Gdynia Blues Festival Opinie (19)

Kolejna edycja święta trójmiejskich fanów bluesa odbędzie się 5-8 czerwca w Gdyni.

5 czerwca (piątek)
start 19:30
miejsce: Blues Club Gdynia ul.Portowa 9
DORREY LIN LYLES

blues / soul - koncerty w Trójmieście

6 czerwca (piątek)
WSTĘP WOLNY !!!
start 16:00
miejsce: Skwer Arki Gdynia

Tres Hombres
Midnight Travel
Unpolished Bluesband (Szwecja)
Burning Hearts
Sibbun Innes (UK)

7 czerwca (sobota)
WSTĘP WOLNY !!!
start 16:00
miejsce : Skwer Arki Gdynia

Jo& Lazy Fellow
Siergiej Kurek (Białoruś)
Wild shooter band (Włochy)
Jack Cannon Blues Band (Węgry)
Guitar crusher (USA)

8 czerwca (niedziela)
WSTĘP WOLNY !!!
start 16:00
miejsce: Skwer Arki Gdynia

Drive After
Open Blues
Tipsy Drivers
The Blues Overdrive (Dania)
Sean Webster (UK)


DORREY LIN LYLES
Urodzona w 1970 roku. Początki muzykowania były związane z muzyką gospel. Współpracowała z zespołami tj. Gospel Gospel Caravan Johna Howarda , Tyscot Recording Artist Franklin "Bubby" Fann. Dorrey koncertuje również w Europie z Harlem Gospel Singers, Filadelfia Singers i The Best Of Gospel Singers. Dorrey miał okazję wystąpić z zespołem w Atenach, w Grecji w Half Note Jazz Club. W swojej solowej karierze łączy gatunek gospel z bluesem, soulem i jazzem.
Dorrey wstępowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku u boku artystów tj. James Ingram, Oleta Adams, Peabo Bryson and Melissa Manchester.

Występowała również w musicalach BOYS FROM SYRACUSE, FOOTLOOSE, THE HOT MIKADO, HOW TO SAVE THE WORLD AND FIND TRUE LOVE IN 90 MINUTES, MAHALIA'S LIGHT.

Ale jak zawsze powtarza,że najważniejszym jej sukcesem jest bycie matką Brittany Zanee. Jej motto życiowe to: "Życie jest piosenką, które warto śpiewać. To jest mój przywilej, aby świat usłyszał melodię mojego życia!"


Tres Hombres
Tres Hombres to blues-rock power trio. Muzycy z zespołu supportowali gwiazdy polskiej sceny rockowej tj. Dżem, TSA, Lady Pank czy Kukiz. Wystąpili na większości ważnych festiwali w Polsce tj. Rawa Blues Festival, Olsztyńskie Noce Bluesowe, Suwałki Blues Festival, Gdynia Blues Festival, Zakrzewa Blues Express czy Piknik Country w Mrągowie.


Midnight Travel
Zespół Midnight Travel powstał w maju 2005 r. Założycielem kapeli jest Maciej Dobrzyński, który wcześniej grał również w formacjach Midnight Train, Crazy Elephant czy Whisky Band. Spotkanie z basistą, Maciejem Burandtem było początkiem formowania się składu MT. Po kilku próbach i zmianach personalnych na wokalu wreszcie pojawił się Daniel Jendernal, a na perkusji Dawid Pinker. W takim składzie zespół koncertował w kilkunastu pomorskich klubach, dwukrotnie na Festiwalu Bluesowym w Gdyni i Blues Express w Zakrzewie, a także na M.U.Z.A. Festiwal ("Międzygalaktyczna Unia Zajefajnych Artystów") we wrocławskim klubie Alive. Ponadto MT zarejestrował dwa koncerty w Radiu Pomorza i Kujaw. Midnight Travel to zespół blues-rockowy, którego muzyka inspirowana jest bluesem i hardrockiem, głównie lat '70: Free, Led Zepellin, CCR, Black Crowes, The Allman Brothers Band, Jimi Hendrixa, B.B. Kinga, Freddiego Kinga, Muddy Watersa, SRV i wielu innych osobistości tej wyjątkowej epoki w dziejach muzyki.

Skład:
Daniel Jendernal - śpiew
Maciej Burandt - bas
Maciej Dobrzyński - gitara
Dawid Pinker - bębny


Unpolished Bluesband
Mocno swingująco-bluesowy doświadczony kwartet prosto ze Szwecji. Perkusista Peter Svensson i gitarzysta Kjelle Jakobsson grywają również w rockowych kapelach tj. "Faith" i "Overdrive"! Klawiszowiec Maty Berntsson i Jonas Ryberg wokal i bas są muzykami jazzowymi! Razem wychodzi  ekscytująca mieszanka czyli  "Matowy Blues"!

