Nowy temacik. Jak długo jesteście ze swoim mężem(chłopoakiem)?? Ile się znaliście przed ślubem??
U nas było tak: Poznaliśmy się 22czerwca 2005(w dzień urodzin mojego Tomcia), a w lipcu już rozmawialiśmy o ślubie, we wrześniu byliśmy już pewni i zaczeliśmy się rozglądać za salą itp. a w Grudniu się zaręczyliśmy(równe pół roku jak się znaliśmy) No a 16 WRZEŚNIA ślubowaliśmy sobie na całe życie. Czyli znaliśmy się 1 rok i 3 miesiące:)
A jak to było u was??

mikimini - dla mnie ciche dni nie istnieją, więc w tym Ci nie pomogę! Ty wiesz, czego Ci brakuje, Twój mąż wie, co jemu nie odpowiada, sądzę, że to powinniście między sobą wyjaśnić, na spokojnie.

i badz tu madrym i pisz wiersze... srodek do dzialania boli mnie tez to ze brak mi sily na to by zawsze ustepowac a jak sie zbuntuje i postawie na swoim i nie odpuszczam z mysla ze da mu to cos do zrozumienia to zazwyczaj ciche dni moga nawet trwac do 5 dni bez reakcji z jego strony

chodzi o to,zeby całe swoje uczucie przelewać na osobe konkretnie z tym uczuciem związaną, a nie obnosić sie z wyznaniami wsród ludzi, którzy delikatnie pisząc, mają to wszystko w nosie.

im bardziej ktos mnie zapewnia o tym jaki jest szczesliwy, tym bardziej prywatnie nie jest, doswiadczylam juz tego tyle razy ze strony roznych osob,ze az az przykro sie robi.

to jest tak samo jak z pieniedzmi- naprawde bogaty czlowiek bez kompleksow o nich nie mowi- po prostu je ma...

Kazdy ma inny sposob na przezywanie zarowno szczescia jak i nieszczescia.Jedni lubia sie wszystkim dzielic,inni wola byc skryci .....

No nie wiem czy zapewnianie swojego partnera o swojej milosci i szczesciu to gwarancja sukcesu... Jasne to wazne, ale to tylko element tego na co sklada sie praca nad zwiazkiem... Przynajmniej ja tak uwazam...

mysle, ze nasza dyskusja jest bardzo typowa, kazda mloda para ma podobne zalozenia,ale kazdemu życie pisze inny scenariusz i czesto my sami nie mamy na to wcale wpływu.

dla mnie sprawdzoną metodą na szczesliwy zwiazek jest mowienie o swoim szczesciu i milosci tylko jej jedynej osobie-gdy wiem,ze ona o tym pamieta, to nie mam potrzeby udowadniać innym co 5 sekund,ze "u mnie jest cudownie", bo malo mnie obchodzi czy ktos w to wierzy czy nie.

LOs wielokrotnie nagrodził mnie za taką powściągliwośc i dlatego nie rezygnuje z takiego sposobu na życie-żal mi za to szczerze kolezanek, które najchetniej jakis czas temu obkleiły by całe miasto swoimi wyznaniami i 10000% pewnością, a teraz dzwonią gorączkowo po ludziach i szukają świadkow do sprawy rozwodowej.

mikimini, w takim razie czeka Cię ciężka praca... Nie warto poddawać się od razu. Ty znasz swojego męża najlepiej, więc przy odrobinie chęci znajdziesz środek, który go poruszy do działania. Powodzenia!

Ja też nie zakładam żadnego rozwodu, rozstania itp. Po prawie roku małżeństwa też się ma motyle, tylko więcej czynników te motyle zaburza ;-) I myślę, że każda żona wierzy w swoje małżeństwo "do grobowej deski". Dopiero później pojawia się inne myślenie, problemy, jakieś niespodzianki od losu, jedni sobie radzą, inni nie. Ale sądzę, że w dniu ślubu każdy chce być ze swoim partnerem do końca. Chyba o to w tym wszystkim chodzi. Ja np. czekam na Złote Gody i już sobie wyobrażam nasz jubileusz ;P

wlasnie w tym jest problem ze sie nie stara spoczal na laurach i tyle kazde moje nazekania tlumaczenia koncza sie wpuszcze jednym uchem wypuszcze drugim jak jedna osoba sie stara to nici a poza tym kazda rozmowe musze zawsze ja wymuszac .....

kiedys tak nie bylo nie sadzial ze to nastapi

Oooo matko moja ortografia jest fatalna!!!!!!!!!!!!!!!!

Na prawdę bardzo mi się te artykuły podobają.
Mam nadzieję, ze uda nam się znaleźć nauki przedmałżeńskie podczas których bedziemy mogli na prawde głęboko zastanowić się i przedyskutować nasze postanowienie bycia razem.
A jak nie, to liczę, ze uda mi się do takich "rekolekcji" namówić znajomego ksiedza, którego o udzielenie ślubu poprosimy

Agata, kazdy z nas ma cala mase przykladow nieudanych zwiazkuw w naszych "ogrodkach"... Tylko czasem jakby je tak rozebrac na czynniki pierwsze, to czy determinacja i slepa, naiwna (byc moze) wiara w powodzenie nie pomoglaby niektorych rzeczy uniknac? (Oczywiscie nie mowie tu o przypadkach ekstremalnych) Nastawienie potrafi zdzialac cuda! Dlatego ja wierze slepo i bezkompromisowo... I wierze ze sie uda. Im dalej w las tym trudniej, oczywiscie, zwlaszcza jak rodziny sie "rozrastaja" i nasza uwaga sie rozprasza... Duzo latwiej jest mi teraz skladac takie deklaracje kiedy jestem miesiac po slubie i kwiatki, bratki, stokrotki oraz motyle w brzuchu ;-)) Ale jestem zdeterminowana byc konsekwentna...

