Zapraszamy na kolejną, siedemnastą odsłonę Spotkań Trójmiejskich Teatrów Niezależnych.
Program: 17 kwietnia17:00 - Teatr Teatrans - Erwinka /SM
18:00 - Teatr ASP w Gdańsku - Pobaw się aktorem. Ogrodnik Światła /SM
19:00 - NGTFP 3Arts - Zawód (etiuda) /SM
19:30 - NGTFP 3Arts - Przekręt (etiuda) /SM
20:00 - Teatr Windy - Igraszki z Diabłem - wstęp na zaproszenia
18 kwietnia17.00 - Teatr Pod MOSTEM - pokaz warsztatowy do spektaklu "Echa" inspirowanego twórczością Tadeusza Kantora połączony z dyskusją /SM
17.20 - Teatr KWA - pokaz warsztatowy połączony z dyskusją /SM
18.00 - Teatr Amareya - 2 / 10 zł
19.30 - Stronnictwo Księżniczki Ateh - Kubek do Nalewania Snów - Koncert/opowieści oparte na "Słowniku Chazarskim" Milorada Pavicia/ 10 zł
19 kwietnia16:00 - ImproVizja - impro /SM
17:15 - Stanby for shot - Rozliczenie nakazów/SM
18:30 - ImPerwersja - impro /SM
19:45 - Kabaret Pod Napięciem /SM
21:00 - Gość STTNów: Agnieszka Przepiórska/Teatr Warsawy - Tato nie wraca /15 zł, 10 zł - karta do kultury
-----
Teatr Amareya - "2"solo Katarzyny Pastuszak
Muzyka na żywo: Joanna Duda
Koncept, wykonanie, video: Katarzyna Pastuszak
Montaż video: Aleksander Zieleń
Konsultacje: Agnieszka Kamińska, Aleksandra Śliwińska
Projekt 2 realizowany jest w ramach 10-lecia Teatru Amareya i stanowi część autorskiego projektu Katarzyny Pastuszak pt. 33_33_33, który obejmuje 33 performance i akcje artystyczne zaplanowane na 365 dni - od urodzin do urodzin artystki, tj. od 16 sierpnia 2013 do 16 sierpnia 2014. Projekt opiera się na dialogach z artystami, z którymi Pastuszak dotąd nie miała okazji współpracować i artystami, którzy towarzyszą jej od lat i z którymi stworzyła rodzaj dialektu ruchowego. Projekt 33_33_33 jest o powrotach, zwrotach, o zapętlonej nielinearności czasu i jego paradoksalnej regularności, o tym co zapisane na skórze, która dzień po dniu rodzi się i umiera, rodzi się i umiera. Projekt o pamiętaniu i zapominaniu
Kubek do Nalewania Snów
Koncert/opowieści oparte na "Słowniku Chazarskim" Milorada Pavicia."Kubek do Nalewania Snów" jest swojego rodzaju osobistą odpowiedzią na sugestię zawartą
w "Słowniku Chazarskim", że obecny jego autor nie jest ani pierwszym ani ostatnim, że jest to książka otwarta, żywa, którą każdy po zamknięciu może pisać dalej. Pisać, opowiadać, śpiewać. Że ile się w książkę włoży, tyle się z niej dostanie. Opowieści i pieśni składające się na program koncertu są częściowo zaczerpnięte bezpośrednio ze "Słownika", częściowo - dopisane, w odpowiedzi. I za każdym razem będą nieco inne, ponieważ program ten nie może mieć - z natury swojej i z założenia - dwóch takich samych wykonań.
Pracując nad tym materiałem opierałyśmy się na różnych źródłach: dokumentacjach prac archeologicznych, tekstach historycznych, takich jak traktat Jehudy Haleviego, tekstach mistycznych żydowskich, chrześcijańskich i islamskich, osiemnastowiecznych mapach i relacjach podróżników, ale także na doświadczeniach własnych i naszych przyjaciół, na snach, znalezionych obrazach i na wyobraźni.
Wystąpią: Katarzyna Enemuo, Iwona Sojka, Barbara Wilińska
Instrumentarium: głosy, skrzypce, kemancze, lira korbowa, lira de moarte, saz, dulcymer, kankle, lutnia diabelska, cymbały, daf, sagaty, dzwoneczki od sukni i inne...
www.chazarski.wordpress.com
www.parparusza.wordpress.com
www.barbarawilinska.com/
Agnieszka Przepiórska/Teatr Warsawy - "Tato nie wraca" Tekst: Piotr Rowicki
Reżyseria: Piotr Ratajczak
Wykonanie: Agnieszka Przepiórska
"Tato nie wraca" to monodram aktorki Agnieszki Przepiórskiej oparty na jej osobistych doświadczeniach. Autor tekstu, ceniony dramaturg Piotr Rowicki ze wspomnień Przepiórskiej uczynił uniwersalną historię młodej kobiety, która dorastała bez ojca.
Nasza bohaterka, to osoba z sukcesami, menadżerka w banku, matka, żona, z mieszkaniem w Warszawie, letnim domkiem na Mazurach i luksusowym Audi. Pewnego dnia, wykonując rutynowe spotkania z klientami w banku Agnieszka w jednym z nich odnajduje niewidzianego od wielu lat ojca , który zniknął z jej życia, gdy miała 3 lata. Spotkanie uruchamia lawinę wspomnień i wypieranych przez lata uczuć. W emocjonalnych, pełnych pasji i nostalgii monologach odbywamy wraz z bohaterką podróż do świata utraconego dzieciństwa, do autentyczności i niewinności. Spacerujemy ulicą Marchlewskiego, jemy Ambrozję w Hortexie mocno ściskając rękę ojca. A potem buntujemy się przeciwko niemu - w Jarocinie i na berlińskim koncercie U2.
Czy możliwe jest spotkanie po latach? Czy jest szansa na jakiekolwiek porozumienie? Jak radzić sobie z wieloletnią pustką po nieistniejącym ojcu?
Spektakl "Tato nie wraca" staje się seansem terapeutycznym, w którym odnajdziemy swoje tęsknoty, marzenia, może nawet spotkamy siebie sprzed lat. Będzie okazja by wyszeptać sobie samemu to, co zawsze chcieliśmy usłyszeć jako dzieci.
