10. Festiwal Goldbergowski Opinie (5)

Festiwal powstał w 2006 roku, w którym przypadała 250. rocznica śmierci Johanna Gottlieba Goldberga, urodzonego w Gdańsku klawesynisty i kompozytora, żyjącego w latach 1727-1756. Nazwisko Goldberga przeszło do historii muzyki dzięki Wariacjom Goldbergowskim Johanna Sebastiana Bacha (BWV 988), których, jako jego uczeń, był pierwszym wykonawcą.

Pomysłodawczynią i obecnym dyrektorem Festiwalu jest Alina Ratkowska, adiunkt Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, zwyciężczyni Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Bolonii w 2005 roku. Ideą nadrzędną Festiwalu Goldbergowskiego jest prezentacja najciekawszych interpretacji muzyki dawnej z wykorzystaniem oryginalnego instrumentarium, a także ukazywanie zjawisk artystycznych inspirowanych muzyką dawną. Impreza zrodziła się również z chęci przybliżenia szerszej publiczności muzycznego dziedzictwa dawnego Gdańska.

festiwal muzyczny - koncerty w Trójmieście

Nawiązana współpraca z Biblioteką Gdańską PAN owocuje wykonaniami najcenniejszych zachowanych dzieł z twórczości gdańskich mistrzów epoki baroku. Ponadto Festiwal, przywołując nazwisko swojego patrona, przypomina o jego związku z Gdańskiem.

Festiwal przyczynia się do promocji miasta, jego dziedzictwa kulturowego, które dzięki długoletniemu medialnemu wsparciu Programu Drugiego Polskiego Radia i transmisjom festiwalowych koncertów ma zasięg ogólnopolski i europejski dzięki wymianie zarejestrowanych koncertów w ramach Europejskiej Unii Radiowej.

Impreza zyskała stałe grono melomanów, jest również rozpoznawalna w kraju i zagranicą.



Georg Poplutz - tenor
Urodzony w Arnsberg (Niemcy) studiował anglistykę i edukację muzyczną. Po dyplomie rozpoczął studia wokalne pod kierunkiem Bertholda Possemeyera (Frankfurt nad Menem) kontynuowane w Kolonii u Christopha Prégardiena i zakończone solistycznym dyplomem w 2007 roku.

Obecnie pracuje we Frankfurcie z Carol Meyer-Bruetting Artysta w roku 2009 otrzymał prestiżową nagrodę Frankfurt Mendelssohn Special Award.

Artysta regularnie występuje na renomowanych festiwalach takich miast jak Berlin, Kolonia, Essen, Monachium, Stuttgart, Amsterdam, Dijon, Gdańsk, Gstaad, Lisbona, Moskwa, Wrocław, Zurych i w najbardziej znaczących salach koncertowych i katedrach całych Niamiec i Europy.

Występował w "Dydonie i Eneaszu" Purcella w teatrze w Bernie (Szwajcaria) śpiewał także w Meksyku, Szanghaju, Singapurze i Południowej Afryce. Artysta współpracował z takimi dyrygentami jak: Manfred Cordes, Proinsias O´Duinn, Ludwig Güttler, Tonu Kaljuste, Hermann Max, Sir Roger Norrington, Ralf Otto, Ludger Rémy, Michael Schneider, Masaaki Suzuki, Winfried Toll i Roland Wilson zdobywając szczególne uznanie w zakresie interpretacji muzyki dawnej. Regularnie śpiewa z zespołem Johann Rosenmüller Ensemble Arno Paducha i Cantus Cölln Konrada Junghänela.

W roku 2012 podjął współpracę z Hansem-Christophem Rademannem przy realizacji kompletu nagrań utworów wokalnych Heinricha Schütza. Uzupełnieniem jego artystycznej działalności są nagrania radiowe i telewizyjne i udział w 30 produkcjach CD. Georg Poplutz regularnie koncertuje z pianistą Hilko Dumno. Niedawno ukazała się płyta z cyklem Die schöne Müllerin Schuberta, zaaranżowana na tenor z towarzyszeniem dwóch gitar. Ten repertuar wykonany zostanie na koncercie inaugurującym tegoroczny Festiwal Goldbergowski.

Antje Asendorf - gitara romantyczna
Naukę na gitarze rozpoczęła w wieku pięciu lat. Będąc piętnastolatką została przyjęcta jako specjalny student na kierunku gitara w Shenandoah University w Winchesterze (Virginia, USA). Kolejnym etapem nauki były studia w Akademie für Tonkunst w Darmstadt. W 1999 uzyskała dyplom Musikhochschule w Hamburgu w klasie Klausa Hempela i Olafa van Gonnissena.

