Jestem mamą 2 dzieci. Mam synka w wieku 6 lat i córkę 2 letnią. Kilka dni temy dowiedziałam się, że jestem w trzeciej zupełnie nieplanowanej i niechcianej ciąży. Zabezpieczamy się z mężem ale coś nie zadziałało. Jestem zrozpaczona i nie wiem co robić.
Mam milion myśli na minutę.
Już z 2 dzieci jest mi bardzo ciężko bo mąż ciągle w pracy a rodzina daleko więc jestem zdana sama na siebie.
Odlicza£am już dni gdy córa pójdzie w końcu do przedszkola a ja wrócę do pracy. Duszę się już w domu.
A teraz perspektywa kolejnego dziecka i kolejnych 3 lat spędzonych w domu mnie przeraża.
Nie chcę tej ciąży :( czuję że moje życie się spiep...yło :(
Nawet mam myśli by usunąć ciążę.
Tragają mną tak sprzeczne emocje, że sama sobie się dziwie. Gdy już myśle, że pogodziłam się z tym, że będzie kolejne dziecko to po chwili znow myślę: nie, nie mogę urodzić tego dziecka.
Czy któraś z Was była w podobnej sytuacji? :(

Napisz na maila do mnie wilkkarolina888@gmail.com

Tylko ze w tej pisutopi to tez jest nielegalne...

Karola, dopiero trafiłam na ten wątek. Rozumiem z jakimi rozterkami się zmagałaś i rozumiem, że mimo wszystko jest Ci teraz przykro. Na pewno masz cały ładunek wyrzutów sumienia za swoje myśli sprzed poronienia.

Mimo wszystko proszę Cię, nie zamęczaj się poczuciem winy. Każdy, absolutnie każdy ma prawo do obaw, lęków, złych myśli od czasu do czasu. To jest normalne niestety, jesteśmy tylko ludźmi. Grunt żeby się tym nie karmić po fakcie, żeby sobie przebaczyć i iść dalej.

Daj sobie czas na odżałowanie straty, ale nie katuj się negatywnymi myślami. Co się stało to się nie odstanie, zostaw to za sobą i ciesz się dwójką swoich dzieciaków.

Duuuuuużo pozytywnych myśli przesyłam!

w drugiej ciąży ni stad ni zowad przezylam kryzys. nagle przestalam chcieć wyczekiwanego dziecka. to było tego dnia gdy zawiodłam się na mezu. przypomniała mi się 1 ciaza, non stop wymioty i brak z jego strony pomocy , pod wpływem stresu, hormonow zaxzelam plakac i powtarzac ze nie chce tego dziecka, lepiej żeby umarlo.

nie minal tydzień od tego momentu i poroniłam.

nigdy sobie tego nie wybaczę, to dziecko czasem sni mi się po nocach.

zaszłam w 3 ciaze i pomimo tego ze znowu non sop wymiotowałam, już się nie skarzylam.

czas szybko mija. cierpienie które wydaje się trwa w nieskoncczonosc tez mija

potem jest dziecko i rzeczywiście czsem myśli się - po co ja się tak poswiecam, po co mi to drugie dziecko było... i wtedy przypominam sobie to maleństwo które poroniłam i już się nie skarze.

wierz mi - bol po utracie dziecka jest znacznie gorszy niż najgorsza ciaza i najtrudniejsza opieka....

~Dr jolanta Jakupka
"Jestem psychologiem serdecznie zapraszam cię do konsultatcji psychologicznej. Walcz o to małe serduszko"

serio psychologiem ??! chyba po jakiś propagandowych kursach kościelnych :P prezentujesz wyjątkowo zindoktrynowane podejście, żaden profesjonalny psycholog nie prezentuje tak emocjonalnej jednostronnie nacechowanej postawy

No właśnie. Wierzącą osobą jest na pewno ale katoliczką nie. To tak jakby ktoś był wegetarianinem (i to gorącym:)) ale jadł mięso jednak tylko w weekendy i na wakacjach.

Lepiej przeczytaj co wcześniej na wypisywałaś.

Czytajcie cały wątek, autorka niestety straciła to dziecko, bardzo współczuję.

