Zajrzałem wczoraj w nocy do poezji. Różnej, różniastej, parę wierszy zostało mi w głowie m.in ten, który niby dla dzieci jest przeznaczonym. Przypomniały mi się słowa Maleńczuka, że człowiek który nie zna na pamięć żadnego wiersza to nie jest człowiek. Ja wprawdzie dzieci nie posiadam, a do tego co reprezentuje Maleńczuk mam akurat ambiwalentne podejście, (znaczy 50%na tak 50% na nie)ale znalazłem wiersz genialny wręcz, może warto, na wieczór dzieciakom przeczytać:

"Marzenia"

"Ja nie lubię chodzić do szkoły
choć nic nie ma we mnie z lenia.
Ja nie lubię chodzić do szkoły-
bo w tornistrze się nie mieszczą marzenia.
W szkole jest wielki porządek.
Nikt nie trzyma pod ławką marzeń.
Muszę zostawiać je w domu pod stołem
albo w jakiejś szparze.
A one przez ten czas rosną.
Odbywają samotne podróże.
I kiedy wracam ze szkoły
za dalekie są i na mnie za duże."
J. Kulmowa

no ja nie wiem...
potem nałogowy wagarowicz będzie się tłumaczył że to wszystko przez marzenia ;p

No ale jak będzie siedział na lekcji i myślał o "niebieskich migdałach" to wyjdzie raczej na to samo. :p

ja akurat trzymałam całkiem sporo marzeń pod ławką, w zeszycie ("czy ty zawsze musisz mieć takie zarysowane marginesy? za zeszyt co najwyżej trója!") bo nie było jak ich zostawić w domu, nijak nie chciały się odczepić ;)