Studia uzupełniające odbyła pod kierunkiem Carlo Marchione w Konserwatorium w Maastricht i Johannesa Monno w Stuttgarcie. Doskonaliła swoje umiejętności na kursach Manuela Barrueco, Leo Brouwera, Konrada Ragossniga, uzyskała także wsparcie Yehudi Menuhina poprzez program Live Music Now. Wykonywany przez artystkę repertuar łączy utwory pisane na gitarę barokową, romantyczną i współczesną.

Opublikowane nagrania płytowe, radiowe I telewizyjne dowodzą jej wszechstronności i szczególnego znaczenia muzyki kameralnej i akompaniamentu dla wokalistów w prowadzonej działaności. Antje Asendorf regularnie wystepuje w Niemczech i Hiszpanii z katalońską sopranistką Anną Escala, z którą dla fundacji Artists Against Cancer (Artyści przeciw rakowi) wykonywała melodramat Platero y Yo, Mario Castelnuovo-Tedesco. Wielokrotnie (m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Gitarowego w Nürtingen) wykonywała gitarową partię w utworze Castelnuovo-Tedesco Romancero Gitano na chór i gitarę. Asendorf od 2010 roku jest członkinią cenionego the Barrios Guitar Quartet. Ponadto prowadzi działalność pedagogiczną ucząc gry na gitarze w Uniwersytecie w Siegen i w swojej prywatnej szkole nauki gry na gitarze.

Stefan Hladek - historyczna gitara basowa
Studiował gitarę klasyczną w Akademii Muzycznej w Darmstadt pod kierunkiem Olafa Van Gonnissena i w Royal Academy of Music w Londynie u Timothy Walkera. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Juliana Breama i Johna Williamsa. Od roku 1989 prowadzi ożywioną działalność solową, występując także w różnych zespołach kameralnach. Jest laureatem kilku nagród na międzynarodowych konkursach gitarowych, co owocuje zahp2aproszeniami na festiwale gitarowe w Niemczech i w innych krajach Europy.

Wielostronna działalność artystyczna Stefana Hladka obejmuje recitale, nagrania radiowe i płytowe, wśród których oprócz dzieł oryginalnych, znajdują się także transkrypcje na gitarę utworów począwszy od muzyki renesansowej na współczesnej skończywszy.

Artysta dokonywał prawykonań muzyki najnowszej m.in. na festiwalu Tage für Neue Musik w Darmstadt, ale także poświęca się wykonastwu historycznemu na gitarze barokowej, historycznej gitarze basowej i gitarze romantycznej. Wspólnie z aktorem Horstem Schäferem, tworzy duet literacko-muzyczny, oprócz tego często akompaniuje wokalistom. Jego ostatnie solowe nagranie Arpeggiata (2014) przedstawia autorskie opracowania oryginalnych barokowych utworów włoskich, francuskich i niemieckich.

Począwszy od roku 2004 artysta jest członkiem the Barrios Guitar Quartet, jednego z wiodących europejskich zespołów gitarowych. Stefan Hladek uczy gry na gitarze w swoim własnym studio D8 w Darmstadt, a od roku 2006 jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Moguncji.

Mahan Esfahani urodzony w Teheranie w 1984, od dziecka uczył się u swojego ojca gry na fortepianie, by jako nastolatek zainteresować się klawesynem. Początkowo studiował Esfahanimuzykologię i historię na Uniwersytecie w Standford, gdzie jego opiekunem był George Houle. Późniejsze studia klawesynowe kontynuował pod kierunkiem Petera Watchorna w Bostonie i u wybitnej czeskiej klawesynistki Zuzany Růžičkovej w Pradze. W latach 2008-2010 został wybrany przez BBC Artystą Nowej Generacji, ponadto uzyskał nagrodę Borletti-Buitoni Trust w 2014. Był w wąskim gronie instrumentalistów Royal Philharmonic Society, a także artystą roku brytyjskiego magazynu Gramophone, będąc pierwszym klawesynistą uzyskującym takie wyróżnienie.

Od momentu debiutu w roku 2009 podjął starania w celu szerokiej popularyzacji klawesynu. Jego misja przyniosła efekty w postaci pierwszego w historii recitalu klawesynowego podczas brytyjskich Promsów w 2011 roku. Od tego czasu artysta występował w Tonhalle w Zurychu, Filharmonii w Kolonii, Wigmore Hall i Barbican Centre w Londynie, Wiedeńskim Konzerthaus, zamku w Elmau, the Frick Collection w Nowym Jorku, Sumida Symphony Hall w Tokio, Laeiszhalle w Hamburgu, Petronas Hall w Kuala Lumpur, Concertgebouw w Amsterdamie, Mogens Dahl Koncerthus w Kopenhadze, Pharos Arts Trust na Cyprze, Howard Assembly Rooms w Leeds, Rudolfinum w Pradze, Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie, w Sheldonian Theatre w Oxfordzie i podczas Festiwalu Bachowskiego w Lipsku, Bell'Arte Festival w Monachium, Aldeburgh Festival, Bristol Proms.