Burnin' Hearts
BURNIN' HEARTS to band rodem z Mazowsza. Muzyka, którą grają, jest to bezkompromisowe rockabilly w wersji klasycznej, jak i neo. Ich atutem jest instrumentarium kojarzone jak najbardziej z epoką lat 50-tych, czyli gitara, kontrabas, bębny i wokal. W swoim repertuarze oprócz autorskich numerów, mają covery takich tuzów sceny jak Elvis Presley, Gene Vincent, Eddie Cochran, Buddy Holly, Carl Perkins, Stray Cats czy Motohead.

Czarek Szymaniak - wokal
Paweł "Yoda" Jodko - gitara
Andrzej "Pleban" Chorzela - kontrabas
Artur "Arczi" Mańkowski - bębny
Nie warto wciąż zastanawiać się, czy Elvis nadal żyje. Jego współczesna wersja to Burnin' Hearts!

Sibbun Innes
Gitarzysta bluesowy Innes Sibun zaczął grać na gitarze, kiedy usłyszał BB Kinga mając 12 lat. Jako nastolatek grywał w wielu zespołach grających punk, reggae, rock, folk czasami po drodze ucząc się jazzu. Jego pierwszy zespół "Blue Explosion" nagrał album "Thats what blues can co" z legendarnym producentem Mike Vernonem (pracującym z takimi artystami jak Eric Clapton, Peter Green, Fleetwood mac). Płyta ta została bardzo dobrze przyjęta i została oceniona jako najlepsza płyta bluesowa w Irlandii. Zespół odbywał trasy koncertowe w Wielkiej Brytanii i Europie samodzielnie jak i z innymi artystami takimi jak Wild child Butler, Jay Owens, Jesse "guitar" Taylor i Jonny Adams.

Często suportował artystów takich jak: Joe Luis Walker, Ronnie Earl, Fabulous Thunderbirds, Walter Trout, Boy George, Nine Below Zero, Moody Marsden, grając na większości festiwalach bluesowych w UK.

W 1993 roku Innes zaproszony został jako gitarzysta zespołu Roberta Planta na tourne "Fate on nations" Tourne obejmowało Europę i obydwie Ameryki. Artyści wystąpili na festiwalu "Rock In Rio" i w San Paulo, Chile, Argentynie, Wenezueli i Meksyku. Podczas tourne w Ameryce Północnej Innes grał z wieloma legendami bluesa, jak chociażby z Buddy Guyem i Jamesem Cottonem w Chicago.

W Teksasie grał w Austin w klubie Antones z Tommy Shanonem, Chrisem Laytonem i Chrisem Duarte (Zespół SRV!) a także wieloma innymi legendarnymi muzykami. Innes brał udział w nagraniu płyt Roberta Planta "66 to Timbuku" i "Nine lives". Kolejne płyty z nowym zespołem to "Superstitious" i "Honeypot" które wydała wytwórnia i Viveroy. Zespół ten odbywał też tournee po Europie I Ameryce. W Nowym Jorku otwierał koncert Petera Greena a w Europie grał wspólnie z Chris Farlowe & Roger Chapmanem. Kolejne dwie płyty nagrane zostały w wytwórni Provogue, a płyta "East Monroe" w wytwórni Ulftone w 2001, która została bardzo przychylnie oceniona przez krytyków.

Po latach w trasie Innes postanowił zwolnić nieco i odpocząć, ale nie na długo, bo już w 2004 buduje kolejny zespół, który natychmiast jest proszony o występy na festiwalach "Gloucester blues festival" i "Trowbridge Village Pump festiwal" Konsekwencją tego była płyta "Farmhouse blues" wydana przez wytwórnię ZYX. Kolejny okres to trasy koncertowe i obecność na festiwalach bluesowych w całej Europie, w takich krajach jak Belgia, Austria, Niemcy, Słowenia i Bośnia.

W 2007 roku światło dzienne ujrzał album "Tail dragger" wydany przez wytwórnię ZYX. Album ten został najbardziej doceniony przez krytykę i zajął 6 miejsce niemieckiego Blues charts.

Zespół prezentował go w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii i USA. 2008 rok, to okres dużej ilości występów w Europie samodzielnie lub jako support takich gwiazd jak Johny Winter, Taj Mahal, Steve Cropper & Al Kooper. Zespół wystąpił również na " London Blues festival" I "The Windsor Blues Festival" w Ontario Canada.

Ostatni okres to koncerty w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii oraz Holandii jak i festiwale we Francji, Hiszpanii
W 2010 roku wytwórnia ZYX wydała live album "The box set". Innes Sibun został również zaproszony na festiwal "Roy Gallagher festiwal" w Ballyshannon (Irlandia) na osobiste życzenie brata Roya Donalda Gallaghera.

