Jak to u Was było na początku,jak dałyście radę ze wszystkim,mieliście tam kogoś bliskiego,rodzinę,znajomych?Ja już wysiadam.

Ja mieszkałam w Norwegii 3 lata. Pracowałam, mój mąż miał stałą pracę, urodziłam tam córeczkę. Życie jest tam dużo prostsze, jeżeli chodzi o kwestię finansową ale mnie to nie przekonało. Bardzo tęskniłam za rodziną, za polskim językiem (chociaż mieliśmy bardzo dużo znajomych polaków), nie czułam się tam dobrze. Nie odpowiadał mi klimat, nie mówiąc o opiece lekarskiej. Dla mnie to było obce miejsce/państwo.
Pół roku temu wróciliśmy do Polski i próbujemy swoich sił tutaj. Nie jest łatwo. Pensje są nieporównywalnie niższe ale mamy nadzieję, że z każdym dniem będzie lepiej. Nie zarzekam się, że nigdy tam nie wrócę, bo jeśli zmusi nas życie to pewnie wyjedziemy, chociaż w głębi duszy mam nadzieję, że już nigdy nie będzie takiej potrzeby.

a co do tego co napisałaś Aniu, wiem co czujesz ja też dostawałam kręcka, nie miałam tu przyjaciół, rodziny, mąż w pracy ja z dzieckiem i było ciężko to fakt....czasami w myślach juz pakowałam walizkę z powrotem do Polski, ile łez nie raz wylałam to moje, ale.....no właśnie ale...błąd mój polegał na tym że ja jedną nogą byłam w Polsce a drugą tu....jak byłam w Polsce to cieszyłam się, że jestem, znane mi miejsca, przyjaciele, rodzina ale po 2,3 tygodniach ja juz chciałam wracac bo tu jest moje łóżko, moje rzeczy (wiadomo o co chodzi) i jak słucham znajomych jak zapierdzielaja uczciwie, kredyt na 30 lat, leki drożeja, życie drożeje a pensje nic w górę to mi sie odechciewa i mimo że nidgy nie będę czuła sie tu u siebie to nie wróciłabym, nauczyłam sie tego pogibanego duńskiego teraz szukam powaznej roboty, synek w przedszkolu, mąż pracuje i wbiłam sobie do głowy że moje miejsce jest już tu, w Polsce "zgasiłam światło" i to mi pomogło, jedyne czego mi brakuje tutaj to prawdziwej przyjaciółki takiej co sobie można przy kawie poplotkowac i ......polskiego chleba :)

do kasia, ja mieszkam w Danii, przyjechałam tu w ciąży, urodziłam w Danii, mieszkamy tu nadal. Nie miałam tu ani rodziny ani znajomych.Przyjechałam jak to mówią za mężem, jesteśmy juz 3 lata tutaj razem.Gdzie w Danii bedziesz mieszkać? Nie martw się o dzieciaki w szkole na pewno będą w klasie międzynarodowej tm uczą najpierw duńskiego, jest indywidualne podejście do takich dzieciaków (dwujęzycznych)jak bedziesz miała pytania to pisz.A co do duńskiego, ja też nie znałam ani słowa po duńsku, a po 1,5 roku nauki zdałam juz egzaminy pańswtowe więc nie martw sie na zapas :)))

W Niemczech,a Ty?

Ania a gdzie dokladnie jestes?

no właśnie o to samo mi chodzi,choć z drugiej strony w Polsce co?Nie ma na kredyt i weekendy w pracy a z dzieckiem i mężem mijanka i jaki komfort życia tutaj?

ja stoję przed takim wyborem.mąż pracuje w Danii,nie mamy tam żadnej rodziny,mamy dwoje dieci w tym jedno pójdzie od wrzesnia do szkoły,i dylematy...nie znam języka,nie wiem jak się dogadam,nie ma tam nikogo (rodzinka w komplecie powinna wystarczyć)on pójdzie do pracy i jakoś mu dzień minia a ja?dzieci ,szkoła i właśnie ....co

Wiem co to rozłąka,jak mój mąż wyjechał byłam 13 tygodni sama,bez rodziny czy znajomych na miejscu,mówię o Polsce i ciężko było.Przedszkole,praca,dom i ta tęsknota i odliczanie dni a teraz?Ciężko mi tu bardzo jest.

My wyjeżdżamy za nie całe 2 tygodnie ;)
I nikogo tam nie będziemy mieli oprócz siebie kilku znajomych męża z którymi on teraz mieszka.
Ale dla mnie ważne jest to że będziemy razem - mam dość rozłąki - On tam a my tu ;/