Mahan Esfahani ma swoim dorobku dwa nagrania dla wytwórni Hyperion Records, z których Sonaty Wirtemberskie Carla Philippa Emanuela Bacha zdobyły wyróżnienia fonograficzne: Gramophone Award i Diapason d'Or, a płyta z kompletem utworów klawesynowych Jeana-Philippe'a Rameau'a została umieszczona przez krytyków New York Times na liście najlepszych nagrań roku 2014. W tym samym roku Mahan Esfahani podpisał ekskluzywny kontrakt z Deutsche Grammophon. Jego pierwszy album dla tej wytwórni Time Present and Time Past- z muzyką obejmującą utwory J.S. Bach, Scarlattiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Steve'a Reicha - został opublikowany wiosą tego roku, zyskując wielkie uznanie krytyki. Artysta współpracował przy nagraniu z mandolinistą Avi Avitalem, nagrał także dla Wigmore Live CD z kompozycjami Byrda i Ligetiego. Płyta ta uzyskała ostatnio wyróżnienie Gramophone Editor's Choice.

Mahan Esfahani jest profesorem klawesynu w Guildhall School of Music and Drama w Londynie.

Goldberg Baroque Ensemble
Zespół muzyczny założony i prowadzony od 2008 roku przez Andrzeja Szadejko specjalizujący się w wykonawstwie muzyki barokowej i klasycznej zgodnie z historyczną konwencją na nstrumentach z epoki. Szczególny nacisk w poszukiwaniach muzycznych artyści kładą na prezentację twórczości kompozytorów działających na Pomorzu. Zespół nagrał już 6 płyt, które zyskały nominacje do wielu nagród, m.in. nagrody Gazety Wyborczej w dziedzinie muzyki klasycznej - SZTORM, oraz nagrody Polskiej Akademii Fonograficznej - FRYDERYK. Nagrania zespołu stały się podstawą programową kursów historii muzyki pomorskiej na wydziale Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Gdańsku. Zespół koncertuje w Polsce i za granicą, ostatnio debiutował z sukcesem na Newbury Spring Festival w Wielkiej Brytanii.

Założycielem i dyrygentem GBE jest Andrzej Mikołaj Szadejko.

dr hab. Andrzej Szadejko (ur. 1974, Gdańsk), koncertujący organista, organolog, kompozytor, dyrygent. Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie i Hochschule für Alte Musik Schola Cantorum Basiliensis. Stypendysta Prezydenta Miasta Gdańska, Marszałka Województwa Pomorskiego, Fundacji Kultury, Miasta Basel, Doms-Stiftung, Organ Summer Academy Haarlem, Instytutu Muzyki i Tańca.

Finalista i laureat międzynarodowych konkursów organowych w Odense, Brugge, Warszawie i Gdańsku. W Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku wykłada grę na organach i realizację basso continuo. Prowadzi kursy interpretacji muzyki organowej w Polsce i Finlandii. Koordynator projektu odbudowy barokowych organów we franciszkańskim kościele św. Trójcy w Gdańsku. Koordynator projektu Muzyczne Dziedzictwo Miasta Gdańska w PAN Bibliotece Gdańskiej. Szef zespołu GOLDBERG BAROQUE ENSEMBLE. Koncertuje w Europie i USA. Nagrywa dla niemieckiej wytwórni Motette-Psallite i polskich - Dux, Sarton. Autor kompozycji chóralnych , organowych, licznych artykułów naukowych i popularno-naukowych oraz książki poświęconej twórczości uczniów Jana Sebastiana Bacha - Friedricha Mohrheima i Gottlieba Müthela. Współpracownik Polskiego Radia. Autor audycji Organy Nieograne.

Goldberg Baroque Ensemble we współpracy z Biblioteką Gdańską Polskiej Akademii Nauk realizuje projekt "Muzyczne Dziedzictwo Miasta Gdańska" mający na celu dokumentację fonograficzną muzykaliów zachowanych w zbiorach bibliotecznych. Do tej pory w serii ukazały płyty:

"Gdańskie Królestwo Kantat-Kantaty Adwentowe" (DUX),
"Gdańskie Królestwo Kantat-Kantaty Bożonarodzeniowe" (Sarton)
"Gdańskie Królestwo Kantat-Kantaty Wielkopostne" (Sarton)
"Johann B. Ch. Freislich Passio Christi" (Sarton)
"Gdańskie Królestwo Kantat-Kantaty Wielkanocne" (Sarton) Nominacja do nagrody FRYDERYK 2013

Zespół specjalizuje się w prezentacji repertuaru siedemnasto- i osiemnastowiecznego z centralnej Europy, głównie z regionu bałtyckiego.