Aktualny skład zespołu to:
Tim Blackmore on hammond organ & piano,
Robbie Brian on drums,
Steve Hall on bass guitar
Innes Sibun on guitar, vocals & mandolin.


Jo & Lazy Fellow
Dawno, dawno temu na jednej z ulic Bredy w Holandii grała na gitarze i śpiewała rudowłosa dziewczyna. W tym samym czasie, kilka przecznic dalej, na chleb zarabiali trzej mężczyźni. Wszyscy byli z Polski. Któregoś dnia natknęli się na siebie i postanowili połączyć siły w muzyce, którą kochali najbardziej.

Taka jest historia Jo & Lazy Fellow. A co przyniosła przyszłość? Na pewno mnóstwo nastrojowych dźwięków z pogranicza folku i bluesa, dużo pozytywnej energii i moc niespodzianek...

Sergei Kurek
Zespół pochodzi z Białorusi. Grają klasycznego bluesa, ale nie stronią też od nowocześniejszego brzmienia. 
Urodzony na Białorusi w 1980 roku, od 1986 mieszka w Gomel. Na gitarze zaczął grać w wieku 14 lat. W wieku 15 lat zakochał się w muuzyce bluesowej, a rok później (1996) zaczął dawać bluesowe koncerty w Mińsku. W tym czasie było to pierwsze, nastoletnie trio bluesowe w historii Białorusi. Po tym, wiele lat spędził na graniach, poszukiwaniu i podróżach. W tym czasie grywał z wieloma różnymi muzykami. W ciągu ostatnich lat stał się bardzo rozpoznawalny w swoim kraju. W roku 2007, na festiwalu Minsk Blues, został wyróżniony tytułem "Najlepszego gitarzysty 2007″.

Strona MySpace: www.myspace.com/sergeikurek

Wild Shooter Band
Zespół powstał w 2006 roku. Swój pierwszy album "On the road" wydał w roku 2008. Album jak i muzyka zespołu kręci się wokół klimatów southern-rocka i blues-rocka. Od wydania albumu zespół zagrał wiele koncertów we Włoszech jak i w całej Europie.
www.wildshooterband.com
www.myspace.com/wildshooterband

Jack Cannon Blues Band
Jack Cannon Blues Band to węgierska grupa grająca rock-bluesa. Na repertuar złożyły się własne niezwykle energetyczne kompozycje oraz mistrzów tj. Jimi Hendrix. Ciekawa i porywająca gra na harmonijce przez Zozó (Zolati György) będzie nie lada ciekawostką dla adeptów tego instrumentu. Udowadniają, że harmonijka ustna może wypełnić brzmienia gitary rockowej i to takiej gwiazdy jak Jimi.

Guitar Crusher (USA)
Sidney Selby to prawdziwy bluesman. Znany również jako "Bone Crusher" lub "Guitar Crusher". Urodził się w wiejskiej Hyde County NC w 1931 roku w dobie kryzysu. W młodości pracował na polach bawełny, a w niedziele śpiewał w chórze Mt . Pilgrim Baptist Church, kontynuując tradycję muzyków bluesowych swojej epoki.

Przeniósł się do Nowego Jorku w latach 50, znalazł pracę i zaczął śpiewać w kościele ponownie. Jednak  zachęcany przez swoich przyjaciół, wkrótce założył własny zespół. The Midnight Rockers, który zaczął przyciągać wielu fanów.
Rok 1960 był początkiem dekady występów z Drifters, The Isley Brothers, Ben E. King i innych gwiazd R & B, które rozkwitły w latach 60-tych.

Selby podpisał kontrakt z Columbia Records i pozostał w wytwórni do 1970 r. Tak więc, na początku lat 80. GUITAR CRUSHER ruszył do Europy i zaczął tu krzewić BLUESA.

Drive After
Muzyka Drive After to połączenie  bluesowo-rockowych oraz progresywnych inspiracji z mocnym hardrockowym brzmieniem. Jednym z elementów tego stylu są  solówki gitarowe wykonywane przez obu gitarzystów za pomocą rozmaitych technik gry. Wśród głównych inspiracji muzyków należy wymienić klasyków  jak Led Zeppelin, Jimi Henrix, AcDc, ZZ top, czy wykonawców takich jak: Joe Satriani, Bryan Adams, Eric Clapton, Joe Bonamassa i wielu innych. Repertuar zespołu składa się z utworów autorskich oraz coverów.
Artur Szyszkowski wokal gitara
Michał Michalak gitara solowa
Marcin Kamińki gitara basowa
Maciej Dombrowski perkusja

Open Blues
Toruński zespół Open Blues to grupa pięciu muzyków, którzy od lat profesjonalnie zajmują się tworzeniem muzyki.
Zespół zadebiutował na polskiej scenie bluesowej w 2010 r. jednak nasza historia zaczęła się długo, długo wcześniej....
W skład Open Blues wchodzą muzycy związani z Nocną Zmianą Bluesa, Banaszak & the Best, Sławkiem Uniatowskim, Teatrem im. Wilama Horzycy w Toruniu, zespołem Strusie 4, Side Effect, BURN oraz grupą Tortilla.

