Miłe Panie (i Panowie w mniejszości). Zasieję odrobinkę fermentu w świeżym i poukładanym świecie małżeńskim. Czy bierzecie pod uwagę zetknięcie się z takim problemem? I...(o zgrozo), czy bierzecie pod uwagę, że to Wy będziecie zdradzającymi...Ciekawy jestem niezmiernie Waszych przemyśleń na ten temat, bo...pewnie połowa z Was będzie musiała się z nim zmierzyć...

Podejrzewam, że zostałeś zdradzony ....

;-) Proszę mnie nie brać "pod włos". Czekam na posty, z którymi będę mógł popolemizować. A najlepiej, gdyby ten wątek przerodził się w szerszą dyskusję.

Taki "wredny" to Ty nie jesteś !!

"Miłe Panie", "Proszę", nono :)

Bardzo dziękuję za komplementy ;-). Jednak cech charakteru nie da się chyba wyodrębnić na podstawie tekstu. Poza tym to tylko "nick"...czyli forma reklamy. Zwraca uwagę? Fajnie, takie było założenie. Do rzeczy, proszę.

No wiesz co!

"Do rzeczy, proszę" - to nie ze mną taka gadka ;)

A odnośnie tematu ...
uważam, że niema co mówić hop ...

każy z nas ma napewno jakieś przemyślenia na ten temat ...

My jesteśmy ze sobą od 8 lat i dopiero za pół roku bierzemy ślub. Jesteśmy pewni w 100%, że tego chcemy i że chcemy być tylko ze sobą.

Gdybyśmy tego nie czuli, po co byśmy mieli brać ślub po takim czasie?

:)

Szczerze trzymam kciuki za powodzenie takiego związku. Z natury jestem prowokatorem i czekam na przysłowiowy "kij w mrowisko".

jako śiweża mężatka nie myślałam jeszcze o zdradzie...ale co będzie za 10..20 lat tego nikt nie wie...chociaz oszukiwanie nie jest w mojej naturze...

No wiesz... To tak jakbys pytal pierwszoklasisty czy wybral juz model trumny

Ja nie mysle- nie to ze w ogole- ale o tym nie mysle. Pewnie zachowalabym sie spokojnie i z godnoscia osobista. Jak cholera! Chociaz moze?
Poki co ciesze sie wrecz euforycznie z tej pierwszej klasy i noze w plecy glowy mi nie zaprzataja.

wiper...to się tak fajnie, zdroworozsądkowo kalkuluje, kiedy wszystko jest w najlepszym porządku. Jednak należy przyjąć, że wszelkie decyzje podejmujemy pod wpływem emocji (potem dorabiamy tzw. logiczne wytłumaczenie). Jesteś w stanie powstrzymać emocje?

nie wiem, nie myslałam nigdy o tym temacie w tych kategoriach

Strasznie to zabrzmi ale...może lepiej pomyśleć...Po prostu zadać sobie pytanie, czy jest się w stanie coś takiego znieść/do czegoś takiego posunąć (niepotrzebne skreślić)

hmm...znam swój charakter...jestem raczej rozważna niż romantyczna...więc prawdopodobnie dalabym radę powstrzymać się od skoku w bok tzw

Prawdopodobieństwo...Zakładam (i nie przyjmuję innego rozwiązania), że każde z nas może zdradzić. Zastanawiam się co musi się zdarzyć w związku, żebyśmy to sobie uświadomili.

Wredny facecie, moim skromnym zdaniem dyskusja o zdradzie na forum, gdzie forumki ujawniły swoje wizerunki, jest pozbawiona sensu.

Chyba nie sądzisz, że jak któraś zdradziła lub ma taki zamiar, to teraz publicznie się do tego przyzna.

Jesli któraś została zdradzona, to tez nie będzie o tym trąbić naokoło.

Jeśli naprawdę interesuje cię ten temat, to codziennie takie rozmowy prowadzone są na onecie w sposób anonimowy i tam dopiero widać prawdę o lojalności małżeńskiej.

Zapewniam cię, że tu raczej nic nie odkryjesz.

A ja powiem tak: to nie jest obcy temat dla kazdego zwiazku - i mlodego i dojrzalego! Ja i moj maz czesto na ten temat rozmawiamy, nie pozostawiamy tego tematu tabu!
Mowimy jak to by bylo gdyby... itd. zeby kazdy z nas wiedzial co wiaze sie z takim postepkiem!
Jak narazie nie zdradzilam mojego meza i nie mam zamiaru... czy on mnie???utwierdza, ze nie! Ale 100% nie wiem i pewnie sie juz nie dowiem jesli zdrada miala miejsce - zreszta chyba bym wolala nie wiedziec!
Teraz sie kochamy i nie widzimy swiata poza soba, ale co bedzie kiedys, kiedys... mam nadzieje, ze tak samo!

wredny facet napisał(a):

Zastanawiam się co musi się zdarzyć w związku, żebyśmy to sobie uświadomili.

Jakaś totalna katastrofa? Świadomość, że ta druga strona dopuściła się zdrady wobec nas?
Jestem żoną od 12,5 roku. Flirty (takie staroświeckie - tylko słowne) mi się zdarzały, ale z pełną świadomością, że nie posunę się ani o krok dalej. I choć taka gorąca, namiętna miłość do męża już parę lat temu "wypaliła się", to nadal pozostaje przywiązanie, czułość, szacunek, życzliwość i coś w rodzaju "bratniej" miłości. Jestem żoną zablokowaną psychicznie na zdradę.

no cóż. jeżeli sie nad związkiem nie pracuje, to zdrada może się przytrafić. moim zdaniem każdemu. nie mam pojęcia, czy potrafiłabym wybaczyć (chyba nie), raczej skończyłoby sie to zakończeniem związku. Sama stosuję sie do zasady- nie zdradzam, bo zanim zdradze, odchodzę. póki co, działa.
ale rozumiem, dlaczego ludzie się zdradzają, i nie potrafię tego potępić jednoznacznie. podziwiam żony marynarzy, bo niczym penelopy, czekają na mężów i... czekają, czekają... ja bym tak nie potrafiła.