Aga, fajny fragment jest w jednym z tych art.: "Nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak się zachowa w przyszłości i w sytuacji, której dotąd nie doświadczył. Wszak „tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”... Kluczową sprawą przed ślubem jest jednak to, czego chcemy." :)

A mi sie wydaje ze przynajmniej 70% rozwodow spowodowana jest tym ze ludzie sie po prostu nie dobrali,maja inne oczekiwania co do siebie,inne cele w zyciu,poglady nie do pogodzenia,ktore niestety nie wyszly w praniu przed slubem,takich rzeczy czesto nie da sie pogodzic.Czasem chyba tez decyzja o slubie nie jest do konca przemyslana,tak jak ktos napisal,laska mysli o boze mam 25 lat ,musze sie hajtac bo moje kolezanki juz to zrobily i jest slub z kims kogo sie nawet tak do konca nie kocha.

http://www.we-dwoje.pl/przedslubne;rozwazania;w;zdrowiu;i;w;chorobie,artykul,12272.html

http://www.we-dwoje.pl/przedslubne;rozwazania;w;bogactwie;i;w;biedzie,artykul,12682.html

I nad tym trzeba się zastanowić PRZED ślubem

Ja myślę, że ludzie wyobrażają sobie swoje wspólne życie jako sielankę i przy pierwszym poważnym problemie nie dają razem rady. Dlatego nie potrafią być ze sobą.

Ale to tylko jedna przyczyna. Jest ich o wiele więcej. Dla przykładu... znam małżeństwo, w którym (po ślubie kościelnym) mąż zabraniał żonie modlić się, chodzić do kościoła, dziecku nie pozwalał chodzić na lekcje religii... Maltretował żonę i córkę. Kobieta nie miała żadnych przesłanek, żeby coś takiego sobie wyobrazić wcześniej, zwłaszcza że mąż sam chciał ślubu kościelnego. Ostatecznie uzyskali unieważnienie małżeństwa. Była to sytuacja, której nikt się nie spodziewał i nikt nie miał na to wpływu. Dlatego mówię o tym, że nie zawsze jest to lenistwo, brak pracy czy otwarta furtka. Czasem po prostu pojawia się problem ze strony któregoś z małżonków i nie zawsze można nad tym pracować.

Ja też jestem podobnego zdania. Uwarzam że ludzie często rozwodzą się z lenistwa...bo nie chce im się pracować nad trwałością związku. Wydaje mi sie ze jezeli dwoje ludzi potrafi ze soba rozmawiac i jezeli nie pozwolimy monotonnosci wdrzec sie w nasz zwiazek to do rozwodu nie dojdzie.

No zgadza się, że to praca... jestem w związku i coś o tym wiem, dlatego nie przewiduję rozstania z moim mężem, ale nie każdy potrafi pracować nad związkiem i kiedy dobiorą się osoby, które są zbyt leniwe albo mało pracowite to rozstanie gotowe. I wtedy nawet najpiękniejsza miłość nie pomoże. O to mi tylko chodzi...

No i prawda jest też taka, że życie potrafi zaskoczyć. W jakichś ekstremalnych sytuacjach ludzie potrafią się zachować nieprzewidywalnie. A tego nie jesteśmy w stanie przewidzieć, ani nie możemy temu zapobiec.

Też znam mnóstwo szczęśliwych małżeństw, prawdziwych wzorców dla nowożeńców, ale znam też małżeństwa, które nie przetrwały i nie uważam, że ktokolwiek zostawiał sobie furtkę - po prostu wiele w ich życiu się zmieniło i nie mogli wytrwać.

Znam też małżeństwo, które trzyma się z powodu honoru faceta - nie zostawi żony, ale na boku ma kogoś, z kim mógłby ułożyć sobie życie. Takich małżeństw jest wiele, a zastanawiające jest to, jaki oni sens widzą w małżeństwie, którego w praktyce nie ma...

trwanie w związku, w którym człowiek czuje się źle, partner staje się obcy, znika porozumienie, rozmowy nie odnoszą żadnego skutku...

Agata, dlatego zwiazek to ciezka praca, takie problemy nie pojawiaja sie z dnia na dzien i trzeba na nie reagowac jak tylko pojawiaja sie niepokojace sygnaly. I pracowac, pracowac, pracowac... Tak ja uwazam i dlatego nie wierze w rostania... Czasem do nich dochodzi z czystego lenistwa i tchurzostwa... Nie zawsze... Ach czasem na takie historie sie trafia, ze wlos sie jerzy i nie pozostaje nic innego tylko cieszyc sie ze z tego co mamy....

Mikimini, a nie próbujesz tego rozwiązać razem ze swoim mężem??