Ingrida Gápová - sopran
Urodziła się na Słowacji. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku 6 lat, grając na fortepianie. Naukę kontynuowała w Konserwatorium w Zilinie (Słowacja) w klasie śpiewu, a następnie w Akademii Muzycznej w Bańskiej Bystrzycy. Jest absolwentką Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie śpiewu prof. Hanny Michalak. Dwukrotna stypendialistka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Laureatka wielu konkursów wokalnych, między ostatnimi jest to 3. miejsce oraz 5 nagród specjalnych na 48. Międzynarodowych konkursie Antonína Dvořáka w Republice Czeskiej.

W repertuarze operowym artystki znajdują się m.in.: partie Paminy oraz I Damy z Czarodziejskiego fletu Mozarta (Opera Bałtycka Gdańsk, Opera Nova Bydgoszcz), Zuzanny oraz Barbariny z Wesela Figara Mozarta (Teatr Wielki Warszawa, Opera Bałtycka Gdańsk), Micaëli z Carmen Bizeta (Opera Bałtycka Gdańsk), Małgosi z Jasia i Małgosi Humperdincka Opera Nova Bydgoszcz), Xenii z Borysa Godunowa Musorgskiego (Teatr Wielki Warszawa), Anniny z Traviaty Verdiego (Opera Bałtycka Gdańsk), Hanny ze Strasznego dworu Moniuszki (Opera Nova Bydgoszcz), Belindy z Dydony i Eneasza Purcella (Opera Nova Bydgoszcz).

W sezonie 2009/2010 na deskach Opery Narodowej w Warszawie kreowała postać She w prapremierze opery The Sudden Rain Aleksandra Nowaka z którego utworami wystąpiła również na otwarciu Festiwalu Warszawska Jesień w 2013 roku.

Współpracuję z Operą Bałtycką w Gdańsku oraz z Teatrem Wielkim w Warszawie. Nagrała z zespołem Goldberg Baroque Ensemble dla Sarton records światowe premiery Christmas Cantatas of 18th century Gdansk; Lent Cantatas of 18th century Gdansk oraz Passio Christi - Johann Balthasar Christian Freislich.

W październiku 2013 została zaproszona przez zespół muzyki współczesnej TAC na koncert w Santiago de Compostela (Hiszpania). Z tym samym zespołem wystąpi na Festiwalach muzyki współczesnej w Cuenca oraz Granadzie w Hiszpanii.

Klaudia Trzasko - sopran
Klaudia Trzasko - studentka I roku studiów magisterskich śpiewu solowego Akademii Muzycznej w Gdańsku. W roku 2012 brała udział w kursie mistrzowskim w klasie prof. Izabeli Kłosińskiej podczas IV Letniej Akademii Śpiewu w Sopocie, a także otrzymała wyróżnienie na IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym Impressio Art - Sopot 2012. Następnie brała udział w koncercie charytatywnym, upamiętniającym 15-lecie Hospicjum Miłosierdzia Bożego pt. "W miłości nie ma lęku" w Słupsku (2012) i w premierowym wykonaniu utworu Piotra Jędrzejczyka "Insigne tuus" podczas "Muzycznego Święta Miasta" (Gdańsk 2013). Od wielu lat współpracuje również z Cappellą Gedanensis i bierze udział w wielu koncertach z tym zespołem. Jednym z największych ostatnich sukcesów Klaudii Trzasko jest występ w spektaklu operowym "Cosi fan tutte" w roli Despiny pod dyrekcją Rafała Kłoczko (czerwiec 2014) w Centrum Św. Jana w Gdańsku. W tym samym roku brała udział w kursie mistrzowskim prof. Heleny Łazarskiej. Następnie odegrała rolę Cyganki w operze "Les fetes venitiennes" (styczeń 2015) zrealizowanej we współpracy z Akademią Muzyczną w Genewie, której premiera odbyła się w Gdańsku a spektakl wystawiono również na Zamku Królewskim w Warszawie. Tego roku brała również udział w kursie mistrzowskim prof. Evy Blahovej.

Bettina Ranch
Po odbyciu studiów w grze na skrzypcach, Bettina Ranch poświęciła się wyłącznie karierze śpiewaczej.

Występuje w przedstawieniach operowych, koncertując regularnie jako solistka wraz z takimi zespołami jak Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, Akademie für Alte Musik Berlin, Concerto Köln, Leipziger Kammerorchester, Bamberger Symphoniker, Bochumer Symphoniker, Deutsches Kammerorchester Berlin i Schleswig-Holstein Festivalorchester.

