jak w temacie?

We Wrzeszczu niedaleko dwoca jest kosciol i tam jest sklepik z takimi rzeczami,kolo ul,Bialej

dworca

w sklepach z dewoncjonaliami czyli np: na Kartuskiej koło pętli tramwajowej jest sklepik przy kościele, na Szarej jest dość duży sklep, w Oliwie koło pizzerii Margarita też jest sklepik.

a orientujecie sie czy w sobote otwarte i w jakich godzinach ewentualnie?

W Gdańsku na szerokiej.

Potwierdzam, w Gdańsku na Szerokiej jest sklep z dewocjonaliami, tam kupowałam świecę do chrztu dla dziewczynki.

ArcChristiana czy jakos tak podobnie sie nazywa na szerokiej ten sklep z dewocjonaliami:)jest spory wybor,ja osobiscie zamawialamna allegro razem z szatka gdzie mielismy naklejone zdjecie synka,imie date chrztu-na swiecy i na szatce,bardzo fajnie to wyglada

Tak na Szerokiej jest duży wybór świec i nie tylko.

Zapraszam do sklepu http://www.szatka.pl Można odebrać osobiście w Gdańsku.

koło Koscioła Mariackiego jest sklep z dewocjonaliami i tam mają nawet spory wybór.

http://www.trojmiasto.pl/Hurtownia-o23242.html - wszystko i tanio, szatki rok temu za 8zł

ten sklep powyżej jest nieczynny w tej chwili

myslicie ze mozna dac na chrzest swiece i szatke po starszym 2-letnim dziecku??

szatkę - tak
świecę - nie powinno...

w mojej (tak samo męża) rodzinie jest tradycja, że szatkę kupuje chrzestna, gromnicę chrzestny

chyba w ogóle jest taka tradycja :-)

Gromnice zapala sie umarłemu.
Do chrztu jest po prostu swieca :)

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Gromnica

Gromnica – duża woskowa świeca, używana w niektórych wyznaniach chrześcijańskich w trakcie najważniejszych wydarzeń religijno-społecznych w życiu wiernego.

W Kościele katolickim poświęcona w kościele. Zwyczaj święcenia gromnic datuje się od IX wieku. Czyniono to 2 lutego, w Święto Ofiarowania Pańskiego, w Kościele katolickim zwane świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Gromnicę wkładano w ręce umierającego, zapalano ją także w czasie chrztu i I komunii.

Według wierzeń ludowych, gromnicę (nazwa pochodzi od słowa grom) należało także zapalić i postawić w oknie w czasie burzy, gdyż miało to zabezpieczyć dom i obejście przed uderzeniami piorunów. Zwyczaj ten przetrwał na polskich wsiach do połowy XX wieku, tj. do czasu rozpowszechnienia się tam piorunochronów.