7. All About Freedom Festival Opinie (15)

Filmowe premiery polskie i trójmiejskie, prapremiera teatralna, debaty i inne atrakcje. To już 7 edycja interdyscyplinarnego projektu kulturalno-artystycznego o charakterze otwartym, adresowanego do mieszkańców Trójmiasta. Organizatorem przedsięwzięcia jest Europejskie Centrum Solidarności.

- Wspólnej refleksji poddać chcemy fenomen wolności - mówi Basil Kerski, dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności. - Festiwal to wielogłosowa płaszczyzna dialogu o wolności jako wartości uniwersalnej i ważnej dla każdego człowieka

muzyka alternatywna - koncerty w Trójmieście

FILM
Repertuar filmowy festiwalu jest wyborem autorskim Artura Liebharta, znawcy tematu, dyrektora Planete + Doc Film Festival, promotora i dystrybutora filmów dokumentalnych. W tym roku zaprezentujemy w Multikino Gdańsk nowości kina fabularnego i dokumentalnego, m.in. "Dotyk grzechu" (reż. Zhangke Jia, Chiny/Japonia 2013) - film o współczesnych Chinach, prezentowany w tym roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, "Salvo" (reż. Fabio Grassadonia, Antonio Piazza, Włochy/Francja 2013) - film przenoszący widza w świat sycylijskiej mafii, premiera polska, "Sztuka znikania" (reż. Bartek Konopka, Piotr Rosołowski, Polska 2013) - obraz o Polsce z czasów stanu wojennego, premiera trójmiejska i "Gatekeepers" (reż. Dror Moreh, Izrael/Francja/Niemcy/Belgia 2012) - film, w którym po raz pierwszy byli szefowie Izraelskich Sił Bezpieczeństwa publicznie prezentują swój punkt widzenia na temat konfliktu palestyńsko-izraelskiego.

TEATR
Po raz drugi - po ubiegłorocznym "Re-Wolt" wg tekstu Anny Wojnarowskiej i w reżyserii Weroniki Szczawińskiej - w programie AAFF znalazła się prapremiera teatralna. Tym razem Paweł Wodziński, utytułowany reżyser teatralny, w obrazie "Wolna Trybuna" zmierzy się z tekstem Christiana Skrzyposzka pod tym samym tytułem. Powieść, która ponad piętnaście lat czekała na publikację w Polsce, osiągnęła miano kultowej. W karykaturalny sposób maluje obraz polskiego społeczeństwa w dobie 50-lecia PRL. Ukazała się dopiero w roku 1999, tuż po śmierci autora. Przedstawienie pomyślane zostało jako projekt społeczny, w którym będą uczestniczyć nie tylko statyści, i nieprofesjonalni aktorzy, wyłonieni w drodze castingów, ale także sami widzowie. Spektakl prezentowany będzie w ramach AAFF dwukrotnie w Instytucie Sztuki Wyspa, od listopada gościć będzie zaś w Warszawie na deskach Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego.

Jak co roku pokazom filmowym towarzyszyć będą spotkania z twórcami i debaty. Publiczność zaś nagrodzi najlepszy film festiwalu.

MUZYKA
Maciej Cieślak | SZTUKA ZNIKANIA
Muzyka z filmu na 9 muzyków i 15 instrumentów
KONCERT NA ZAKOŃCZENIE FESTIWALU

Maciej Cieślak | gitara elektryczna, głos, flet, klawesyn elektroniczny
Edyta Czerniewicz | wiolonczela, głos, wielki bęben
Maciej Dombrowski | perkusjonalia
Artur Borkowski | puzon, głos
Arkadiusz Kowalczyk | perkusjonalia
Małgorzata Mleczko | wiolonczela, głos
Marian Wróblewski | puzon, perkusjonalia, flet
Mateusz Zielke | puzon
Julia Ziętek | skrzypce, głos, wielki bęben


OPISY WYBRANYCH FILMÓW

SALVO
Włochy, Francja, 2013, 103 min
Scenariusz: Fabio Grassadonia i Antonio Piazza
Reżyseria: Fabio Grassadonia i Antonio Piazza
Zdjęcia: Daniele Cipri
Producenci: Massimo Cristaldi, Fabrizio Mosca
Produkcja: Cristaldi Pictures, Acaba Produzioni
Obsada: Saleh Bakri, Sara Serraiocco, Luigi Lo Cascio, Mario Pupella
Festiwale i nagrody: 2013 - MFF Cannes: Nagroda główna w konkursie Semaine de la Critique