W roku 2007 Bettina Ranch zadebiutowała na deskach Teatru Wielkiego w Luxemburgu i Berlińskiej Staatsoper, wykonując Medeę Pascala Dusapina. Produkcja w choreografii Sashy Waltza,w kooprodukcji z Akademie für Alte Musik Berlin, pod dyrekcją Marcusa Creeda, wystawiana była do 2010 w Paryżu, Lille, Brukseli i podczas Melbourne International Arts Festival i Holland Festival w Amsterdamie.

Bettina Ranch wykonywała Mszę h-moll pod batutą Helmutha Rillinga podczas Bachwoche Ansbach wraz z International Bachakademie i oratorium Paulus F. Mendelssohna z Orquesta Sinfonica y Coro de RTVE w Madrycie i z Orchestra Sinfonica di Milano G. Verdi w Mediolanie.

W sezonie 2010/11 występowała w partii Lucilli w operze Christopha Graupnera Berenika i Lucilla podczas Darmstädter Residenzfestspiele, pod kierownictwem muzycznym Wolfganga Seeligera i w reżyserii Sigrida T´Hoofta. Później występowała w tytułowej roli w operze Händla Ariodante z zespołem così facciamo, pod dyrekcją Hansa Huyssena i w reżyserii Kobiego van Rensburga, występując w Niemczech, Austrii, Luxembourgu i Szwajcarii.
W sezonie 2011/12 wykonywała tytułową rolę w operze Händla Giulio Cesare i Trzecią damę w Czarodziejskim flecie Mozarta, w Staatsoper w Hamburgu, jak również dwie role w Królowej Śniegu Valtinoniego w Komische Oper Berlin.

Pierwszą operą Wagnera wykonywaną przez Bettinę Ranch była Walkiria w Alto-Theater w Essen, pod batutą Stefana Soltesza, połączona z jednoczesnymi występami w Händelowskiej operze Alcina podczas Händelfestspiele w Halle (pod dyrekcją Bernharda Forcka i w inscenizacji Andreja Worona).

W sezonie 2012/13 artystkę można było usłyszeć w partii Flosshildy w operze Wagnera Złoto Renu, dyrygowaną przez Hartmuta Haenchena na deskach opery w Amsterdamie, jako Trzecią Damę w Zaczarowanym flecie w Staatsoper w Hamburgu i w Walkirii prowadzonej przez Simone Young.

Działalność koncertowa Bettiny Ranch obejmowała m.in. wykonanie Mszy koronacyjnej Mozarta z Fiharmonią w Hamburgu pod dyrekcją Simone Young, galę Mozart-Rossini w Filharmonii w Bremen pod dyrekcją Markusa Poschnera, udział w oratorium Haydna Il Ritorno di Tobia z Capellą Cracoviensis pod batutą Paula Goodwina, ponowne wykonanie Händlowskiej Alciny podczas Händelfestspiele Halle, udział w Stabat Mater Dvoraka wraz z Haydn-Orchester Bozen prowadzoną przez Hartmuta Haenchena podczas tournee koncertowego we Włoszech i w oratorium Mozarta Betulia Liberata (w roli Guiditty) w Winteroper Potsdam z Kammerakademie Potsdam pod batutą Antonello Manacordy, które to wykonanie zaowocowało zaproszeniem do udziału w operze Kain i Abel Scarlattiego w kolejnym sezonie.

Najbliższe plany koncertowe artystki dotyczą udziału w oratorium Mesjasz w Filharmonii w Bremie i Dreźnie pod kierunkiem Michaela Sanderlinga, w Requiem Verdiego, w oratorium Franza Schmidta Das Buch mit sieben Siegeln z Simone Young i Filharmonią w Hamburgu, w wykonaniach kantat Bacha wraz z Deutsches Symphonie-Orchester Berlin dyrygowanych przez Rinaldo Alessandriniego i w Zmierzchu Bogów z Filharmonikami w Bremie pod Markusem Poschnerem.

Georg Poplutz - tenor
Urodzony w Arnsberg (Niemcy) studiował anglistykę i edukację muzyczną. Po dyplomie rozpoczął studia wokalne pod kierunkiem Bertholda Possemeyera (Frankfurt nad Menem) kontynuowane w Kolonii u Christopha Prégardiena i zakończone solistycznym dyplomem w 2007 roku.

Obecnie pracuje we Frankfurcie z Carol Meyer-Bruetting Artysta w roku 2009 otrzymał prestiżową nagrodę Frankfurt Mendelssohn Special Award.
Artysta regularnie występuje na renomowanych festiwalach takich miast jak Berlin, Kolonia, Essen, Monachium, Stuttgart, Amsterdam, Dijon, Gdańsk, Gstaad, Lisbona, Moskwa, Wrocław, Zurych i w najbardziej znaczących salach koncertowych i katedrach całych Niamiec i Europy.

