XII Spotkania Trójmiejskich Teatrów Niezależnych 2009
PROGRAM:
PIĄTEK 11 grudnia
18:00 Grupa teatralna MIMO TO PAN TEGO NIMA
"Garnitur i krem do golenia"
18:30 Teatr na 4-tym
"Muzeum Bezsilności"
19:30 wernisaż Jerzy Nowak - fotografie teatralne
20:30 Teatr Poza Tym
"Jądro Kobiecości"
SOBOTA 12 grudnia
16:30 Teatr Kasablanka
"Don Kichot"
17:00 Teatrzyk Błękitnego Czasu
"W jednym miejscu, w różnym czasie. Etiuda na pożegnanie"
17:30 Iwona Gilarska
"W pół do godziny"
18:00 Grupa Nieformalna KK
Spektakl poetycki "Jestem"
19:00 Narybek from Poland
"Dziewictwo"
20:00 Spotkanie z Romualdem Pokojskim
21:00 Strefa Poza Tym
"Single story"
NIEDZIELA 13 grudnia
16:00 Sopocka Scena Off de Bicz
"...i Julia"
17:30 Magda Jędra
"Improwizacja"
18:00 Teatr Amareya
"Faceless" - Katarzyna Julia Pastuszak
"Tribute to J.S."- Agnieszka Kamińska
19:30 Teatr Lustra Strona Druga
"Misja: Wiosna"
20:30 Teatr Zielony Wiatrak
"Nosorożec w Jeżynach"
Opis spektakli:
Grupa teatralna MIMO TO PAN TEGO NIMA
"Garnitur i krem do golenia"
Spektakl "Garnitur i krem do golenia" porusz temat samoakceptacji jako źródła szczęścia i zadowolenia. Człowiek - główny bohater, gubi się w istniejącej rzeczywistości, jest samotny i nieszczęśliwy. Staje się obcym dla siebie, będąc równocześnie obcym dla innych.
Granica jego wrażliwości zostaje przekroczona. Poczucie własnej wartości i konieczność bycia potrzebnym przestaje istnieć. Człowiek zostaje sam w sytuacji, z której nie widzi już wyjścia. Wtedy pojawia się On. Kim jest? Czy On to myśl człowieka, wolna wola, potrzeba przetrwania, miłość, czy rozpacz i gniew?
On nazwany jest Aniołem. Nauczycielem istnienia. Człowiek od nowa uczy się rozumieć siebie, być z sobą aż wreszcie umie już pokochać siebie.
Teatr na 4-tym
"Muzeum Bezsilności"
To spektakl o stracie, niezrozumieniu, żalu. Zagubieniu, samotności, lęku. O odchodzeniu i zostawianiu. O byciu zostawionym. O braku i o tęsknocie. Ogromnej. O potrzebie, której nie można zrealizować. I o bezsilności, z którą nikt nie potrafi się pogodzić.
Teatr Poza Tym
"Jądro Kobiecości"
"Jądro kobiecości" jest tragikomedią, która traktuje o kobietach uwikłanych w problemy życia codziennego. Pośpiech, wszędobylski tumult, uliczne billboardy, zdające się być unowocześnioną formą piedestału oraz ukłonem w stronę blichtru. Kwestie podejmowane w spektaklu skłaniają do refleksji. Dominuje ambiwalencja uczuć, przechodzących od stanu nieokiełznanej euforii, przez niepokój i rozgoryczenie, do sytuacji absolutnego zrezygnowania.
Teatr Kasablanka
"Don Kichot"
Jak łatwo jest dać ponieść się ułudzie, jak pięknie jest widzieć siebie w roli wielkiego bohatera. Niebezpieczeństwo pojawia się w momencie, gdy ostrość granicy świata fikcji zamazuje się z realnym światem. Książka niepostrzeżenie rozbudza nasze marzenia i urzeczywistnia je kosztem naszego rozsądku.