Samotny, pozbawiony uczuć i bezwzględny trzydziestolatek Salvo należy do sycylijskiej mafii. W akcie zemsty zakrada się do domu innego mafioza, który zorganizował na niego nieudany zamach. Przez przypadek spotyka tam jego siostrę Ritę - piękną, młodą i ślepą dziewczynę, która mimowolnie jest świadkiem, jak Salvo zabija jej brata. Gdy ten z niewiadomych dla siebie przyczyn decyduje się ją porwać, w ich życiu zaczyna dziać się coś wyjątkowego. W Salvo nieoczekiwanie rodzi się miłość, którą Rita podświadomie odczuwa, ale nie rozumie i nie akceptuje.

Salvo to filmowy debiut reżyserskiego duetu dwóch włoskich reżyserów: Fabio Grassadonii i Antonio Piazzy, który okazuje się ciekawym połączeniem filmowego realizmu z kinem noir. Ten niskobudżetowy film zbudowany został z wystudiowanych nieśpiesznych kadrów, nietypowych dla włoskiego kina akcji, a niemal pozbawiona słów narracja powoduje, że pojawiające się między ludźmi emocje stają się głównymi bohaterami tej historii.

DOTYK GRZECHU
Chiny/Japonia, 2013, 133 min
Scenariusz: Jia Zhang-Ke
Reżyseria: Jia Zhang-Ke
Zdjęcia: Yu Lik-Wai
Producent: Shozo Ichiyama
Produkcja: Xstream Production, Office Kitano, Shanghai Film Group Corporation
Obsada: Zhao Tao, Jiang Wu, Wang Baoqiang, Luo Lanshan
Nagroda na MFF Cannes 2013

Trzy morderstwa i jedno samobójstwo, a wszystkie popełnione w Chinach... Cztery rodzaje śmierci i cztery wypadki, które naprawdę zdarzyły się w Shanxi, Chongqing, Hubei i Guangdong i odbiły się szerokim echem wśród chińskiego społeczeństwa. Na ich kanwie, uznany na świecie reżyser, Jia Zhang-Ke snuje historiozoficzną opowieść o współczesnych Chinach - prężnie rozwijającym się ekonomicznym gigancie, trawionym przez przemoc i korupcję. Przedstawia je z różnych perspektyw, w nowelowym stylu, przypominającym najlepsze filmy Roberta Altmana.

Górnik Dahai sprzeciwia się korupcyjnej działalności władz jego wioski. Wpada w szał i postanawia zbuntować się przeciwko dawnym kolegom, którzy wspięli się na szczyty władzy po szczeblach korupcyjnej kariery. Neguje wszystko, w tym nowe burżuazyjne konwenanse, które świetnie przyjęły się w postkomunistycznej chińskiej rzeczywistości...

Dotyk grzechu to inspirowany tradycyjną pekińską operą Wild Boar Forest (sfilmowaną w 1962 roku przez Chena Huaikai i Cui Weia) oraz artystycznymi filmami o sztukach walki King Hu filmowy portret współczesnej chińskiej cywilizacji, która przeobraża relacje i związki międzyludzkie w trudne do wyobrażenia piekło, pełne gwałtu, egoizmu i niesprawiedliwości. Film urzeka doskonałą stylistyka zdjęć, przepełnionych kolorem, dopracowanych w każdym detalu i oddających specyfikę i klimat pokazywanych w filmie miejsc.

SZTUKA ZNIKANIA
reż. Bartek Konopka, Piotr Rosołowski, Polska, 2013, 50 min

Polska była dla Amona dziwnym miejscem. Ludzie zachowywali się inaczej - godzinami stali w kolejkach, jakby chcieli pobyć razem, ale wcale ze sobą nie rozmawiali. Odprawiali dziwne rytuały na wielkich stadionach. Deszcz padał tu głośniej, jak w kraju ogłuchłych ludzi, a zimą z nieba leciała zła, biała woda niegasząca pragnienia.