Występował w "Dydonie i Eneaszu" Purcella w teatrze w Bernie (Szwajcaria) śpiewał także w Meksyku, Szanghaju, Singapurze i Południowej Afryce. Artysta współpracował z takimi dyrygentami jak: Manfred Cordes, Proinsias O´Duinn, Ludwig Güttler, Tonu Kaljuste, Hermann Max, Sir Roger Norrington, Ralf Otto, Ludger Rémy, Michael Schneider, Masaaki Suzuki, Winfried Toll i Roland Wilson zdobywając szczególne uznanie w zakresie interpretacji muzyki dawnej. Regularnie śpiewa z zespołem Johann Rosenmüller Ensemble Arno Paducha i Cantus Cölln Konrada Junghänela.

W roku 2012 podjął współpracę z Hansem-Christophem Rademannem przy realizacji kompletu nagrań utworów wokalnych Heinricha Schütza. Uzupełnieniem jego artystycznej działalności są nagrania radiowe i telewizyjne i udział w 30 produkcjach CD. Georg Poplutz regularnie koncertuje z pianistą Hilko Dumno. Niedawno ukazała się płyta z cyklem Die schöne Müllerin Schuberta, zaaranżowana na tenor z towarzyszeniem dwóch gitar. Ten repertuar wykonany zostanie na koncercie inaugurującym tegoroczny Festiwal Goldbergowski.

Stefan Geyer
Urodzony w Ulm, studiował w Akademii Muzycznej w Karlsruhe i pod kierunkiem Dietricha Fischer-Dieskau'a w Berlinie.

Jest laureatem międzynarodowego konkursu Franz Schubert i muzyka XX wieku w Grazu, ponadto uzyskał wyróżnienia na konkursie śpiewaczym im. Roberta Schumanna w Zwickau, na konkursie w Norymbergii i podczas konkursu im. Hugo Wolfa w Stuttgarcie.

Jako specjalista w zakresie wykonawstwa muzyki oratoryjnej, jak również jako ceniony interpretator pieśni, zapraszany jest na najbardziej znaczące festiwale, wśród których znalazły się: Festiwal van Vlaanderen w Bruggi, Telemann-Festtage w Magdeburgu, Flâneries Musicales d'Eté w Reims, Internationale Festtage Alter Musik w Stuttgarcie, Festiwal w Echternach, Festa da Musica w Lizbonie.

Nagrania dla telewizji i niemieckich rozgłośni radiowych, jak również wiele wydanych płyt CD dokumentuje jego bogatą działalność artystyczną.

Głównym wykonywanym reperuarem artysty są cykle piesni Franza Schuberta, Roberta Schumanna i Hugo Wolfa, jak też oratoria epoki baroku i romantyzmu. Śpiewak od kilku lat ściśle współpracuje z Thomasem Hengelbrockiem i prowadzonym przez niego chórem i zespołem Balthasar-Neuman, wykonując wspólnie wiele koncertów.

Stefan Geyer prowadzi klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Karlsruhe i w Mannheim.

MUSICA ALTA RIPA
Zespół założony w 1984 przez aktywnie koncertujących solistów w niedługim czasie stał się prężnie działającą grupą na polu wykonawstwa muzyki dawnej. MUSICA ALTA RIPA dokonała wielu nagrań płytowych począwszy od koncertów i sonat J. S. Bacha, poprzez cykl jego uwertur, utwory kameralne Johanna Gottlieba Goldberga, a na sonatach i koncertach G.Ph. Telemanna kończąc.

Anne Röhrig - Skrzypce barokowe
Ulla Bundies - Skrzypce barokowe
Klaus Bundies - Viola
Albert Brüggen - Wiolonczela barokowa
Bernward Lohr - Klawesyn



Zespół brał udział również w scenicznych wykonaniach Orlando Generoso A. Steffaniego, czy w trylogii opartej na muzyce G.Fr. Händla Eifersucht (Zazdrość), Liebe und Krieg (Miłość i Wojna), Ewigkeit (Wieczność), grał także w przedstawieniach z cyklu Światło i dźwięk przygotowywanych przez niemiecką projektantkę Yvonne Goulbier do muzyki m.in. G. Ph. Telemanna. Wielotorowa działalność grupy udokumentowana poprzez nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne świadczy o elastyczności i otwartości zespołu na różne wyzwania artystyczne. W uznaniu muzycznej działalności zespół otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym m.in. Nagrodę artystyczną okręgu Saksonii w 2002. Rok 2013 przyniósł zaś trzecią z kolei nagrodę Echo Klassik, dla najlepszego zespołu kameralnego.

Nazwa grupy wybrana została ze względu na odniesienie do miasta Hannover, z okolic którego pochodzą muzycy zespołu. "Alta ripa" jest łacińskim tłumaczeniem niemieckiego określenia Hohes Ufer, z którego rozwinęła się obecna nazwa miasta Hannover.

