. 10:00 - 20:00, soboty - niedziele 10:30 - 18:00
Wstęp wolny
Zbigniew Wąsiel
Urodzony 29.01.1966 r. w Chrzanowie. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem 1981-1986 Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku Wydział Rzeźby. Dyplom w pracowni prof. Edwarda Sitka w 1993 r. W 2000 roku współpracuje przy założeniu galerii Na wieży w Gdańsku.
W latach 2001 -04 współpracuje z Galerią 78 w Gdyni. Od roku 2007 współpracuje przy prowadzeniu Galerii Rzeźby ZAR w Gdańsku. Organizator ponad 120 wystaw zbiorowych i indywidualnych w kraju i za
granicą. Prace w zbiorach muzealnych i prywatnych w kraju i za granicą. W Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku oraz w zbiorach Pomorskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych Zachęta.
Ataraksja w aktach
Mała forma na temat rzeźb Zbigniewa Wąsiela
"Akt - bezterminowo pozostaje w kręgu zainteresowań twórców. Dzięki przemianom modeli i form zmienia się jego odbiór inspirowany nowymi punktami widzenia. Obecnie akt rozpatrywany jest pomiędzy dwoma interpretacjami, tradycyjną jako "studium idealnej formy" Kennetha Klarka i feministyczną zaprezentowaną przez Lyndę Nead. Według autora tekstu akt jako artystyczna forma nagiej postaci, nie ukazuje autentycznych cech modela, niemniej jednak poprzez autokreację utrwala
jego egzystencję, jest to tym bardziej ważne, gdyż forma ludzkiego ciała ewoluuje. Rzeźbiarskie akty Zbigniewa Wąsiela odlane w brązie wyróżnia pewien typ modelki. Jest to wizerunek kształtnej, długowłosej kobiety z zasugerowaną partią twarzy z małym biustem oraz lekko zaznaczoną partią
brzucha i łona, wyróżniającą się biodrami szerszymi od ramion. Ten typ modelki może symbolicznie reprezentować kobietę w różnym wieku. Figura uniwersalnie powtarza sylwetkę trzech pokoleń i odnosi się do kilku etapów życia kobiety - młodości, dojrzałości i starości. Anatomicznie opisany typ rzeźby Zbigniewa Wąsiela zbliżony jest do w sylwetki "otyłej czterdziestolatki", która według Briana Sewella jest typem kobiety najpowszechniej występującej w całej historii sztuki od
starożytności do współczesności. Paradoksalnie dojrzałe postaci Zbigniewa Wąsiela, poddane kompozycyjnej zmianie i kontynuacji, to znaczy że każda z nich zawiera część poprzedniej i następnej, są fragmentarycznie fizycznie odhumanizowane, w pewnym stopniu pozbawione cech ludzkich. Pomimo pozornie mocnej postawy, jego rzeźby bywają okaleczone. Kameralny "A... Anioł" z 2005 roku ma ramię zastąpione ostrym wielokierunkowym detalem. W "Sobieszewskich Aniołach" czyli "Kochających się aniołach" z 2005, wł. Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, partie skrzydeł i stóp są zindustrializowane. Wolno stojąca na jedynej kończynie "Tancerka" z ok. 2005, wł. Muzeum
Narodowe w Gdańsku, jest dotkliwie "pokiereszowana" i "powykręcana". Plenerowy "Tors I" nr 12 b. r. stanowi już tylko część kobiety, podobnie jak "Tors V" z 2005, wł. prywatna, będący tylko fragmentem mężczyzny. Podobnie zjawisko dostrzegalne jest w płaskorzeźbach. "Tors Anioła" z
2005 jest pozbawiony głowy, a "Aniołowi" z 2005 "brakuje" dolnej kończyny. Opis dzieł artysty nasuwa teratologiczne skojarzenia. Może odwoływać się do potocznego rozumienia nauki o monstrach. Jednak tak nie jest. Postaci artysty uczestniczą w ciągu nieszczęśliwych i przez to tragicznych
wypadkach lecz mimo to rzeźby Zbigniewa Wąsiela charakteryzuje ataraksja, to znaczy "zupełny spokój ducha", niewzruszoność, a nawet tolerancja własnej krzywdy. To wyraźne uspokojenie widoczne w jego
dziełach łączy się z pojęciem "parenthyrsis", które według Johanna Joachima Winckelmanna wywodzi się z antyku, cechuje rzeźby starożytnych Greków i oznacza, że w mimice twarzy czy też w mowie ciała emocje nie dominują, wręcz przeciwnie są one stale wyważone. Rekapitulując rzeźbiarskie akty Zbigniewa Wąsiela charakteryzują się typem dojrzałej kobiety, obarczonej partiami odhumanizowanymi, a także ataraksją połączoną z "parenthyrsis"."
Słupsk, 10 luty 2009
Lucjan Hanak, historyk sztuki
Marek Szczęsny (ur. 1965 r. w Bydgoszczy) - polski malarz, pedagog, kurator i organizator wystaw.
Ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1992 r. Dyplom w pracowni Prof. Zygmunta Kotlarczyka. Pracował jako asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej (od 1994 roku). Adiunkt w Katedrze Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W latach 1994-1995 odbył staż w Akademii Sztuk Pięknych we Florencji i na Uniwersytecie w Sienie, w ramach stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki.