Amon obserwując wydarzenia stanu wojennego przywołuje, podobnie jak Adam Mickiewicz w "Dziadach", duchy przodków. Odprawia ceremonię vodou, aby uwolnić Polaków od złych mocy. Rozpoczyna się bój, w którym żywi i umarli jednoczą się we wspólnej walce. Duch polskiego romantyzmu łączy się z haitańskim Loa, dokładnie tak, jak 200 lat temu w czasie wielkiej rewolucji na Haiti. Nieznana historia haitańskiego kapłana vodou, Amona Frémona, który odwiedził Polską Rzeczpospolitą Ludową w 1980 roku. Metafizyczne spojrzenie na czasy socjalizmu oczami przybysza z zupełnie innej kultury.
Film "Sztuka znikania" został wyprodukowany przez Instytut Adama Mickiewicza w ramach cyklu "Przewodnik do Polaków"
Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2013 - Visions du Réel, Nyon; 2013 - PLANETE+ DOC FF

ŻYCIE ADELI wzbudziło zachwyt już na festiwalu w Cannes, gdzie odbyła się jego światowa premiera. Jury pod przewodnictwem Stevena Spielberga przyznało filmowi główną nagrodę, Złotą Palmę, w uzasadnieni pisząc: "absolutnemu arcydziełu filmowemu - śmiałej i pełnej pasji opowieści o miłości". Wyróżnione zostały także aktorki, grające w filmie Abdellatifa Kechiche'a, który w absolutnie uniwersalny, nowoczesny i pełen emocji sposób ukazuje współczesną historię wielkiej miłości rozgrywającej się na przestrzeni wielu lat.

Film był szeroko dyskutowany w Cannes nie tylko ze względu na jego jakość, ale także za sprawą jednych z najśmielszych i nieudawanych scen erotycznych w historii kina. "Przy nich momenty z "Ostatniego tanga w Paryżu" wyglądają na sztywne i staroświeckie" - pisali krytycy, doceniając jednocześnie ich szczerość i piękno.

"Życie Adeli" zaczyna się, kiedy tytułowa bohaterka ma 15 lat i jest w liceum. Przeżywa pierwsze zauroczenie, pierwszy seks, miłosne rozczarowanie. Jedna rzecz nie ulega dla niej wątpliwości: dziewczyny chodzą z chłopakami. Jej życie zmienia się jednak na zawsze, gdy pewnego razu spotyka Emmę, młodą kobietę o niebieskich włosach. To właśnie dzięki niej Adela odkryje swoje pragnienia i kobietę w sobie. Na oczach widzów Adela dojrzewa, poszukuje swojej życiowej drogi, gubi ją i znowu odnajduje...

AMBASADOR
Duński dziennikarz i satyryk Mads Brügger wyrusza w podróż do serca Afryki, aby pokazać przerażające oblicze głębokiej korupcji, jaka istnieje w tej części świata. Udaje przedziwnego, enigmatycznego i zdeprawowanego dyplomatę z Zachodu, który wygląda jak Henry Stanley i Karl Lagerfeld w jednym. Niedawno kupił na czarnym rynku paszport dyplomatyczny i został konsulem Liberii w Republice Środkowoafrykańskiej. Z cygarem w ręku i lśniącymi skórzanymi butami, gra prężnie działającego, bogatego biznesmana, który przyjeżdża do środkowej Afryki, aby robić interesy. Oficjalnie ma zamiar wybudować w Afryce fabrykę zapałek, w której chce zatrudnić Pigmejów, obdarzonych - jak twierdzą miejscowi - "czarodziejską mocą ognia". W rzeczywistości planuje jednak spotkanie z handlarzem diamentami, który ma mu pomóc w ich zakupie.
Pomimo ostrzeżeń o grożącej śmierci, fałszywy ambasador nie ujawnia prawdziwego oblicza i nadal udaje dyplomatycznego magnata. Jednak nieprawdziwa misja okazuje się trudniejsza niż myślał...
"Ambasador" jest ciekawym przykładem dokumentalno - dziennikarskiego podejścia do filmu.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 - IDFA , film otwarcia /International Documentary Festival Amsterdam, Opening night's film, 2012 - FF Sundance/Sundance FF.