Praska orkiestra barokowa Collegium 1704 i zespół wokalny Collegium Vocale 1704 powstały na okoliczność projektu BACH - PRAHA - 2005. Od tego momentu datowana jest także ścisła współpraca obu zespołów z międzynarodowym festiwalem Praska Wiosna.Począwszy od roku 2007 Collegium 1704 i Collegium Vocale 1704 są na stałe rezydują podczas festiwalu Św. Wacława w Ostravie. Rok 2007, w którym zespół wykonywał Mszę wotywną Jana Dismasa Zelenki, przyniósł muzykom uznanie międzynarodowej krytyki podczas festiwali La Chaise-Dieu i Sablé we Francji. Obie grupy są też częstymi gośćmi innych francuskich festiwali jak: Festival de Musique de Sully & du Loiret, Festival Baroque de Pontoise, Rencontres Musicales de Vézelay.

Od roku 2008 zespół regularnie koncertuje w Dreźnie, w ramach cyklu Muzyczne mosty Praga — Drezno, kontynuując muzyczną współpracę obu miast, której wyrazem jest także życiorys artystyczny J.D. Zelenki i współczesnych mu kompozytorów. W roku 2009, w którym obchodzono rocznicę Händlowską, Collegium 1704 i Collegium Vocale 1704 wykonało jego oratorium La Resurrezione i operę Rinaldo (reż. Louise Moaty), wystawianej w Teatrze Narodowym w Pradze, Teatrze Wielkim w Luksemburgu i teatrach operowych Wersalu, Rennes i Caen, skąd przedstawienie było transmitowane przez francuską telewizję.

Collegium 1704 dokonywało nagrań dla rozgłośni radiowych w Czechach, Francji i Niemczech, dla czeskich kanałów telewizyjnych i telewizji Mezzo. Płyty zespołu ukazały się w wytwórniach Arta Records (Benda), Supraphon (Zelenka, Reichenauer), Zig-Zag Territoires (Zelenka), Accent (Zelenka), każdorazowo spotykając się z bardzo pozytywnym przyjęciem krytyki muzycznej.

Václav Luks, założyciel praskiej orkiestry barokowej Collegium 1704 i zespołu Collegium Vocale 1704, swoje studia rozpoczął w Konserwatorium w Pilźnie i w Akademii Muzycznej, studiując grę na rożku francuskim i klawesynie. Naukę kontynuował w Scholi Cantorum Basiliensis w Szwajcarii, specjalizując się w grze na klawiszowych instrumentach historycznych i dawnych praktykach wykonawczych.

Po powrocie do Czech w 2005 roku, przekształcił Collegium 1704 z istniejącego od dłuższego czasu zespołu kameralnego, w orkiestrę barokową. Bezpośrednim impulsem do wprowadzonych zmian był projekt zainicjowany przez Václava Luksa BACH - PRAGA - 2005. W jego ramach doszło do wykonań większości utwórów wokalno-instrumentalnych napisanych przez J. S. Bacha, ponadto w tym czasie oba zespoły zadebiutowały na festiwalu Praska Wiosna, występując odtąd na nim regularnie.

Pod kierunkiem Václava Luksa, Collegium 1704 bardzo szybko zdobyło uznanie i znalazło się w kręgu najlepszych zespołów zajmujących się wykonawstwem muzyki XVII i XVIII wieku, zaś działalność samego dyrygenta spowodowała ożywienie zainteresowania muzyką czeskiego kompozytora Jana Dismasa Zelenki. W roku 2008 zespół rozpoczął serię koncertów Muzyczne Mosty Praga - Drezno, a od 2012 pod kierunkiem Václava Luksa w praskim Rudolfinum, odbywa się regularny cykl Gwiazdy Opery Barokowej.

Wraz z Collegium 1704 Václav Luks był gościem tak renomowanych festiwali jak: Festiwal w Luzernie, Oude Muziek w Utrechcie, Musiqua Antiqua w Brugii, Festiwalu de La Chaise-Dieu, Händel-Festspiele w Halle i Bachfest w Lipsku. Koncertował z nim także w salach koncertowych w Wiedniu, Kolonii, Hamburgu, Brukseli i innych.

W roku 2009, Václav Luks przygotował wystawienie opery Rinaldo G. F. Händla dla Teatru Narodowego w Pradze, którą później, z wielkim sukcesem wystawiono w teatrach operowych w Caen, Rennes, Luksembourgu i w Operze Królewskiej w Wersalu. Dyrygowana przez niego w 2013 roku opera Olimpiada Józefa Myslivečka, spotkała się z dużym uznaniem krytyki i była prezentowana w Teatrze Narodowym w Pradze, Caen, Dijon, Luxembourgu i w Wiedniu.