Tipsy Drivers
TIPSY DRIVERS gra ze sobą od listopada 1994 r. To co ich połączyło nazywa się BLUES, a dokładniej jego chicagowska odmiana. Mają za sobą wiele koncertów na terenie całego kraju jak również poza granicami Polski. Są laureatami m.in. takich przeglądów i festiwali jak: Rawa Blues w Katowicach (Duża Scena), Blues na Kujawach, Zaczarowany Świat Harmonijki, Blues nad Bobrem i wielu innych...

The Blues Overdrive
Blues Overdrive jest uważany za jeden z najlepszych i najbardziej ekscytujących zespołów na scenie duńskiego bluesa. Zespół jest prekursorem nowoczesnego stylu bluesa. Kluczowymi elementami jest szacunek dla tradycji, ale granej z nowoczesnymi akcentami. W kwietniu 2012 roku zespół wydał swój debiutancki album bardzo entuzjastycznie odebrany przez środowisko.

Sean Webster
Sean Webster to doskonały frontman, gitarzysta i wokalista w trio mającym sporą reputację w brytyjskim światku bluesrockowym i rockowym. Od powstania zespołu w 2003 roku podbijają serca publiki zarówno na wyspach jak i w Europie.

Rok 2004 był znaczący - Sean wydał debiutancki album 'Long Time Coming'. Zwróciło to uwagę szerszej publiki po raz pierwszy i stanowiło pokaz możliwości gitarowych Sean'a. Sean jako gitarzysta łączy wiele różnorodnych inspiracji, których wachlarz rozciąga się od Alberta Collinsa, Erica Claptona przez Marka Knopflera, Gary Moore'a a do SRV - a to oczywiście nie wszystko.. Wokal Sean'a brzmi bogato, seksownie z pomrukiem w dolnym rejestrze przywodząc na myśl Joe Cockera, Bryan'a Adams'a czy też Jonny'ego Lang'a.

Jeden z czołowych brytyjskich magazynów bluesowych - "Blues Matters!" - opisał debiutancki album jako "prawdziwy klejnot" podsumowując go zdaniem: "Sean jest gotowy na to by grać na wielkich scenach, jest fenomenalnym gitarzystą. Wkrótce opuszczą rodzinne Nothingam - Sean nadal czuje w sobie ogromną wenę twórczą."

W 2005 roku zespół zagrał wiele koncertów w całej Wielkiej Brytanii włączając w to występy na żywo na Burnley Festival, Maryport Festival i na prestiżowym Great British R&B Festival w Colne, w sierpniu. Organizatorzy:
"Obserwujemy narodziny legendy. Barwa głosu Sean'a jest potężna, bogata, a zagrywki gitarowe jakie serwuje publice są tak gorące, że aż parzą. Jak wielu przed nim, pracował na to latami ale nie ujdzie mu to na marne - Sean pnie się w górę!"

Druga płyta Sean'a zatytułowana "If Only" wykroczyła poza granice muzyki bluesowej, trafiając do szerszej i często młodszej publiki. "If Only" zwróciło uwagę Tony'ego Edser'a - redaktora magazynu "Where's Eric!" - oficjalnego magazynu sygnowanego nazwiskiem Eric'a Clapton'a. Magazyn zadecydował o nadaniu Sean'owi tytułu "one to watch" [wartego śledzenia/obserwowania]. Sean osobiście wręczył płytę Eric'owi. Narodziło się sporo plotek o tym, że Sean może otwierać koncerty Claptona na przyszłorocznej trasie jako support. Jak możemy przeczytać: "To oryginalny zbiór utworów bluesowych, umiejętnie zagranych, solidnie wyprodukowanych, z pięknymi melodiami granymi na gitarze, Jeśli Eric ma kłopoty ze znalezieniem zespołu suppotrowego na europejskie tournee to te kłopoty zmierzają ku końcowi."

Sean nagrał także sesję na żywo dla programu radiowego Paul'a Jones'a, który wyemitowano we wrześniu 2006 roku co umożliwiło kontakt z muzyką Sean'a ponad pięćset tysięcznej publice. Jego muzyka była regularnie transmitowana na całym świecie, włączając w to Bośnię, Kanadę, Hiszpanię, Francję, Niemcy itp. Poza graniem koncertów w Wielkiej Brytanii odbył z sukcesami 5 tygodniową trasę w USA grając w Chicago, Minnesocie, Houston, Galvaston i Austin w Texasie. Poza oczywistym doświadczeniem, spotkał się także z Jimmie'm Vaughan'em oraz Doyle'm Bramhall'em II.