PUSSY RIOT. Modlitwa punka
reż. Mike Lerner, Maxim Pozdorowkin, Rosja/ Wielka Brytania, 2012, 86 min

Zimą 2011 roku, po kontrowersyjnym przebiegu wyborów w Rosji, Władimir Putin został ponownie wybrany prezydentem kraju. W odpowiedzi na to setki tysięcy Rosjan wyszło na ulice, aby poddać w wątpliwość legalność wyborów, a tym samym legitymację Putina do rządów. Wśród protestujących były trzy młode radykalne feministki: Nadia, Masza i Katia, założycielki zespołu punkowego Pussy Riot. W kolorowych kominiarkach na głowach, pończochach i letnich sukienkach weszły do słynnej cerkwi Św. Ducha w Moskwie i zaczęły satyryczny performance, śpiewając pieśń Święta Matko, wygnaj Putina. Po 40 sekundach zostały aresztowane. Wytoczono im pokazowy proces, oskarżono o "szerzenie nienawiści religijnej" i zagrożono 7-letnim wyrokiem więzienia.

Film jest kroniką tego "małego" aktu protestu, który zdobył rozgłos na całym świecie i stał się symbolem walki z opresyjnym reżimem. Okazuje się, że historia Pussy Riot to performance, balansujący między farsą a tragedią. Wykorzystane przez władze Rosji do pokazania społeczeństwu "prawdziwej twarzy" opozycji, nie poddają się jednoznacznej ocenie.

Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2012 - FF Sundance: Nagroda Specjalna Jury / Sundance FF: Special Jury Prize, 2012 - FF True/False / True/False FF, 2012 - SXSW / SXS

THE GATEKEEPERS
reż. Dror Moreh, Izrael/ Francja/ Niemcy/ Belgia, 2012, 95 min

"W wojnie przeciw terroryzmowi nie ma moralności" - tłumaczy były szef Izraelskich Sił Bezpieczeństwa (Szin Bet) Avraham Shalom. Byli szefowie tych służb po raz pierwszy publicznie przedstawiają w filmie swój punkt widzenia na temat palestyńsko-izraelskiego konfliktu. Odkrywają przez widzem nie tylko tajemnice pracy wywiadowczej, lecz również przygotowań do szeregu akcji antyterrorystycznych. Widzimy nigdy dotąd niepokazywane nagrania archiwalne, a reżyser daje nam nieskrępowany niczym wgląd w kulisy podejmowanych decyzji, pokazuje ich powody, jak również źródła niepowodzeń najważniejszej organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego Izraela. Legendarny Shalom, który kierował operacją porwania Eichmana w Argentynie w 1960 roku, jest jednym z sześciu byłych szefów Szin Bet. Niektórzy z nich mają różne zdania na temat tzw. "zniszczeń ubocznych" (collateral damage) lub "celowanych zamachów" (targeted assasinations). Wszyscy skarżą się jednak na nieudolność polityków, która zaogniła konflikt i doprowadziła do jego obecnego wymiaru.

SCENA ZBRODNI
The Act of Killing reż. Joshua Oppenheimer,
Anonymous, Christiane Cynn, Dania/ Norwegia/ Wielka Brytania, 2012, 160, 115 min.

Reżyser Joshua Oppenheimer spędził siedem lat z "emerytowanymi" dowódcami brygad śmierci w Indonezji. Jego film łączy w sobie cechy gangsterskiego dramatu, kiczowatego melodramatu i surrealistycznego dramatu psychologicznego. W ciągu 12 miesięcy od puczu wojskowego w Indonezji, który miał miejsce w 1965 roku, reżimowe organizacje paramilitarne Panczaszila zamordowały ponad milion ludzi. Wystarczyło podejrzenie o sprzyjanie komunistom. Te niewiarygodne zbrodnie pozostały bez kary. Dziś sprawcy są uprzywilejowanymi obywatelami, a odziały paramilitarne owiane są legendą walki o demokrację.
Członkowie brygad śmierci z dumą opowiadają o swojej "walce" i demonstrują efektywne metody mordowania.
Chudy Anwar Congo i gruby Herman Koto są zaszczyceni, gdy reżyser proponuje im filmowe odtworzenie dokonywanych zbrodni. Z wigorem załatwiają aktorów, dekorację, kostiumy i dyskutują o możliwych scenariuszach rekonstrukcji. Uznają siebie za filmowe gwiazdy, które pokażą światu prawdziwych indonezyjskich "wolnych obywateli". Praca przy filmie obiera jednak nieoczekiwany kierunek. Bohaterowie zaczynają zastanawiać się nad tym, co zrobili. Tylko niektórzy z nich odczuwają jednak skruchę. Rekonstrukcja makabrycznych zdarzeń z przeszłości okazuje się w efekcie dla morderców bardziej realna niż ich prawdziwe czyny. Być może z tego powodu Werner Herzog uznał ten film za najbardziej surrealistyczny i przerażający dokumentalny obraz ostatniej dekady.

Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2012 - MFF Toronto / Toronto IFF, 2012 - MFF Amsterdam / IDFA, 2012 - CPH:DOX Kopenhaga: Nagroda Główna / CPH:DOX Copenhagen: Grand Prix, 2013 - MFF Berlin: Nagroda Publiczności w sekcji Panorama, Nagroda Jury

NOCNE GRY
reż.Kelly Reichardt, Stany Zjednoczone

"Nocne gry" (reż. Kelly Reichardt) - film nominowany do Złotych Lwów na Festiwalu Filmowym w Wenecji - znalazł się niespodziewanie w programie All About Freedom Festival, zastępując zapowiadane "Wilgotne miejsca".
Dramat produkcji amerykańskiej, miał premierę 31 sierpnia 2013 roku. Porusza aktualny i ważny temat ochrony przyrody przed łupieżczą działalnością człowieka. Stawia jednak nadto fundamentalne pytanie - gdzie kończy się walka w słusznej sprawie, a zaczyna ekoterroryzm, który godzi w zasadę dobra wspólnego.
W rolę młodych ekologów wcieliły się wschodzące gwiazdy - Jesse Eisenberg, który zasłynął w "Social Network" (2010) wcielając się w postać Marka Zuckerberga, współzałożyciela serwisu społecznościowego Facebook i Dakota Fanning.
"Nocne gry" już doceniła międzynarodowa krytyka. Film nominowany został do Złotych Lwów na Festiwalu Filmowym w Wenecji.


WOLNA TRYBUNA
PRAPREMIERA | teatralna produkcja All About Freedom Festival
IS Wyspa

Tekst: Christian Skrzyposzek
Reżyseria: Paweł Wodziński

Spektakl "Wolna Trybuna" jest adaptacją powieści pod tym samym tytułem pióra Christiana Skrzyposzka.
Powieść nazwana jest dziś: "legendarną", "kultową", "najważniejszym zapisem doświadczenia PRL".
Ponad piętnaście lat czekała na odkrycie. "Wolna Trybuna" składa się z fikcyjnych listów obywateli do tytułowej "Trybuny", forum powstałego dla uczczenia 50-lecia PRL. Groteskowością wizji przywodzi na myśl Orwella, a demaskacją fałszu - Gombrowicza. Obraz ludzi uwikłanych w system wciąż pozostaje aktualny. A błyskotliwa parodia języka, będąca przedmiotem uciechy odbiorcy, wciąż podszyta jest grozą.

"Wolna Trybuna" po raz pierwszy wydana została w języku niemieckim w 1984 roku. W Polsce doczekała się premiery dopiero piętnaście lat później (1999). Mimo rozgłosu, a nawet swoistego kultu, którym "Wolna Trybuna" cieszyła się w latach 80., jej polska premiera literacka nie wywołała większego rezonansu. Powodem niezrozumienia i braku akceptacji dla książki Skrzyposzka była przede wszystkim ówczesna sytuacja polityczna kraju oraz świadomość Polaków, całkowicie odmienne od tych, opisanych w powieści - pełna entuzjazmu wobec przemian politycznych, daleka od napięć i lęków cechujących bohaterów Skrzyposzka. Sens powieści dociera do nas w zasadzie dziś, gdy doświadczyliśmy zarówno skutków rozmaitych kryzysów, jak i wynikających z nich rozczarowań.

Spektakl w reżyserii Pawła Wodzińskiego, daje poprzez teatr szansę przywrócenia tej niezwykłej książce należnego jej miejsca w świadomości Polaków. Akcentując przede wszystkim współczesny wymiar powieści, przedstawienie pomyślane zostało jako projekt społeczny, w którym będą uczestniczyć nie tylko statyści, i nieprofesjonalni aktorzy, wyłonieni w drodze castingów, ale także sami widzowie.

Spektakl powstaje w wyniku współpracy trzech instytucji: Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku oraz Fundacji "sztuka.idea.". Reżyserem spektaklu jest Paweł Wodziński.
Prapremiera odbędzie się 20 października 2013 roku, w ramach 7 edycji All About Freedom Festival. Następnie, od listopada spektakl będzie prezentowany w siedzibie Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.




aaff.pl/pl