Poza intensywną pracą z Collegium 1704, dyrygent współpracuje z innymi uznanymi zespołami takimi jak: La Cetra Barockorchester Basel, czy Dresdner Kammerchor. Václav Luks dokonał zarówno orkiestrowych, jak i solowych nagrań dla wytwórci ACCENT, Supraphon i Zig-Zag Territoires. Wielokrotnie zasiadał w jury międzynarodowych konkursów (Konkurs im. Johanna Heinricha Schmelzera w Melk, Konkurs Praska Wiosna, Bach-Wettbewerb w Lipsku).

Od roku 2013 wykłada dyrygenturę chóralną w Hochschule für Musik Carl Maria von Weber w Dreźnie.

Koncert dofinansowany przez Ministerstwo Kultury Republiki Czeskiej.

Petra Somlai - pianoforte
Pianoforte wykonane w pracowni Chrisa Maene (Belgia) w 2011r., kopia instrumentu Antona Waltera z 1795r.

Petra Somlai jest jednym z najciekawszych pianistów młodego pokolenia petraspecjalizujących się w grze na historycznych pianoforte. Urodziła się na Węgrzech, kształciła się w ojczystym kraju, gdzie ukończyła studia dyrygenckie i pianistyczne w Konserwatoriach w Budapeszcie. Stopniowo jej zainteresowania artystyczne kierowały się w stronę instrumentów historycznych: klawesynu i pianoforte, na których grę zgłębiała na studiach Anglii i w Holandii. Obecnie koncertuje w całej Europie, Japonii i USA i jest chętnie zapraszana przez największe festiwale muzyki dawnej. Kunszt pianistki został doceniony w 2010 przez jury największego konkursu dedykowanego historycznym instrumentom International Fortepiano Competition in Bruges (Belgia), które przyznało jej pierwszą nagrodę oraz przez konkursową publiczność, od której otrzymała nagrodę specjalną. Została także nagrodzona wyróżnieniem Junior Prima Primissima przyznawanym najlepszym młodym artystom na Węgrzech. Od dwóch lat jest profesorem University of North Texas, gdzie prowadzi klasę historycznych instrumentów klawiszowych.

Orkiestra Arte dei Suonatori i Petra Somlai rozpoczęli współpracę w 2014r. znakomitym występem na festiwalu Trigonale Festival der Alten Musik w Austrii.

Kwartet Arte dei Suonatori
Kwartet smyczkowy to w opinii wielu muzyków i melomanów najdoskonalsza forma muzyki kameralnej. Pozwala na uzyskanie niezwykłej gamy barw i kolorów przy zachowaniu absolutnej spójności brzmieniowej.

Forma kwartetu jest formą wyrafinowaną i często skomplikowaną dla niedoświadczonego ucha, jednak z pomocą klarownego brzmienia historycznego instrumentarium muzycy Kwartetu odkrywają jego głębię przed słuchaczem racząc go niezapomnianymi manewrami harmonicznymi oraz, nie zmąconą nadmiarem dźwięku, przejrzystością intencji kompozytora.

Trzon repertuaru Kwartetu Arte dei Suonatori stanowią kompozycje Haydna, Mozarta i Beethovena. Programy koncertowe urozmaicane są o utwory kameralne XVIII i XIX wieku na 3 - 6 wykonawców. Zespół tworzą liderzy orkiestry Arte dei Suonatori - Ewa Golińska (I Skrzypce), Aureliusz Goliński (II Skrzypce), Anna Nowak-Pokrzywińska (Altówka) i Tomasz Pokrzywiński (Wiolonczela). Spójność idei artystycznych i zunifikowane brzmienie kształtowali podczas długoletniej współpracy w ramach tej najaktywniej działającej orkiestry muzyki dawnej w Polsce. Orkiestra Arte dei Suonatori ma na swoim koncie kilkaset koncertów w Polsce oraz poza granicami, w tym na takich festiwalach jak Musica Antiqua Festival van Flaanderen w Brugii, Lufthansa Festival w Londynie czy Schleswig Holstein Musik Festival w Niemczech; nagrania radiowe realizowane we współpracy z radiofoniami polskimi i zagranicznymi: Program 2 PR, BBC, Radio Duńskie DR, Radio Merkury Poznań, Radio France, Radio Bawarskie BR, Radio SWR; nagrania telewizyjne realizowane we współpracy z TVP3, TVP Kultura, TVP 1, Polskie Wydawnictwo Audiowizualne.

Arte dei Suonatori w swej 20-letniej historii zarejestrowało i wydało 13 płyt na 11 albumach dla wytwórni Alpha, BIS Records oraz Channel Classics, a nagrania orkiestry były wielokrotnie nagradzane przez międzynarodową krytykę muzyczną.