Np. dziurawca

Cokolwiek czujesz, to pomyśl czy naprawdę chcesz zabić swoje dziecko? Ono będzie tak samo kochane i niesamowite jak dwójka poprzednich. Jak już się urodzi to będziesz miała myśli, że wstyd Ci, że w ogóle myślałaś o aborcji. Stało się i widocznie tak miało być. Życzę Ci dużo miłości. A w domu nie musisz się zamykać, możesz wcześniej wrócić do pracy, założyć własną działalność, dać dziecko do żłobka i gwarantuje - nie będziesz się czuła wyizolowana i zamknięta w czterech ścianach. Powodzenia!

Czy nie czujesz miłości do swojego dziecka? To owoc twojej miłośći! Chcesz uciszyć to malutkie serduszko ! Poradzisz sobie musisz !!! Dzieco to skarb ! Jestem psychologiem serdecznie zapraszam cię do konsultatcji psychologicznej. Walcz o to małe serduszko

b. Ty się zastanów co czytasz? zrozum, a dopiero potem zajmij się swoim nożem w kieszeni. gdzie napisałam o pozbywaniu się dzieci? pytam czy rodziny wielodzietne nie boją się przyszłości?

k. zastanów się co piszesz, przecież Magda pisze że trzecia ciąża nie była planowana. Ma 4 dzieci i co żeby zapewnić im jak to piszesz 'fajne życie' to co na twoim miejscu powinna zrobić? Może oddać dwójkę dzieci żeby pozostała dwójka miała fajne życie co? Takie brednie wypisujesz, że się nóż w kieszeni otwiera. Propozycja dla ciebie: nie miej dzieci wcale albo miej jedno i jemu zapewniaj te 'fajne życie'.

Picie jakich ziół , może zniwelować stosowanie tabletek anty?

"a czasem w lodówce znajduje się tylko pasztetowa..." no właśnie i co dalej? dzieci podrosną, zaczną więcej "wymagać" stać Was będzie na to żeby zapewnić im fajne życie?
nie krytykuję, ale poddaję temat dyskusji

Wydaje mi się, że byłam w nieco gorszej sytuacji. Mając dzieci w wieku 6 i 3 lata dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Ale to jeszcze nic - to było miesiąc po rozpoczęciu przeze mnie nowej pracy. Żeby było jeszcze ciekawiej - mieszkamy na 47 metrach w miejscowości oddalonej 40km od pracy mojej i męża.
I teraz uwaga - już na pierwszej wizycie u lekarza okazało się, że jest to ciąża bliźniacza.
Czy byłam zła? Wściekła! Czy myślałam o aborcji? Oczywiście? Ale nic nie zrobiłam. Żeby cię podnieść na duchu opowiem ci, jak to się skończyło:
-bliźniaki mając 6 miesięcy poszły do żłobka przy przedszkolu starszego brata, a ja do pracy (przy trójce dzieci można negocjować czasem ceny). W tej chwili mam dwójkę dzieci w szkole i dwójkę w przedszkolu, oboje dojeżdżamy godzinę do pracy, a mąż musi pracować w nocy, żebyśmy byli w stanie odebrać dzieci z przedszkola i świetlicy o jakiejś normalnej porze. Czasem bywa naprawdę ciężko, czasem padam na twarz, a czasem w lodówce znajduje się tylko pasztetowa... Ale dajemy radę i jesteśmy szczęśliwi. Wszystko można wytrzymać jeżeli się tylko chce i co najważniejsze, kiedy masz kochającą rodzinę.

Dziecko to nie śmieć, że można je "usunąć". Nazywajmy rzeczy po imieniu!

~Lusik
2015-10-21 23:32:32

no i znów się zaczynają ideologiczne gadki...i poprawianie samopoczucia cudzym kosztem

Dziecko to nie śmieć, że można je "usunąć". Nazywajmy rzeczy po imieniu!

Planuję kiedyś mieć trzecie dziecko, owszem bedę miała różne 'dylematy' np finansowe, mieszkaniowe, zdrowotne, moralne również. Wiem też że jeśli nie zdecyduję się za jakiś czas na trzecie dziecko to za kilka lat będę okropnie żałować swojej decyzji.
Współczuję Ci autorko straty ciąży, nawet jeśli nie była to planowana ciąża i do tego myślałaś o usunięciu. Ja bym strasznie przeżywała stratę ciąży, nie ważne na jakim byłaby etapie, dosłownie 'zlepka komórek' czy całkowicie rozwiniętego płodu.

"Byłam. Usunęlam. Jestem głęboką katoliczką" To się chyba nazywa hipokryzja?