Historia Don Kichota jest "smutną groteską", pogrążeniem w imaginacjach, portretem bohatera popełniającego absurdalne czyny, bohatera zaskakującego siłą woli, komicznego i szalonego, nie pozbawionego zmysłowości. Jest także relacją o poddaniu się i porzuceniu złudzeń, a jednocześnie o nieustannym ich powrocie. Bo czyż to nie one dają nam siłę do działania, odwagę do tworzenia? A przecież są tylko obrazem stworzonym przez świadomość, efektem ludzkiej naiwności...
Teatrzyk Błękitnego Czasu
"W jednym miejscu, w różnym czasie. Etiuda na pożegnanie"
Jest to ostatnie przedstawienie zespołu w składzie, który pracował od około siedmiu lat. Spektakl pt. "W jednym miejscu, w różnym czasie..." jest teatralną impresją o przemijaniu, o pamięci, która utrudnia porozumienie i spotkanie, o próbie zaaranżowania czegoś wspólnie w jednym miejscu, w jednym czasie...
Sopocka Scena Off de Bicz... i Julia
na podstawie dramatu "Romeo i Julia" Williama Szekspira
"Romeo i Julia" to dobrze wszystkim znana tragedia dwójki bohaterów, których niemożliwość miłości doprowadza do samobójstwa. Ida Bocian zdecydowała się opowiedzieć historię tej miłości z perspektywy Julii, co uzasadnia sposób interpretacji historii dwojga kochanków. Ida Bocian wyeksponowała tragedię Julii i jej samotność.
Pozostali bohaterowie sztuki pojawiają się w cytatach Julii, a sam Romeo jest jedynie adresatem pytań, które pozostają bez odpowiedzi. Julia szarpana namiętnością i wątpliwościami staje się mimo wszystko marionetką okrutnego losu. Zostaje ze swoja tragedią sama i sama ja przed nami odgrywa.
Iwona Gilarska
"W pół do godziny"
"W pół do godziny" to "[...] niemal intymny spektakl, będący znakomitym wcieleniem poszukiwań w obrębie teatru tańca skupionego na postaci samej tancerki i transmisji jej wewnętrznego świata. To temat konfrontacji dwóch kobiet. A także konfrontacji między intelektem i siłą, emocjami i rozsądkiem, dwoma współistniejącymi ze sobą aspektami ludzkiej psyche. To taneczna wyprawa w głąb kobiecego świata, zaskakująca różnorodnością ruchu i sugestywnością scenicznych obrazów.[...]" Julia Hoczyk, nowytaniec.pl, 01.11.2007
Narybek from Poland
"Dziewictwo"
Zbieżność tytułów z gombrowiczowskim "Dziewictwem" jest prawie przypadkowa. Prawie, gdyż są jednak cechy wspólne: dziewica bezsprzecznie jest, problemy cnotliwe ma, niewinność też okazuje
(w pewnym sensie). Jednak nasze dziewictwo jest z XXI wieku, tamto - Gombrowicza to ramotka z minionej epoki. Obie dziewice mają zupełnie inny problem związany ze swoją cnotą.
Narybkowa dziewica ma pomysł-ideę. Ponadto tańczy, śpiewa, improwizuje. Ma cel i do niego dąży. Tylko, że świat za nią nie nadąża, świat jest jeszcze w innej epoce, ona jest za to człowiekiem (choć dziewicą tylko;) nowoczesnym.
Teatr Lustra Strona Druga
"Misja: Wiosna"
Przedstawienie w technice impresji teatralnych. Ambicją twórców nie jest pokazanie złożonego świata opowiadania Bruno Schulza, ale podjęcie jednego z tematów "Wiosny" - młodzieńczej, lecz nie niewinnej, relacji pomiędzy mężczyzną i kobietą.
Strefa Poza Tym
"Single story"
Spektakl "Single story" ma też mówić o sposobach radzenia sobie z wątpliwościami, które dotykają człowieka w najbardziej pierwotnym dążeniu do uczciwej, dającej spełnienie relacji z drugim człowiekiem, a jednocześnie w przeciwnym mu, choć równie silnym dążeniu do własnej niezależności i odrębności. O formach obrony i manipulacjach, jakie stosujemy w kontaktach z innymi i w kontaktach ze sobą. O dwóch przeciwnych tendencjach, które w nas walczą: chęci zlania się z bliskim człowiekiem w jedno i chęci ucieczki, gdzie pieprz rośnie. O teatrze, który kreujemy, żeby nie dać się przyłapać na słabości.
W warstwie formalnej spektakl jest eksperymentem mającym na celu spójne połączenie animacji i filmu z rzeczywistością teatralną. Wszystkie środki użyte w przedstawieniu mają służyć pokazaniu wewnętrznego świata głównej bohaterki, złożonego ze wspomnień, obrazów, osobistych mitów i wyobrażeń.
Teatr Amareya
"Faceless" - Katarzyna Julia Pastuszak
"Tribute to J.S."- Agnieszka Kamińska
Faceless
"Wizytówką indywidualności i odmienności człowieka jest twarz. Autorka pokazuje jednak, że to, co nas wyróżnia od innych, co najbardziej jednostkowe, to wnętrze - zbudowane z naszych doświadczeń i oparte o codzienność. Lecz pełnię swej tożsamości odnaleźć można wyrażając to, co wewnętrzne, poprzez ciało - ruch, oddech, głos, rytm. Ponieważ to ciało wypełnia nasz własny czas i przestrzeń, w której istniejemy. W spektaklu teatr ruchu i dramaturgia współpracują ze sobą (...) Taniec aktorki wyrażał wahanie w chęci stania się kimś innym. Spieranie się, rozmowę dwóch osobowości. Wspaniale złożony kolaż muzyczny dopełnił tę wysoce intelektualną całość (...) Spektakl niesie ze sobą wiele głębokiej refleksji (...), stanowi nową kartę w historii Teatru Amareya (....). [M. Hajdysz, Gazeta Wyborcza]
Tribute to J.S.
"Premiera najnowszego solowego spektaklu Agnieszki Kamińskiej ustawiła teatr w czołówce trójmiejskich teatrów niezależnych. 'Hołd dla J.S.', poruszający trudny temat konfrontacji z rodzinną historią czasów II wojny światowej, owacyjnie przyjęty przez publiczność, dał świadectwo niezwykłej wrażliwości i dojrzałości artystycznej Kamińskiej i był niewątpliwie jednym z najlepszych spektakli, prezentowanych na trójmiejskich scenach w tym roku. (...) Jej szczere i przejmujące wyznanie zelektryzowało całą widownię. Za pomocą tańca, gestu i spojrzenia oddała uczucia zniewolenia, strachu, zagubienia, ale też pragnienie życia i wolności oraz potrzebę odzyskania indywidualności. Jeśli ktoś twierdzi, że pokolenie wnuków tych, którzy doświadczyli wojny, nie jest w stanie niczego zrozumieć, powinien obejrzeć ten spektakl." M. Hajdysz, Gazeta Wyborcza Trójmiasto
Teatr Zielony Wiatrak
"Nosorożec w Jeżynach"
Najnowszy spektakl to historia kobiety, która postanawia odejść od swojego partnera.
Jednak nie potrafi tak zwyczajnie "wyjść i zamknąć za sobą drzwi". Jej rozterki przekładają się na to co robi i mówi. Teraźniejszość miesza się z przeszłością. Bohaterka przywołuje zarówno piękne jak i smutne chwile ze swojego związku. Tak naprawdę to spektakl o skomplikowanej naturze człowieka, o rzeczach z pozoru błahych, nieistotnych wydawałoby się, o stereotypach w postrzeganiu kobiet i mężczyzn.
